Twintiger Elisabeth Lucie gidst u wekelijks door de do’s, de don’ts en de what the fucks van deze verwarrende tijden. Deze week: figuren in het stadspark.
De gezelligmaker
Ongewassen picknickdeken ter grootte van een gemiddeld appartement? Check. Huisgemaakte limonade die eigenlijk gewoon kraantjeswater met niet grondig genoeg gewassen limoenpartjes is? Check. Analoog fototoestel waar de hele namiddag candidfoto’s mee genomen worden hoewel niemand echt zeker weet of er een rolletje in zit of zelfs wat een ‘rolletje’ is? Check.
De onnodige bikinidrager
Geen plas water in zicht en een temperatuur net boven truiniveau, maar de onnodige bikinidrager volhardt. Lach maar, zij is wel de enige die het jaar rond op ingebruinde bikinibandjes kan rekenen.
De wereldmuzikanten
Nooit klinkt een tamboerijn zo goed als wanneer hij bespeeld wordt door mensen gekleed in harembroeken die gekocht werden op een marktje in Zuid-Spanje in 2005.
Oeps, ik bedoel: nooit klinkt een tamboerijn goed.
De onderlijners
Studenten die in het park komen ‘studeren’, wat in dit geval betekent: verblind door de reflecterende zon met een markeerstift horizontale bewegingen maken op een blad terwijl ze zich volledig verliezen in een dromerige staar naar hippies met een tamboerijn.
De atleten
Wie wist dat de net te korte mannenshort in zo veel verschillende pastelkleuren bestond? En dat je die uitsluitend mag combineren met een blote bast? Deze jongens wisten dat. En ze weten ook dat een spelletje ‘rugby’ (lees: een rugbybal heen en weer gooien vanuit stilstaande positie) in het park de meest efficiënte manier is om aan zo veel mogelijk mensen tegelijk hun eightpack, of gebrek daaraan, te laten zien.
De circusmensen
Hoepels, klimtouwen, lycra yogabroeken en andere dingen waar jij zenuwachtig van wordt: ze horen allemaal bij de mensen die in iemands nek gaan staan en dat sporten noemen. Opgepast: als je blijft kijken, zul je onvermijdelijk een menselijke piramide gevormd zien worden.
De dan-zitten-wij-verkeerd-ergens
Out-of-towners die dachten dat alle stadsparken ondertussen al in parkings veranderd waren. Nu ze hier toch zijn, rijden ze safarigewijs met de auto door het hele park, angstig kijkend naar de wereld buiten.
De groendienst
Weinig op aan te merken. Goed bezig.
De Ultimate Frisbee-kerel
Piekte begin jaren 2000, zegt nog geregeld ‘wazaaa’ en ‘vet’, en gebruikt zijn frisbee als aanknopingspunt voor nieuwe vriendschappen met eenzame meisjes of honden. Blik afwenden.
De ongevraagde dj
Zeg nu zelf: wat is een parkdag zonder muziek? Juist: rustgevend.
De staarder
Komt zonder vrienden naar het park om iedereen die er zit schaamteloos te observeren en in categorieën op te delen. Groetjes.
Leven in 2020: een handleiding
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
