Prille dertiger Elisabeth Lucie gidst u wekelijks door de do’s, de don’ts en de what the fucks van deze verwarrende tijden.
– Weet je nog, een jaar geleden? Corona was nieuw en de lockdown was een jong, huppelend veulen waarvan we dachten dat het een intens rondje ging galopperen in ons leven en nadien voor altijd weer op stal zou gaan. Wisten wij veel dat we een jaar later nog met dat oud beest gingen liggen leuren in onze veel te kleine tuin, ons afvragend waarom niemand het ’s avonds een keer meeneemt naar een donkere steeg om er in alle stilte een einde aan te maken. (Je kunt nu vinden dat deze paardenmetafoor te ver gaat, maar wat mij betreft gaat hij niet ver genoeg.)
– Tijdens de eerste lockdown stuurden we zomaar dingen naar elkaar op. Postkaartjes, bloemen, magazines, zelfgemaakte verwenpakketjes, facturen: de postbodes en wijzelf wisten niet waarnaartoe met ons karton en ons plezier. Wat goed is, want we mochten nergens naartoe. Maar toen begon die miserie langer te duren en sindsdien krijgen we alleen nog pakketjes van vrienden en multinationals die we ervoor betalen. En we weten ons nog altijd geen blijf met ons karton.
– Social media werden tijdens de eerste lockdown bedolven onder (pogingen tot) komische filmpjes en memes. Nu gebruiken we ze vooral om te checken of iedereen wel even ongelukkig is als wij. En facefilters. Zo veel facefilters.
– Vorig jaar vonden we de lockdown het ideale moment om ons huis op orde te zetten. Nu turven we de dagen in het stof dat zich verzameld heeft op stoelen waar normaal andere mensen zitten. Waar we een jaar geleden nog dachten dat we een nieuwe tuintafel en opgeboende vloeren nodig hadden voor onszelf, blijkt nu dat we die dingen eigenlijk vooral willen voor andere mensen die ernaar komen kijken. Dan kunnen we ‘let niet op de rommel’ zeggen in een perfect opgeruimd huis. The Belgian Dream.
– Coronacijfers en persconferenties hielden we aan het begin van dit alles nog in de gaten alsof het sportuitslagen waren – of iets anders wat echt interessant is. Ondertussen weten we exact hoever we naar beneden moeten scrollen op de nieuwssites om de covid-updates te skippen. Hier is een idee: verzamel al dat pandemienieuws op een aparte plek en link ernaartoe met een ‘ALLES SUCKT NOG ALTIJD’-banner. Zo weten we wat de situatie is zonder onvermijdelijke cijfers die curves de hoogte en ons gemoed de dieperik in sturen.
– Een jaar geleden stelden we onze plannen nog uit tot de zomer. Wat zou het fijn zijn om terug te kunnen naar dat naïeve, nog net door de kapper geknipte hoofd, dat oprecht geloofde dat dit alles van korte duur zou zijn. Nu stellen we onze plannen nog altijd uit tot de zomer, maar dan de zomer over vier jaar. Hopelijk schijnt de zon op 26 juli 2025, vrienden, want dan is het barbecue bij ons!
Leven in 2021: een handleiding
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
