Maai Mei Niet met Pedro Elias: ‘Ik heb niets met mijn tuin, maar hij heeft mijn leven gered’

Ondanks zijn eigenaar is de tuin van televisiemaker Pedro Elias een even kleur- als troostrijke staalkaart van botanische rijkdom.

‘Eigenlijk heb ik volstrekt niets met mijn tuin – sorry, not sorry. Ik ben opgegroeid in de stad. De Antwerpse Melkmarkt was mijn tuin. Daar reden geen auto’s en wij, nu ga ik oud klinken, speelden op straat.

Op zondag gingen we naar Leest, waar mijn moeder vandaan komt. Mijn oma had de grootste tuin die je je kunt voorstellen. Daar ging ik ravotten met mijn veel te dure Docksides en kleren van Lacoste – ik was een snob. Maar zelfs die gelukzalige zondagen hebben geen hartstocht voor de natuur losgemaakt. (snel) Al was ik wel een tijd verslaafd aan de Kalmthoutse Heide. Ik heb het Libellenpad tientallen keren afgelegd. Tot het de keer te veel was en ik nooit meer ben teruggekeerd.

Je zult nu zeggen: als jij zo ver van de natuur staat, Pedro, waarom zijn wij hier dan omringd door deze botanische weelde? Dat heeft alles te maken met Claudine en Harry, van wie wij dit huis gekocht hebben. Onze zakken waren minder diep dan die van andere kandidaat-kopers, maar ze hebben ons het huis toch gegund omdat wij hen een brief hadden geschreven waarin we uitlegden dat wij hier het leven wilden vieren. Die brief hangt nu ingelijst tegen de muur in hun nieuwe woning. Dat speelde zich overigens allemaal af aan het begin van de pandemie. Ik mag dan wel luid roepen dat mijn tuin mij niet interesseert, hij heeft mijn leven gered. Wij hebben elke avond van de lockdown aan die tuinkachel doorgebracht met vrienden. Een zak hout, meer is er niet nodig voor een magische avond.

Mijn grasmachine gaat maar vier stroken mee. Ik doe alleen tegen wil en dank aan extensief maaibeheer.

Wij hebben een onuitgesproken deal met Claudine: zij mag hier altijd onaangekondigd aanbellen. Dan zetten we een kopje thee en herhaalt zij eerst hoe vreselijk ze onze aanpassingen aan het huis vindt – wij houden van kleur. Daarna ergert ze zich blauw aan de tuin omdat wij hem laten woekeren. Dan doet ze de ronde van de tuin en noemt de naam van elke plant die hier staat. Het zijn er tientallen, en ik herken er geen enkele. Op de varens na, maar dat heeft met mijn angstige natuur te maken. Op varens zitten teken, en dus is er een risico op de ziekte van Lyme. Mijn kinderen mogen er niet aankomen.

Mijn gras is niet gemaaid, en dat heeft niets te maken met Maai Mei Niet maar alles met de grasmachine die ik van Claudine heb geërfd. Die werkt met een batterij, maar ze gaat maar vier stroken mee. Dan is een derde van de tuin gemaaid en de rest niet. Ik doe alleen tegen wil en dank aan extensief maaibeheer.’