Mag een 100-jarige dan niet gevierd worden in een woon-zorgcentrum?

Mag een bejaarde man in coronatijden zijn honderdste verjaardag vieren op het terras van zijn woon-zorgcentrum? De familie wil wel, de directie niet.

Als alles goed gaat, wordt Henricus Zanders (foto) op 20 augustus honderd jaar. De voormalige brigadecommandant van de rijkswacht woont sinds 2016 in het woon-zorgcentrum Ten Boomgaarde in Brugge. Aanvankelijk plande zijn familie daar een groot verjaardagsfeest voor 50 aanwezigen. Maar de tweede coronagolf gooide roet in het eten. ‘Daarom hebben we zelf aan het woon-zorgcentrum voorgesteld om een beperkte viering buiten te laten plaatsvinden’, zegt zoon Patrick Zanders, gepensioneerd hoofdcommissaris van de federale politie. ‘We zouden onze familiebubbel beperken tot vijf mensen, koffie en taart aanbieden, en enkele hoogwaardigheidsbekleders – zoals de burgemeester – uitnodigen. Maximaal zouden we met tien personen zijn. Mondmaskers aan, afstandsregels respecteren.’

Maar het woon-zorgcentrum ziet dat niet zitten. En daar heeft de familie Zanders het moeilijk mee. ‘Men wil geen enkele uitzondering maken, zelfs niet voor een beperkte viering’, zegt Patrick. ‘Mijn vader is oud-strijder en gewezen krijgsgevangene in Polen. Hij heeft zijn leven geriskeerd voor België. Ik vind het schandalig om hem aan het einde van zijn leven een klein feestje voor zijn honderdste verjaardag te ontzeggen. Enige souplesse bij het toepassen van de maatregelen zou een teken zijn dat de bewoners centraal staan.’

‘Dit zijn schrijnende toestanden en daar heb ik bijzonder veel begrip voor’, reageert Frank Debaere, adviseur seniorenzorg van zorgvereniging Mintus – waar woon-zorgcentrum Ten Boomgaarde toe behoort. Maar we moeten heel duidelijk zijn en een consequente lijn aanhouden. Zo’n feestje gaan we echt niet doen. We moeten ongelooflijk voorzichtig zijn. Onze doelgroep zijn de meest kwetsbare mensen. De overheidsmaatregelen moeten ervoor zorgen dat het virus niet binnenkomt. Op feestjes hebben we geen enkele controle. Wie kan garanderen dat men voldoende afstand zal houden?’ Debaere stipt ook aan dat sommige families van rusthuisbewoners net strengere maatregelen willen. ‘Wij worden constant heen- en weer geslingerd tussen mensen die vragen om uitzonderingen toe te staan, en familieleden die ongerust zijn dat de regels niet ver genoeg gaan.’

Het woon-zorgcentrum reikte nog het alternatief aan om de 100e verjaardag op restaurant te vieren. Patrick Zanders: ‘Maar dan zou mijn vader daarna twee weken in quarantaine moeten. En bovendien laat zijn gezondheidstoestand het niet toe om zo’n restaurantuitstapje te maken.’ Aangezien de vader slecht hoort en blind is, is ook kaarsjes uitblazen via videoconferentie geen optie. Dat het feestje niet kan doorgaan, heeft Zanders nog niet verteld aan zijn vader. ‘Vandaag zei hij nog: ik ga mijn strikje aandoen als de burgemeester komt.’

Knack legde de case voor aan emeritus hoogleraar Paul Schotsmans van het Interfacultair Centrum voor Biomedische Ethiek en Recht (KU Leuven). ‘Hier botsen institutionele of instellingsethiek met persoonsgerichte zorg. Voor beide standpunten kan en dient men begrip op te brengen. Persoonlijk zou ik in dit geval pleiten voor soepelheid, ja zelfs barmhartigheid. De unieke viering van deze unieke persoonlijkheid vraagt om begrip en persoonsgerichte aandacht en zorg. Op voorwaarde dat alle voorzorgsmaatregelen strikt worden nageleefd.’