Malala: Van Talibanslachtoffer tot internationaal symbool voor meisjesrechten

© Mark Seliger/Time Magazine
Annelies Van Erp
Annelies Van Erp Medewerker van ngo Memisa

Het Pakistaanse meisje Malala Yousafzai werd op 15-jarige leeftijd door Taliban-strijders in het hoofd geschoten. Haar misdaad? Ze wilde naar school. Sindsdien is ze een internationaal symbool voor onderwijs en vrouwenrechten.

Malala Yousafzai werd op 9 oktober 2012 in de Swat-vallei in het noordwesten van Pakistan in het hoofd geschoten door de Taliban. Ze keerde terug van school toen Talibanschutters de schoolbus deden stoppen en aan boord gingen. Ze vroegen de kinderen aan te duiden wie Malala was, wat de doodsbange kinderen deden. Daarop schoten de mannen drie keer. Twee andere meisjes raakten ook gewond.

“We tolereren het niet dat mensen zoals Malala ons tegenspreken”, zei een talibanwoordvoerder later. Het 15-jarige meisje werd overgebracht naar een ziekenhuis in Groot-Brittannië voor medische verzorging. Haar verhaal ging de wereld rond, en overal wekte ze ontzag op. Na drie maanden mocht ze het ziekenhuis verlaten. Haar vader kreeg een job aangeboden op het Pakistaanse consulaat, zodat het meisje in Europa kan blijven waar ze veilig haar school kan afmaken.

Nog steeds doelwit

In eigen land was Malala al voor de aanslag een bekend gezicht. Op haar blog kaartte ze de mensenrechtenschendingen na de machtsovername van de Taliban in de Swatvallei aan. Het idee voor de blog kwam van haar vader Ziauddin, die zelf verantwoordelijk was voor een van de weinige scholen die tegen de eis van de Taliban inging en onderwijs verschafte aan meisjes.

Malala Yousufzai , ondertussen 16, werd met elk interview dat ze gaf aan Pakistaanse en internationale journalisten en met elke vredesprijs die ze won, een stukje volwassener. Ze toont zelden angst en ze verstopte haar gezicht niet. Nochtans is het gevaar nog niet geweken.

“Iemand die de islam zo durft te bekritiseren is een doelwit”, liet een woordvoerder van de Taliban weten. Hoewel de islam verbiedt om vrouwen te doden, vormen volgens de Taliban zij die het geloof bedreigen een uitzondering.

‘”Ik heb recht op onderwijs”, verdedigt Malala zich tekens weer. “Ik heb het recht om te spelen, ik heb het recht om te zingen, ik heb het recht om te spreken”, zei ze in 2011 aan CNN.

Waarom riskeer je je leven door je stem te verheffen, vroeg een journalist. “Als ik het niet doe, wie dan wel?”, antwoordde ze in perfect Engels. “Meisjes die bang zijn moeten tegen hun angsten vechten. Blijf niet in je slaapkamer zitten.”

‘Boeken en pennen zijn onze machtigste wapens’

In 2012 vertelde Malala aan Geo TV in Pakistan dat de Taliban alles mochten doen, ze zou toch naar school blijven gaan. “We leven in de 21e eeuw. Hoe kan het dan dat onderwijs mij ontzegd wordt?”

Ter gelegenheid van haar zestiende verjaardag sprak ze de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in New York toe. In haar speech ijverde ze voor kwaliteitsvol onderwijs voor alle kinderen ter wereld. “Onze boeken en pennen zijn onze machtigste wapens.”

De VN steunt haar strijd ten volle. Zo werd 10 november uitgeroepen tot ‘Dag van Malala’. Malala benadrukt dat de dag niet in het teken staat van haar. “De dag is voor alle vrouwen, meisjes en jongens die voor hun rechten hebben gevochten.” Ook het Amerikaanse Time Magazine riep haar uit tot een van de meest invloedrijke personen ter wereld.

Politica

Het meisje beklemtoont dat er nog veel werk aan de winkel is in Pakistan en andere delen van de wereld. De cijfers liegen er niet om. Tussen 2007 en maart 2009 werden in totaal 172 scholen beschoten en vernield. Volgens de mensrechtencommissie van de Verenigde Naties konden zo’n 23.000 meisjes en 17.000 jongetjes niet langer naar school. In oktober 2010, maanden na de gigantische overstromingen in Pakistan, dreven de Taliban hun bommencampagne op scholen die meisjes onderrichtten nog op. In 2012 ging 75 procent van de Pakistaanse meisjes niet naar school.

Hoewel Malala wereldberoemd werd, is haar invloed nog steeds het grootst op haar naaste omgeving . “Zij heeft laten zien wat we als meisjes kunnen bereiken. Eerst wilden we lerares worden, maar nu ook bestuurder, politica of arts”, aldus een voormalig klasgenootje Attia.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content