Twintiger Elisabeth Lucie gidst u wekelijks door de do’s, de don’ts en de what the fucks van deze verwarrende tijden.
Alles. Alles wat wij willen doen dat legaal is – en laten we eerlijk zijn: dat hoeft zelfs niet altijd – mogen we. Dus gebruik dat om onverklaarbare redenen alles en altijd overlevende privilege vanaf nu voor iets van belang, in plaats van voor vooroordeelloze sollicitatieparcours en vlotte securitychecks op de luchthaven.
1. Rol niet langer stiekem met je ogen als je lief, papa, baas of oma een opmerking of ‘grap’ maakt die racistisch is. Spreek hen erover aan. Leg hun in het beste geval uit waarom wat ze zeggen eigenlijk verkeerd is, en in het slechtste geval vertel je hun waarom ze (al dan niet verdoken) racist fucks zijn. Hou die stiekeme oogrollen voor wanneer ze voor de zeventiende keer vragen waarom je als vegetariër geen kip eet. (Omdat dat een dier is.)
2. Stop met te doen alsof racisme in België niet bestaat, want dat doet het wél. Het is niet omdat er geen virale hashtag was voor Adil dat het niet gebeurd is. Zet je oogkleppen af, ze zijn heel jaren negentig. Beter nog: knip je oogkleppen kapot en gebruik de stof om een mondmasker mee te maken.
3. Laat nooit meer uitspraken passeren die beginnen met: ‘Ik ben geen racist, maar…’ Nooit meer. Tenzij de uitspraak is: ‘Ik ben geen racist, maar wat ik wel ben is taalkundig onbeholpen en ik snap niet helemaal wat het woord “maar” betekent, dus ik zet het tussen twee zinnen die niets met elkaar te maken hebben.’ En zelfs dan nog. Natuurlijk ben je geen racist, Koen, maar je zou eigenlijk uitgesproken antiracistisch moeten zijn. En dat is trouwens hoe je ‘maar’ correct gebruikt in een zin, Koen. Ontwikkel jezelf.
4. Stop met aan je token niet-witte vriend te vragen wat je al dan niet mag zeggen. Of beter gezegd: stop met racistische uitspraken af te sluiten met: ‘Dat mag toch, hè?’ Als je het moet vragen, is het antwoord waarschijnlijk nee.
5. Van die vriend gesproken: wat denk je ervan om eens te luisteren naar wat hij of zij zelf te zeggen heeft? En als die vriend (terecht) geen zin meer heeft om met je te praten, lees dan een boek. Dat niet door Jean-Marie Dedecker of een andere witte persoon geschreven is. Kijk naar een serie, luister naar een podcast, volg een Instagrammer die niet exact zoals jij is. Leer iets. Nee, die dingen ‘komen niet op het examen’, het zijn belangrijke levenslessen. Jezus, Koen.
6. Aan mijn collega-tv- en mediamakers: aanvaard niet langer dat op vergaderingen gezegd wordt dat er ‘simpelweg geen zwarte acteurs en schrijvers te vinden zijn’. Als je dat wel aanvaardt, hou je een onderliggend racistisch systeem mee in stand, en zou het niet cooler zijn als de ‘ fuck the system‘-tribaltattoo die je op je achttiende op je bovenarm liet zetten eindelijk iets betekende?
Leven in 2020: een handleiding
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
