Volgens minister van staat Mark Eyskens bevindt de N-VA zich in een bijzonder pijnlijke toestand. ‘België functioneert na de zesde staatshervorming, mét de hulp van de nationalisten. Dat is de simpele waarheid.’
Knack bracht een dag door met Mark Eyskens aan zee. Een gesprek met een begenadigd makelaar in meningen.
Vroeger was het ondenkbaar dat uw partij als grootste coalitiepartner het premierschap zou afstaan. De N-VA deed dat wel. Hoe verklaart u dat?
Mark Eyskens: Er is weleens geopperd dat Bart De Wever premier kon worden, maar alleen als hij het eerste programmapunt van zijn partij over de onafhankelijke republiek Vlaanderen zou afzweren.
Als De Wever premier wilde worden, was hij het toch geweest, ook zonder die afzwering?
Eyskens: Nee. We zouden De Wever gevraagd hebben om die eerste doelstelling van de N-VA af te zweren, zoals Yasser Arafat indertijd ook de niet-erkenning van Israël heeft losgelaten. (grijnst) We laten ons land in Europa en de wereld toch niet vertegenwoordigen door een separatist? Een premier die met de koning op reis gaat, maar hem liever figuurlijk een kopje kleiner zou maken: dat zou totaal belachelijk zijn. De discussie over het premierschap is maar een klein deeltje van een veel groter probleem van de N-VA. Waarom lees ik in de media nergens een scherp oordeel over de bijzonder pijnlijke toestand waarin de N-VA zich bevindt?
Welke ‘bijzonder pijnlijke toestand’?
Eyskens: De N-VA staat vandaag in een vreselijke spreidstand die na deze regeerperiode op een scheuring kan uitdraaien zoals indertijd bij de Volksunie. De federale N-VA-excellenties doen hun job graag. Ze gaan er helemaal in op, met Jan Jambon op kop. Ook bij Johan Van Overtveldt en Steven Vandeput zie je dat. Ik hoor ook dat hun relatie met de Franstalige ministers goed is. Met andere woorden, stilaan blijkt dat die nationalisten en separatisten verbelgischen. Ze zijn geëvolueerd tot NBPN’ers.
Pardon?
Eyskens: Neo-Belgische postnationalisten. (lacht) Het communautaire dossier zit voor vijf jaar in de koelkast en de economische toestand zal de volgende jaren wellicht verbeteren door de internationale conjunctuur. In 2019 zal dan niet alleen blijken dat het land goed is geleid, maar ook dat België allesbehalve onbestuurbaar is en op de vuilnisbelt van de geschiedenis thuishoort, zoals de N-VA altijd beweert. Haar stelling gaat gewoon niet meer op. België functioneert na de zesde staatshervorming, mét de hulp van de nationalisten. Dat is de simpele waarheid.
Vergeet niet dat België steeds meer gedomineerd wordt door Vlamingen. Oké, we hebben weer een Franstalige premier, maar dat was voor Elio Di Rupo (PS) al geleden van 1973 met Edmond Leburton. Voor de rest? De voorzitter van de Europese Raad was jarenlang een Vlaming; onze EU-commissaris, de gouverneur van de Nationale Bank, toplui van grote financiële instellingen: allemaal Vlamingen. Zowel de zakenwereld als de wetenschappelijke en culturele wereld verengelsen. Vlamingen zijn veel beter thuis in die taal dan Franstaligen. In internationale rankings scoren vooral de Vlaamse universiteiten goed. En ga zo maar verder. Wat wil je dan nog met een zevende staatshervorming? Wat ga je nog meer uiteen halen? Die vraag hoor ik ook bij mensen die voor de N-VA hebben gestemd. ‘Bestemming bereikt’, zegt hun gps. (Peter Casteels en Jan Lippens)
Lees het volledige interview met Mark Eyskens deze week in Knack
