‘Het stikstofakkoord is noodzakelijk. We hebben een minister die eieren durft breken’

Na een carrière van meer dan 20 jaar in de journalistiek en de media werd Jeroen Denaeghel woordvoerder van het Vlaams Agentschap voor Natuur en Bos. Dossiers rond de wolf in Limburg of het stikstofakkoord komen op zijn bord terecht. ‘Natuurbeleid voeren, is ook samenwerken met de landbouw’, zegt hij in De Zondag.

Voormalig hoofdredacteur van P-Magazine en Big Brother-deelnemer Jeroen Denaeghel woont met zijn gezin in Ellezelles, een gemeente met 6.000 zielen, net over de taalgrens. ‘Nadat ik in 2010 een wereldreis had gemaakt en zo hard had geproefd van het natuurleven, wilde ik weg uit het centrum van Gent. De ambitie was om vanuit mijn tuin geen buren te zien. Hier in Ellezelles is dat gelukt.’

Wat trok hem dan aan om woordvoerder van Natuur en Bos te worden, vraagt De Zondag. ‘Ik zat al te lang in de journalistiek. Ik was vooral een interviewer en had het wel een beetje gehad om voor de zoveelste keer diezelfde BV aan de tand te voelen. Ik wou iets meer inhoudelijk doen en ook mijn diploma als bio-ingenieur verzilveren.’

Maar reeds in zijn jeugd interesseerde Denaeghel zich voor de natuur en meer bepaald voor vogels. ‘Ik ben opgegroeid in het Beukenpark, dat is een bos in Aalter. Mijn grootvader was een fruithandelaar en mijn vader ging als kind altijd mee fruit plukken bij de boeren. Van hem heb ik de kennis van het vogels kijken geleerd. Dat is een putter, daar zit een goudvink. We gingen met het gezin altijd naar Zwitserland op vakantie. Ik ben opgegroeid in de natuur.’

Denaeghel geeft toe dat hij lange tijd sceptisch naar het Vlaamse natuurbeleid heeft gekeken. ‘Nu zie ik dat ons natuurbeleid een van de betere in de wereld is. Hier doe je niet zomaar wat je wilt en wordt elk stukje natuur onder een vergrootglas gelegd. We zijn bezig om bepaalde soorten van de ondergang te redden. Ik heb ook geleerd dat een bos kappen soms noodzakelijk is. Zo worden monotone naaldwouden vervangen door gemengde loofbossen in het kader van de klimaatopwarming.’

Stikstof

Wat vindt de nieuwe woordvoerder van Natuur en Bos dan van het huidige beleid inzake stikstof? ‘Ons natuurbeleid was vroeger op bepaalde vlakken misschien niet doortastend genoeg. Het stikstofbeleid is daar een goed voorbeeld van. Wij Vlamingen hebben nogal de neiging om iedereen te pleasen , maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden,’ zegt Denaeghel. ‘Nu hebben we gelukkig een minister (Zuhal Demir, nvdr.) die eieren durft breken.’ En hij vervolgt: ‘Als dat betekent dat een bedrijf dat enorm veel stikstof uitstoot, moet sluiten, dan vind ik dat een correcte beslissing, op voorwaarde dat er goede flankerende maatregelen zijn om die landbouwers te helpen. Het is niet zo dat we de hele landbouwsector uitkleden, we spreken hier over een veertigtal landbouwbedrijven op een totaal van meer dan 20.000 in Vlaanderen.’

Voor Denaeghel sluiten landbouw en natuur elkaar zeker niet. ‘Natuurbeleid voeren betekent ook samenwerken met landbouwers. Zo zijn er landbouwers die de randen van hun akkers inzaaien met bloemen om meer biodiversiteit te creëren Bepaalde insecten en akkervogels komen daar op af. Deze kleine ingrepen zijn een mooi voorbeeld van een symbiose tussen akkerbouw en natuur waardoor nieuwe soorten zich kunnen ontwikkelen.’

Hij heeft ook lof voor Maai Mei Niet, een actie van Knack waarin deelnemers een maand lang het gras in hun tuin lieten groeien om de biodiversiteit aan te wakkeren en het Vogelweekend van Natuurpunt, waarin Vlamingen een heel weekend hun tuinvogels tellen. ‘Absoluut. Ik vind dat twee hele goede campagnes die de natuur op een educatieve en speelse manier bij de mensen brengen.’ Citizen Science is voor Denaeghel de manier bij uitstek om de natuur dichter bij de mens te brengen.