De boodschap van de Waalse partijen aan de Vlaming is duidelijk. Wat me meer zorgen baart, is de houding van de Vlaamse partijen. Alles lijkt erop dat hun eigen programma ondergeschikt wordt aan het echte doel: een regering zonder N-VA.
Het is weer zo ver. Van over de taalgrens weerklinkt een oorverdovend ‘non’ voor verandering. Deze keer was het de beurt aan de MR om een samenwerking met de N-VA te weigeren.
Het is een steeds terugkerend fenomeen, die ‘non’. De eerste ‘non’ uit de Belgische geschiedenis werd in het jaar 1830 geregistreerd en van die tactiek is in geen 184 jaar afgeweken.
En toch is dit ondertussen een heel ander land geworden. Achter iedere ‘Non’ schuilt een ‘Oui, mais’. Dat zal nu niet anders zijn.
Sta me dus toe om niet vreselijk onder de indruk te zijn van deze zet van de Waalse partijen. Ze stond in de sterren geschreven. Al blijft de Franstalige invulling van de federale democratie me wel steeds opnieuw verbazen.
Zelf hebben we ook steeds de expliciete voorkeur uitgesproken om zonder de PS een regering te vormen. Een logische keuze vermits onze programma’s mijlenver uit elkaar liggen.
Nooit hebben we botweg geweigerd om de Waalse democratie te respecteren. Dat is precies wat vandaag wel gebeurt in politiek Wallonië. De Waalse partijen trekken de taalgrens over om de Vlamingen duidelijk te maken welke regering zij aanvaardbaar vinden en welke niet.
De boodschap van de Waalse partijen aan de Vlaming is duidelijk: “Wat jullie willen, is van geen enkel belang. On s’en fout, cher Flamand. Het federale niveau is van ons. Desnoods gaan we nog maar eens door met een Vlaamse minderheid.
Na het negeren van uw keuze voor een ander beleid, kan het negeren van uw democratisch gewicht er echt wel nog bij. Tenzij u natuurlijk niet op N-VA stemt. Dan valt er te praten. Onder vrienden.” Je reinste chantage.
Het mooie aan chantage is echter dat je er kan voor kiezen om er niet op in te gaan. De Vlaming wordt vandaag tegen de muur geduwd en gewaarschuwd om vooral niet N-VA te stemmen. Ik zou echter zeggen, voor één keer in het Engels: Keep calm and vote N-VA.
Meer dan een intimidatiepoging is het niet. Het enige wat straks echt telt, is de verkiezingsuitslag. Het enige wat straks echt zal overtuigen, zijn de harde cijfers. Tenslotte moet ook de MR straks verantwoording afleggen aan zijn kiezers.
Hun ‘non’ van vandaag is er niet gekomen op basis van hun eigen partijprogramma dat sociaaleconomisch raakvlakken heeft met dat van N-VA. Er is dus een ander motief. Voelt MR de bui hangen omdat ze er ook dit keer niet in zal slagen om het PS-blok, geschraagd door het opkomend communistisch blok van de Waalse PVDA, te breken? Kiezen ze daarom eieren voor hun geld?
Hun programma gaat de kast in, maar regeringsdeelname is verzekerd. Een beproefde techniek die ook zusterpartij Open VLD graag toepast.
Of is de agressieve “nul, zéro” houding van MR niet meer dan een tactische zet om de positie in Wallonië te verstevigen? In dat geval zal die houding op 26 mei snel draaien. In beide gevallen zal de sterkte van de N-VA bepalend zijn voor de regeringsvorming.
Wat me meer zorgen baart, is de houding van de Vlaamse partijen. Zij lijken zich niet ongerust te maken over de ‘non’ aan Waalse kant. Als men aan de andere kant van de taalgrens front vormt tegen Vlaamse eisen, blijkt het Vlaamse front van rijstpapier. Ook dat is helaas een Belgische politieke traditie.
Was het dan zo naïef om van Vlaamse partijvoorzitters te verwachten dat ze hun zusterpartijen tot de orde zouden roepen? Zou het niet logisch zijn dat om het even welke Vlaamse partij respect eist voor de democratische wil van de Vlaamse kiezer? Zelfs als die niet overeenstemt met de eigen visie.
Het tegendeel is jammer genoeg waar. Ook in Vlaanderen woekert de angst voor het mogelijk resultaat van N-VA.
In de laatste rechte lijn naar de verkiezingen heeft de sterke man van CD&V, Kris Peeters, resoluut gekozen om het anti N-VA koor te vervoegen. Nochtans erkent ook die partij de nood aan dringende besparingen. Een tactische keuze? Of een voorbode van het gedrag na de verkiezingen?
Verschillende prominente leden van Open VLD spraken zich de voorbije maanden en weken uit tegen de noodzaak van een Vlaamse meerderheid in de federale regering. Een duidelijkere knieval voor Di Rupo II, is nauwelijks denkbaar.
Alles lijkt er op te wijzen dat het eigen programma ondergeschikt zal worden aan het echte doel: een regering zonder N-VA. De volgende weken worden bepalend. Ondanks de peilingen zullen we voor iedere stem moeten vechten.
Regeringsformatie
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier