Leven in 2020: Dit is wat je nu écht nodig hebt

Twintiger Elisabeth Lucie gidst u wekelijks door de do’s, de don’ts en de what the fucks van deze verwarrende tijden.

– Nieuwe kaarsenhoudertjes van Ikea. Of van die hangende kunstplanten. Of een Billy-kast. Alle redenen zijn goed om je huis te verlaten en naar een winkel te gaan die erom bekendstaat in een normale periode al verpletterend druk te zijn. De woonkamer van je moeder bezoeken, vergeet het. Jij wilt liever andere, in verschillende stijlen ingerichte woonkamers zien die altijd opgeruimd zijn en niet naar verse soep ruiken. Geert van de extra brede meubelkassa heeft trouwens altijd al meer voor je betekend dan je echte familie, dus dat komt goed uit. Dat hij voor jou en andere shoppers zijn eigen leven in gevaar brengt, wel, daar hebben we het later nog wel over. Ook hoe het zit met je Ikea Family-kaart en of het wel veilig is om die te gebruiken gezien het familiale element, moet je nog navragen.

– Stress. Vlak voor de coronacrisis zei de dokter je nog dat je goed op weg was naar een burn-out. Je was zo dichtbij! En nu plots rust, stilte en een totaal gebrek aan sociale druk? Dat is gewoon jammer. Want jij floreert onder stress. Op een bepaald moment verwelk je, natuurlijk, en is er geen leven meer in je te krijgen met alle wil van de wereld, maar tot dat moment er is, geniet je met oppervlakkige teugen van de constante staat van paniek waarin je lichaam zich elke dag bevindt.

– Spullen. Spullen, spullen, spullen. Wat jij meer dan wat dan ook mist, is de Meir op zaterdag. Call you crazy, maar in een winkel met je bankkaart staan zwaaien nadat je in een pashok (dat naar andermans zweet rook) een in Bangladesh door kinderhanden gemaakte rok gepast hebt, is jouw idee van een fijne dagtrip. En dat je je ouders per ongeluk kunt tegenkomen in diezelfde winkel, is een risico dat je er graag bijneemt.

– Slecht nieuws uit het buitenland. Het lijkt hier dan misschien wel de goeie kant op te gaan, maar het gaat nog altijd heel slecht in andere landen, waarschijnlijk! En gelukkig maar, want waar moet je anders depressief van worden? Het allesovernemende gemis van nabijheid van familie en vrienden, misschien? Haha. Juist.

– Van het buitenland gesproken: wat jij nu echt (maar dan ook echt) nodig hebt is een verre reis. Want zoals het oude gezegde gaat: al je zorgen en virale infecties verdwijnen onmiddellijk zodra je de landsgrens over rijdt, en zelfs nog sneller als je erover vliegt. Je eigen regio heeft nu ook wel afgedaan, met dat verboden zijn van alles de hele tijd. En wanneer het gedaan is, zou je zomaar ineens moeten vergeven en vergeten zeker? Ja, nee hè, dat is te laat nu. Kans verkeken, regio. Je wilt trouwens ook liever niet dat de natuur te hard went aan een wereld met minder vliegtuigen en uitlaatgassen. Dat zou toch zonde zijn van de jarenlange moeite die we daarin gestoken hebben? We hebben zo ons best gedaan.