‘Klimaatbeleid moet de burger beschermen en ondersteunen, maar ook alle bottlenecks aanpakken’

‘Pierre Wunsch sprak in de VS over de economische gevolgen van het klimaatbeleid en de klimaatverandering. Mooi, maar helaas: onze gouverneur verdiept vooral de put waar we al in zitten’, reageert Yelter Bollen van Bond Beter Leefmilieu. ‘Van  de gouverneur van de Nationale Bank mogen we meer dan platitudes verwachten.’

Pierre Wunsch, de gouverneur van de Nationale Bank sprak in de VS over de economische gevolgen van het klimaatbeleid en de klimaatverandering. Mooi, maar helaas: onze gouverneur verdiept vooral de put waar we al in zitten.

Wunsch vergelijkt klimaatbeleid, dat de komende jaren een investeringsgolf vereist, met de oliecrisis van de jaren 1970. Ze zouden beiden een vergelijkbare ‘kost’ hebben voor onze samenleving – in België ruwweg 3,5% van ons huidige BBP. De gouverneur ziet bovendien een bijkomend verlies boven ons hoofd hangen: inzetten op klimaat zou innovatie in de rest van de economie schaden, omdat alle ‘knappe koppen’ wegtrekken om zich over die transitie te buigen. Tal van bottlenecks zorgen bovendien dat versnellen toch geen zin heeft, er is immers onvoldoende personeel om al die investeringen ook uit te voeren.

Dat alles zorgt dat we volgens Wunsch maar beter zoeken naar ons rempedaal. Het grote publiek zal immers geconfronteerd worden met die kosten, pikt dat niet, en zo dreigt ‘tien jaar verlies op het politieke front’. En, ach, Europa doet al zoveel: de Europese emissiehandelprijs bereikte immers €100/ton CO2. Toch blijft die akelige milieubeweging maar zagen en klagen: “Ze willen niet dat je nog plastic bekers gebruikt, laat staan dat je nog het vliegtuig zou nemen”.

Dat zijn platitudes zonder ecologisch of economisch sérieux.

(Lees verder hieronder.)

De door het IPCC verzamelde wetenschappelijke literatuur stelt duidelijk dat (i) de menselijke én financiële kostprijs van vertraagde klimaatactie desastreus is, (ii) dat deze transitie op de lange termijn talloze baten oplevert, die we sneller plukken naarmate we vroeger handelen, (iii) dat de vergelijking met de kosten van de olieschok ongepast is, gezien het hier in hoofdzaak gaat om investeringen die zich (zoals Wunsch zelf aangeeft) op termijn terugverdienen, nog los van alle nevenwinsten op vlak van gezondheid, welzijn, energiezekerheid, enzovoort, (iv) dat de totale kostprijs veel lager is als we er in slagen om de vraag naar energie en materialen te beperken, (v) dat we momenteel niét op koers zijn en nu reeds alle planetaire grenzen overschrijden, en (vi) dat dit zowel qua schade als netto-kost ook voor België geldt.

Misschien vindt onze gouverneur dat op zijn beurt platitudes uit de klimaathoek. Laat ons dus te rade gaan bij enkele van zijn ‘peers’.

Het Netwerk voor Centrale Banken en Supervisoren voor het Vergroenen van het Financieel systeem, waar ook de Nationale Bank deel van uitmaakt, stelt net dat nú inzetten op stevige uitstootreducties een “vertraagde, wanordelijke of disruptieve” transitie kan voorkomen, en bovendien goedkoper is.

Of luister naar Frank Elderson van de Europese Centrale Bank, die op 8 juni een studie over de financiële risico’s van biodiversiteitsverlies besprak: “We moeten too little too late vermijden. Dit is geen flower power, boomknuffeloefening. Dit is kerneconomie”.

Zelfs de eigen experts van de Nationale Bank lieten er weinig twijfel over bestaan: “Hoe langer concrete acties worden uitgesteld, hoe harder de maatregelen moeten zijn om de doelstelling van een verminderde C02-uitstoot te halen en hoe groter de transitierisico’s zullen zijn.”

Urgentie noch baten op de lange termijn nemen weg dat deze transitie de komende jaren ingewikkeld zal zijn. Er is daarom nood aan een beleid dat de burger ondersteunt, beschermt en begeleidt, en dat ook de de bottlenecks die Wunsch signaleert aanpakt. We staan op een kantelpunt. Van de gouverneur van de Nationale Bank van België mogen we dan analyses en beleid verwachten die bij de ernst van de crisis passen. Geen lichtzinnige gemeenplaatsen.