Walvissen blijken een verrassend effectief middel in de strijd tegen de klimaatverandering. De iconische dieren slaan massa’s CO2 op in hun lichaam, die op die manier niet vrijkomt in de atmosfeer.
Een krachtig middel om de klimaatverandering te bestrijden zijn de zogeheten ‘nature based solutions’: klimaatbuffers door oplossingen in de natuur zélf. Bijkomend voordeel is het behoud van biodiversiteit en ecosystemen.
Denk maar aan bomen planten of wetlands herstellen als bewezen methodes om CO2 op te slaan. Nu kunnen onderzoekers daar nog een variant aan toevoegen: walvissen. De dieren, de grootste op aarde, blijken enorm veel CO2 vast te kunnen houden.
Mariene reuzen
In Trends in Ecology and Evolution leggen de wetenschappers uit hoe de mariene reuzen de hoeveelheid koolstof in de lucht en in het water beïnvloeden en bijdragen aan een behoorlijke vermindering van CO2 in de atmosfeer.
Walvissen kunnen tot 150 ton wegen, meer dan honderd jaar oud worden en zo groot worden als grote vliegtuigen. Zoals bij alle levende wezens bestaat hun forse biomassa grotendeels uit koolstof en vormen dus een van de grootste levende koolstofreservoirs op aarde. Ze zijn ook een cruciaal onderdeel van de oceaan, die op zich zo’n 22 procent van alle CO2 opslaat.
Strategische walvis
‘De rol van walvissen in de koolstofcyclus begrijpen is een opkomende discipline die kan leiden tot strategieën voor het behoud van de oceanen en ook oplossingen kan bieden in de strijd tegen klimaatverandering’, schrijven de auteurs, onder leiding van bioloog Heidi Pearson van de Universiteit van Alaska Southeast.
‘Door hun grootte en lange levensduur kunnen walvissen een sterk effect uitoefenen op de koolstofcyclus door CO2 effectiever op te slaan dan kleine dieren, extreme hoeveelheden prooi te verorberen en grote hoeveelheden afvalstoffen te produceren’, schrijven ze.
Walvissen consumeren elke dag tot 4 procent van hun enorme lichaamsgewicht aan krill en plankton. Voor de blauwe vinvis komt dat neer op meer dan 3600 kilogram per dag. Wanneer dat voedsel verteerd is, resulteert dat in grote hoeveelheden uitwerpselen die op zich weer rijk zijn aan belangrijke voedingsstoffen voor krill en plankton. Dat proces helpt bij een verhoogde fotosynthese en opslag van CO2 uit de atmosfeer.
Diepzee
Blauwe vinvissen kunnen wel negentig jaar oud worden. Als ze sterven, valt hun lichaam op de zeebodem en wordt de opgeslagen CO2 overgebracht naar de diepzee terwijl ze vergaan.
De commerciële jacht op walvissen heeft de populaties van walvissen echter met 81 procent doen afnemen, en daarmee het enorme potentieel van deze dieren als opslagtanks voor CO2 sterk verminderd.
‘Het herstel van walvispopulaties kan een duurzame oplossing zijn als CO2-opslagtanks in de oceaan op de lange termijn’, schrijven de auteurs. ‘Dit volle potentieel zal enkel worden gerealiseerd met robuuste beschermingsmaatregelen en goed beheer, zodat grote walvissen opnieuw talrijk aanwezig kunnen zijn in de wereldzeeën.’
