Leven in 2019: dingen die in 2000 aanvaard werden, maar nu niet meer
Twintiger Elisabeth Lucie gidst u wekelijks door de do’s, de don’ts en de what the fucks van deze verwarrende tijden.
– Prepaid telefoonkaarten en de daarbij verplichte, minst aantrekkelijke uitdrukking in de wereld: ‘ik kan niet bellen want mijn belwaarde is op’. Ben je twaalf jaar of drugsdealer in bijberoep? Ik mag het hopen, want zo niet is dat op geen enkele manier aanvaardbaar.
– R. Kelly.
– Vragen aan iemand wat de juiste spelling of vertaling van een woord is. Natuurlijk kan ik je vertellen dat het niet ‘allesinds’ maar ‘alleszins’ is, en wat de Engelse vertaling van ‘verlammende eenzaamheid’ is, maar weet je aan wie je dat ook kunt vragen? Google.
– Gepersonaliseerde screensavers. Mensen die nu nog in PowerPoint-stijl familiefoto’s, kleurrijke kubussen of golden retrievers over hun scherm laten dansen als screensaver: wat is jullie verborgen agenda?
– Hoofdrekenen.
– De deurbel die gaat zonder dat je iemand hebt uitgenodigd of een pakketje verwacht. In 2019 kom je niet onverwacht op bezoek. Weet je welke mensen onverwacht bij je aanbellen? Moordenaars. Of nog erger: wafelverkopers.
– Geen e-mailadres hebben. Schattig in 2000, maar ronduit irritant en eng nu. Weet je wie geen e-mailadres heeft? Moordenaars. Hoewel zelfs zij er waarschijnlijk een nodig hebben om online wat spullen te kunnen bestellen. Dus het antwoord is: niemand.
– Op straat iemand aanspreken om te vragen hoe laat het is. Logisch in gsm-onafhankelijke tijden, maar nu moet je toch al serieus je best doen om je zonder werkend toestel op de weg te begeven. Naar het schijnt kun je zelfs op een smartwatch het uur lezen, als je een beetje je best doet. Ik zal je zeggen hoe laat het is: vijf voor twaalf.
– Het patriarchaat.
– De diashow van je reis naar Tenerife aan je vrienden laten zien, terwijl jij gezellig in het projectorlicht reisverhalen vertelt en doet alsof witloofblad een aanvaardbaar alternatief is voor een aperitieflepel.
Ik heb al je updates al op Facebook gelezen. Ja, ook dat verhaal over die gekke taxichauffeur die meezong met alle liedjes op de radio in een bizar accent. Waanzin.
Stuur me gewoon een link naar je Dropbox-map waar 692 foto’s en 33 video’s instaan. Dan kan ik er diagonaal een blik op werpen en na 3 foto’s te openen antwoorden dat het er geweldig uitzag. Iedereen blij.
– Een totale afwezigheid van representatie, diversiteit of lange broeken in de bekendste meisjesgroep van Vlaanderen en Nederland. Dat zou nu toch echt niet meer kunnen. Hè? Studio 100? Wake the fuck up.
Leven in 2020: een handleiding
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier