‘Met hun acties bewijzen de Waalse vakbondslui ironisch genoeg het gelijk van N-VA’

‘Met hun veelvoud aan wilde of ongehoorde stakingen geven de Franstalige vakbondslui toe dat de N-VA altijd al gelijk had’, schrijft Olivier Mouton van Le Vif. ‘En dat is onbegrijpelijk.’

De wilde staking bij NMBS die woensdagavond begon, om te protesteren tegen een vermindering van het aantal kredietdagen van de spoormannen, was al ongehoord: die recuperaties lijken toch op privileges van een andere tijd, en een gijzeling zonder aanzegging van pendelaars in volle examenperiode is een onverantwoordelijke daad.

Maar dat was blijkbaar maar een voorsmaakje. Donderdagmorgen diende de CGSP een aanzegging in voor een staking … tot de finish bij de openbare diensten vanaf 31 mei. Een diehard uitdrukking, goedgekeurd door de Franstalige vleugel, maar afgewezen door de Vlaamse tegenhanger – symbolisch! En de langdurige staking in de gevangenissen die vooral hardnekkig is aan Franstalige kant is duidelijk nog niet ten einde: de voorstellen die de regering deed werden al in Sint-Gillis afgewezen.

Het sociaal protest neemt onbegrijpelijke vormen aan in Wallonië. Daar zijn de vakbonden duidelijk overweldigd door een achterban met een revolutionaire geest – onder meer geïnfiltreerd door de PTB/PVDA. Het was natuurlijk wel te verwachten dat de verontwaardiging tegen de regering-Michel – die niet van koers verandert en zich koppig vastklampt aan een ultra-liberale aanpak – ging groeien. Maar door zich op die manier uit te drukken voeden de Waalse vakbondslui eigenlijk de politiek die ze zogezegd aan de kaak willen stellen. En ze geven argumenten aan de N-VA, die daar niet eens om vroeg. Een onbegrijpelijke strategie – voor zover het een strategie is.

Als je zou willen bewijzen dat Wallonië niet functioneert, zich vastklampt aan een ongezond conservatisme of niet begrijpt dat de wereld evolueert, zou je het niet anders aanpakken. Hetzelfde geldt voor de nood aan een minimale dienstverlening in alle openbare diensten. Deze herhaaldelijke acties zijn immers de uitdrukking van een collectief egoïsme dat zich niets aantrekt van de gevolgen. En uiteindelijk is de kloof tussen de standpunten in het noorden en het zuiden zo diep dat je de nood aan een verdere regionalisering van de NMBS, de gevangenissen of de openbare diensten niet beter kan bewijzen.

Ja, liefste Wallonië, je schiet jezelf in de voet door de federale coalitie in haar overtuigingen op te hitsen – of die nu betwistbaar zijn of niet. Je ondermijnt het imago van een gewest en van het land op een moment dat we het proberen te herstellen, na barslechte maanden. Je ondergraaft de inspanningen van de gewesten die het land willen herstellen. En je zet iedereen tegen je op, te beginnen met de pendelaars of de gebruikers van het openbaar vervoer die niet begrijpen waarom ze op die manier behandeld worden.

Liefste Wallonië, hoe kan de actie van onverantwoordelijken die afgesneden zijn van de werkelijkheid zoveel schade toebrengen? Dat is onbegrijpelijk… En suïcidaal.