Wordt Bart Somers voor de vierde keer burgemeester van de stad waarin zijn stamboom veertien generaties teruggaat? ‘De Stadslijst heeft nog veel dash.’
Met welke beslissing hebt u de voorbije zes jaar het grootste verschil gemaakt?
Bart Somers:(na lang nadenken) Met de beslissing om, toen het IS-drama echt losbarstte na de aanslagen van 22 maart 2016, niet mee te gaan in de polarisering. U weet dat ik door mijn familiegeschiedenis een gevoeligheid voor het thema heb. Mijn oom Jan is in 1944 als kindsoldaat gestorven in Duitsland – in het foute uniform, welteverstaan. Uit Mechelen zal geen ‘nonkel Jan’ meer komen, heb ik altijd gezegd. En dat is ook gelukt. Ik ben ervan overtuigd dat, naast een pak geluk, onze inclusieve aanpak daaraan heeft bijgedragen. Wie zich burger voelt in een samenleving, zal er geen bommen op gooien.
Waar bent u niet in geslaagd?
Somers: Meer kleur krijgen in het politiekorps. Dat gaat bijzonder moeilijk. We werken er hard aan. Op elke VDAB-beurs hebben we een stand, we houden rekruteringsacties op de Grote Markt… Maar onze impact is beperkt.
Wat wil u de volgende zes jaar aanpakken?
Somers: De diversiteit binnen ons korps, dus. Ook mobiliteit blijft een thema waarover de Mechelaar wel wat te klagen heeft. Kort door de bocht gezegd: Comité Auto en Comité Fiets staan altijd tegenover elkaar; en senioren willen veel openbaar vervoer in de stad, maar jonge gezinnen vragen om een autoluw centrum. De belangen botsen, terwijl de fysieke ruimte nu eenmaal beperkt is.
‘Tegen 2035 zullen we naar 100.000 inwoners gaan. Maar nieuwe openbare ruimte willen we niet meer aansnijden.’
Wat is het grootste Mechelse probleem waar u als lokaal bestuur niets aan kunt doen?
Somers: De onstuitbare demografische groei. Voor Mechelen is de vergroening het probleem, niet de vergrijzing. Niet dat senioren hier sneller sterven, maar er komen erg veel jonge mensen bij. Iedereen wil in Mechelen wonen. Hoe meer de verkiezingen naderen, hoe meer ik zal zeggen dat dat dankzij mij is. (lacht) Maar nu wil ik nog toegeven dat het ook wel zal liggen aan onze goede ligging, tussen Antwerpen en Brussel. Op die as zullen er tegen 2035 evenveel mensen bij komen als er nu in Antwerpen wonen. Voor Mechelen betekent dat dat we van 87.000 naar 100.000 inwoners zullen gaan. Dat wordt een uitdaging, want we willen geen nieuwe openbare ruimte meer aansnijden.
De heropleving van de stad is allicht minder goed nieuws voor minder welgestelde mensen: voor hen wordt wonen stilaan onbetaalbaar.
Somers: Ook voor die Mechelaars hebben wij oog. Als enige centrumstad hebben we de kinderarmoede doen dalen: we zijn van de op één na hoogste naar de op twee na laagste plaats gezakt. Met dank aan ons aanklampende beleid. We gingen elke dag langs bij mensen in extreme marginaliteit en armoede. We maakten hun heel duidelijk: ‘Dit is uw laatste kans.’ Wij hielpen hun papieren in orde te brengen, gingen mee naar de deurwaarder, fristen hun huis op enzovoort. Omdat we daarbij naast maatschappelijk werkers ook de politie inschakelden, kregen we eerst veel kritiek. Nu krijgen we felicitaties.
Zou u, als het nodig is om uw sjerp te behouden, in zee gaan met Vlaams Belang of de PVDA?
Somers: Nee, die partijen vallen af. Gelukkig zal die overweging hier niet aan de orde zijn, daar ben ik vrij zeker van. De Stadslijst heeft nog veel dash. Dat is ook logisch, want die bijzondere samenwerking van de Open VLD, Groen en onafhankelijke kandidaten dwingt ons om authentiek na te denken. Wij kunnen niet gewoon de nationale programma’s kopiëren.
Voor mij wordt dit de inzet van deze verkiezingen: zal de Mechelaar kiezen voor een project dat er expliciet op is gericht om samen te brengen en bruggen te bouwen?
Is uw job te combineren met een parlementair mandaat?
Somers: Ja, door keihard te werken. Mijn werkweek telt gemiddeld zo’n 70 uur. De combinatie is een meerwaarde voor mijn beide mandaten. Door mijn terreinervaring kan ik een betere parlementair zijn. In het parlement kun je bij wijze van spreken maanden debatteren over de vraag welk rioleringssysteem het beste is – maar wanneer in Mechelen de riolen kapot zijn, moet ik de dag erna een oplossing hebben.
Die bijzondere samenwerking van de Open VLD, Groen en onafhankelijke kandidaten dwingt ons om authentiek na te denken
Hoeveel verdient u als burgemeester?
Somers: Doordat ik cumuleer, is mijn burgemeestersloon afgetopt op 2499 euro netto per maand. Daar komt nog mijn loon als parlementslid en fractieleider bij: respectievelijk 3347 en 1030 euro netto. Samengeteld is dat 6876 euro netto per maand, plus onkostenvergoedingen van in totaal 3075 euro per maand.
Wat vindt u de mooiste plek van uw stad?
Somers: De Vismijn. Daar heb ik mijn eerste pint gedronken, samen met René Verreth, bij wie ik toneelles volgde als vijftienjarige. Ik heb er liefdes beleefd en vriendschappen gesmeed. Het is toen, terwijl ik terugkeerde naar huis door het smalle Begijnensteegje en de Romboutstoren zag opdoemen, dat ik verliefd ben geworden op Mechelen. Op diezelfde plaats is ook de heropleving van onze stad begonnen.
Wat vindt u de lelijkste plek?
Somers: Ik kies voor de minst gewaardeerde plek: de plaats rond het Keerdok. Dat zal niet zo blijven: we gaan die buurt binnenkort volledig vernieuwen.
Wat is het beste Mechelse restaurant?
Somers: Daar zal ik niet op antwoorden. Door toevalligheden heeft Mechelen zijn twee sterrenrestaurants verloren. Daar heb ik opmerkingen over gekregen. Maar het raakt opgelost. En weet u hoe? Dankzij onze nieuwe bibliotheek, die de mooiste van het land wordt. Ze wordt ondergebracht in het totaal gerenoveerde Predikherenklooster. Op de benedenverdieping komt een restaurant waar je overdag tegen democratische prijzen een appeke zult kunnen eten en ’s avonds op hoog niveau kunt dineren.
Gaat u wel eens met projectontwikkelaars eten?
Somers: Als ik daar de tijd voor had, zou ik dat doen. Ik wil iedereen ontvangen die in onze stad wil investeren, van bedrijven tot vakbonden. Een burgemeester die dat niet doet, ontneemt zijn stad kansen.
Zult u de rest van uw leven in Mechelen blijven wonen?
Somers: Ja. Mijn familie woont hier sinds 1520, ik maak deel uit van onze veertiende generatie in Mechelen. Deze stad zal altijd mijn thuis zijn.
Hoe komt u tot rust?
Somers: Frits Bolkestein(de coryfee van de Nederlandse VVD, zusterpartij van de Open VLD, nvdr.) zei me ooit dat de job van een politicus het omgekeerde is van die van een intellectueel. De intellectueel moet zijn denken blijven verfijnen. Een politicus moet zijn boodschap zo lang herhalen tot hij zichzelf moe is gehoord. Pas dan kun je beginnen te denken dat mensen misschíén weten waarvoor je staat
Knack peilt de stemming: Mechelen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
