De Vlaamse regering kondigde een rist maatregelen aan tegen de klimaatopwarming en de milieuvervuiling. Een pakket van minimaatregeltjes, zo lijkt het.
‘Er zullen eerst grote rampen moeten gebeuren voor de autoriteiten zullen inzien dat de tijd dringt’: zo formuleerde een Amerikaanse wetenschapper onlangs in het vakblad Science zijn frustratie over het uitblijven van efficiënte maatregelen tegen de klimaatopwarming. Je zou als milieubewuste Vlaming bijna hopen dat de huidige hittegolf – een rechtstreeks gevolg van weersystemen die veranderen door de klimaatopwarming – grote problemen zal opleveren, waardoor politici en autoriteiten met de handen in het haar zullen zitten.
Want eens te meer is gebleken dat politieke besluitvorming niet geschikt is om krachtdadig in te grijpen en de maatschappij veilig te stellen voor de veranderingen waarmee ze geconfronteerd wordt. De Vlaamse regering kondigde het voorbije weekend een rist maatregelen aan tegen de klimaatopwarming en de milieuvervuiling. Wie had gehoopt dat het beleid drastisch van richting zou veranderen, bleef gefrustreerd achter. Dát er akkoorden kwamen, was voor sommigen al een overwinning, los van hoe ze geformuleerd werden.
De Vlaamse regering verbiedt stickertjes op groenten en fruit. Bravo, goed gedaan!
Zoals te vrezen en te verwachten viel, werd er onder druk van de meest milieuonvriendelijken onder onze bestuurders (de N-VA en de Open VLD – dat is het gros van de Vlaamse regering) veel water bij de milieuwijn gedaan. Efficiënte grote maatschappelijke bijsturingen blijven uit. Stickertjes op groenten en fruit plakken wordt verboden (tenzij ze functioneel zijn). De overheid en festivalorganisatoren moeten herbruikbare bekers gebruiken (voor privépersonen geldt dat gebod niet). En gratis plastic zakjes uitdelen mag niet meer (behalve voor fruit). Bravo, goed gedaan!
Maak ik er zo een karikatuur van? Misschien. Maar het geplande beleid lijkt toch vooral een pakket van minimaatregeltjes te zijn, waarvan vele voor de hand lagen, eerder dan een compleet nieuwe totaalaanpak. Je voelt aan je water dat het gesjacher met eindeloze discussies en gedwongen afromingen gepaard is gegaan. Het statiegeld op blikjes en verpakkingen is afgevoerd tot minstens 2023. Minister van Omgeving, Natuur en Landbouw Joke Schauvliege (CD&V) heeft haar krachtdadige voornemen alsnog ingeslikt, omdat ze anders haar Beleidsplan Ruimte Vlaanderen (bekend als de betonstop) niet goedgekeurd kreeg. Daarover bestaat nu een algemene tekst, maar voor de uitvoering zullen vooral de gemeenten verantwoordelijk zijn. Hoe die te werk zullen gaan, is niet te voorspellen. Vaagheid troef.
De kans dat onze stranden en wegbermen er nog lang als stortplaatsen bij zullen liggen, is realistisch. De kans dat de betonmolens op het platteland zullen stilvallen, is dat niet. De verpakkingsindustrie heeft uiteraard positief gereageerd op de nieuwe maatregelen. Ook de Boerenbond is tevreden – altijd een veeg teken als het over milieu gaat. De boeren moeten wat meer van dit en wat minder van dat, maar de landbouwstrategie omgooien, bijvoorbeeld door de veestapel af te bouwen, om een écht milieu- en klimaatvriendelijker beleid te voeren, dat durft deze regering niet. Ze zou wel bereid zijn de huidige droogte opnieuw als landbouwramp te erkennen. We zullen dus weer allemaal mogen meebetalen aan haar non-beleid rond de klimaatopwarming.
De krachtige lobby’s hebben hun zin gekregen. De politici zijn tevreden met vakantie vertrokken. Wie vecht voor een betere leefomgeving, blijft wat verweesd achter. Soms ga je dromen van een milieuvriendelijke verlichte despoot, of iets van die strekking. Zo wanhopig kun je worden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
