Gewezen Groen-parlementslid Luckas Vander Taelen is niet mals voor zijn oude partij. ‘Toen Kristof Calvo geen minister werd, werd het al stil rond hem. Zijn vertrek als fractievoorzitter zal zijn geloofwaardigheid geen goed doen.’
Het was het weekje niet van de groenen. Onenigheid over de sluiting van 44 loketten in de NMBS-stations leidde tot een ‘vertrouwensbreuk’ tussen de NMBS en minister van Mobiliteit Georges Gilkinet (Ecolo). Toen bleek dat Gilkinet betrokken was bij de beslissing van de spoorwegmaatschappij, beschuldigden zijn coalitiepartners hem er nét niet van gelogen te hebben.
Bij Groen stond Kristof Calvo in de schijnwerpers. Zijn vertrek als fractievoorzitter in de Kamer en vooral zijn keuze om een jaar als fellow te gaan werken bij de denktank van de Nederlandse zusterpartij GroenLinks: het deed wenkbrauwen fronsen. Ook bij Luckas Vander Taelen. De gewezen Groen-volksvertegenwoordiger en journalist begrijpt Calvo’s keuze niet: ‘Hij zegt dat Groen iets van GroenLinks kan leren, maar die partij blijft toch ook maar onder de 10 procent hangen in de peilingen?’
Speelt de gemiste ministerpost in de Vivaldi-coalitie een rol in Calvo’s beslissing?
Luckas Vander Taelen: Ik bespeur ontgoocheling, ja. Hij is zeer ongeduldig. Misschien is dat typisch voor zijn generatie? Het is goed dat er nieuwe generaties opstaan, maar als die van Calvo – hij is vierendertig – nu al afgelost moet worden, gaat het wel héél snel. Politiek is tenslotte vaak een kwestie van afwachten. Ik vind het alleszins vreemd dat hij het zich kan permitteren.
Hij blijft wel parlementslid. Bovendien kun je in twee uur al naar Den Haag sporen, zegt Calvo.
Vander Taelen: In het parlement zitten is geen bijbaan. En frisse lucht kan goed doen, maar zijn fellowship komt niet over als een interessante zet. En al zeker niet op het vlak van communicatie. Toen Calvo geen minister werd, werd het al stil rond hem. En nu dit. Het zal zijn geloofwaardigheid geen goed doen.
Had voorzitter Meyrem Almaci moeten ingrijpen?
Vander Taelen: Het is in ieder geval duidelijk dat zij en Calvo het gedoe rond dat ministerschap niet hebben uitgepraat.
Meyrem heeft een grote kans gemist door niet op te stappen na de gemiste verkiezingsoverwinning in 2019. Reculer pour mieux sauter: het had haar sterker kunnen maken.
Groen slaagde er uiteindelijk wel in om federaal mee te regeren. Hoe beoordeelt u de Vlaamse groene ministers tot nu toe?
Vander Taelen: Petra De Sutter en Tinne Van der Straeten zijn toptalenten. Tinne is de juiste vrouw op de juiste plaats, maar Energie is een vergiftigd geschenk – ze zal er niet in slagen om een echte ommekeer teweeg te brengen. En Petra is een verfrissende verschijning, maar ze heeft met Ambtenarenzaken een raar departement.
‘Ik wil geen cassandra zijn, maar ik zie rampspoed op ons afkomen.’
Na de coronacrisis volgt de relance, die onvermijdelijk groene tinten zal hebben. Schept dat kansen voor de groenen?
Vander Taelen:(denkt na) Een van de zwakke punten aan de linkerkant is dat er te licht wordt omgesprongen met het budget en de miljardentekorten. We dragen een financiële tijdbom met ons mee.
Wat kan Groen daaraan doen?
Vander Taelen: Ik denk dat de partij een verschil zal kunnen maken. Waarom zou je een links project niet op een doordachte manier kunnen uitvoeren? Met een relancebeleid dat óók denkt aan de openbare schuld die wordt doorgeschoven naar volgende generaties?
U vindt dat groenen in de regering-De Croo eerder moeten overhellen naar de blauwe partijen dan naar de rode?
Vander Taelen: Ik wil geen cassandra zijn, maar ik zie rampspoed op ons afkomen. Dan doet het deugd dat een partij zegt dat alle pensioenen – ook die van de boomers – veiliggesteld moeten worden. Ik hoor de PS nooit spreken over de tekorten. Ook bij Ecolo klinkt een heel ander verhaal. Dat blijven toch de rare nonkels en tantes. Groen zal de rekening moeten betalen voor sommige daden van de Franstalige zusterpartij.
Denkt u dan aan de ruzie tussen minister Gilkinet en de NMBS?
Vander Taelen: Bijvoorbeeld, ja. Gilkinet, een degelijke gast, is in de gracht gereden omdat zijn partij bewust niet wil weten hoe er aan politiek gedaan wordt. Bij Ecolo moet je altijd met iedereen praten, ook wanneer een of andere militant klaagt over die nieuwe ‘lokettenkwestie’ bij het spoor. Het is de dictatuur van de basisdemocratie. (op dreef) Maar ik denk ook aan Sarah Schlitz: hoe kan iemand die geen woord Nederlands spreekt staatssecretaris van Gelijke Kansen worden? Kon er nu niemand bij Groen zeggen dat dat niet kán? Ik ben bezorgd over wat daarvan blijft hangen. Niet bij het traditionele Groen-kiespubliek, maar bij potentiële kiezers. Ecolo brengt Groen schade toe. Daar kun je alleen maar aan ontsnappen door jezelf neer te zetten als stabiel en redelijk.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
