‘Laurette Onkelinx, de rattenvanger van de goedgelovigen’

Luckas Vander Taelen laat zijn licht schijnen over de rol van Laurette Onkelinx (PS) in wat er vandaag in onze hoofdstad gebeurt. ‘Om een of andere reden blijven de Franstalige media geloven in haar mooie verhaaltjes.’

We moeten het nog’s hebben over Brussel-Stad. Want wat gebeurt in de hoofdstad van dit land gaat alle Belgen aan. En ook alle Vlamingen, hoewel die lijken te vergeten dat Brussel ook de hoofdstad van Vlaanderen is en wij ons moeten blijven moeien met wat daar aan de hand is.

Hoewel het ontslag van een burgemeester wegens zelfverrijking zonder overdrijving een aardschok kan genoemd worden, lijkt het er niet op dat ondanks alle mooie beloften er bij het begin van de zomer echt een nieuwe politieke lente is aangebroken in Brussel.

Neem nu de dienstdoende burgemeester Faouzia Hariche (PS). Die blijkt er ook een meer dan behoorlijke bijverdienste op nagehouden te hebben dank zij een aantal betaalde mandaten, onder andere bij vzw ‘De Brusselse Keukens’, wat haar per maand zo een .000 euro netto opleverde. Jaren aan een stuk, geen haan naar gekraaid.

Want zo ging dat al die lange jaren in Brussel: iedereen kreeg wel iets, men veronderstelde dat dit normaal was. Zelfs Ans Persoons (SP.A), de Vlaamse schepen die opstapte omdat Mayeur leek te willen aanbleven, kreeg elke maand een 500 euro extra omdat ze in een Brusselse vzw zat.

De toekomstige burgemeester Philippe Close met wie alles anders zou moeten worden, spant de kroon. Wie de moeite doet om de uitstekende stadskrant Bruzz te lezen, kon er twee weken geleden een overzicht vinden van alle vzw’s waarin Close en andere PS-vertrouwelingen opereren. De vraag is hoe groot de verandering kan zijn met een nieuwe burgemeester die jaren probleemloos in een soort mafieus spinnenweb heeft gefunctioneerd. Zijn eigen geloofsbelijdenis over een nieuwe politieke cultuur in Brussel heeft alles van de loze belofte van een alcoholieker de ochtend na een zoveelste braspartij.

Wat mij vooral ongerust maakt en doet veronderstellen dat er niets zal veranderen is de strategie van Laurette Onkelinx. De dochter van Gaston geeft zich niet gewonnen.

Jaren is ze als topvrouw van de Brusselse PS zonder enige twijfel op de hoogte geweest van alle netwerken in Brussel. Ethische bezwaren leken haar onbekend. Het was er haar in de eerste plaats om te doen de invloed van haar partij te maximaliseren. Tot op het bittere einde is ze Yvan Mayeur blijven verdedigen, samen met het bureau van haar man Marc Uytendaele, de huisadvocaat van Samusocial.

Nu zag ik Onkelinx op de RTBF in een zondags debat. Ze werd ondervraagd door een viertal journalisten. Ik heb haar nog nooit zo offensief gezien: de PS heeft maar één week nodig gehad om orde op zaken te zetten, stelde ze fier, en Mayeur zowel als Peraïta uit hun functies te zetten. Het panel leek haar te geloven. Waren ze echt overtuigd of was hun goedgelovigheid te verklaren omdat ze al jaren net iets te close waren met Onkelinx?

De evidente vraag waarom dit systeem in Brussel jaren heeft kunnen blijven duren en of Onkelinx daar weet van had, werd gewoon niet gesteld. En natuurlijk ook niet waarom zij Mayeur zolang de hand boven het hoofd heeft gehouden.

Neen, Laurette Onkelinx bepaalde zelf de teneur van het debat en kon de aanval inzetten tegen de CDH. Tien keer zei ze dat die ook heel veel boter op het hoofd hebben. Dat is natuurlijk zo, maar dit ‘respect’ voor machtige politici op cruciale momenten is tekenend voor een zekere Franstalige pers die vooral niet wil beschuldigd worden van populisme of erger nog, het in de kaart spelen van de Vlamingen. Want hoe kritisch ze ook zijn over de werking van de Brusselse instellingen, toch komt snel de onvermijdelijke Grote Vlaamse Samenzwering weer naar boven vanuit de redenerin : Cui prodest, wie heeft er voordeel bij deze crisis? Zelfs de niet bepaald gezagsgetrouwe Béatrice Delvaux van Le Soir kon het niet laten om te schrijven dat Mayeur door zijn wangedrag Bart De Wever en andere malafide Vlaamsnationalisten in de kaart had gespeeld met hun eis voor de fusie van de 19 gemeenten. Vreemd dat zij lijkt te suggereren dat enkel Vlamingen kunnen vinden dat het eindelijk eens tijd wordt de Brusselse instellingen af te stoffen. Ik ken heel veel Franstaligen die er namelijk net zo over denken…

De Franstalige media hebben hun rol goed gespeeld in het schandaal van Samusocial. Maar om één of andere reden blijven ze geloven in de mooie verhaaltjes van Laurette Onkelinx dat het vanaf nu allemaal gaat anders gaat worden. Laurette Onkelinx is indrukwekkend als strateeg als ze in het nauw is gedreven en de pers haar vrij spel geeft. Dan speelt ze perfect haar rol als rattenvanger van de goedgelovigen…