‘Koranverzen die vreedzame karakter islam moeten bewijzen, worden ook gebruikt als goedkeuring voor aanslagen’

De Beweging van ex-moslims van België reageert op een stuk van de Infolijn Islam over de verhouding tussen de islam en de mensenrechten. ‘De keuze van aangehaalde verzen en citaten is misleidend’, schrijft woordvoerder Peter Calluy.

Het stuk ‘Hoe verhoudt de islam zich tot de mensenrechten?’ begint als volgt:

“Allah heeft voorzeker van de gelovigen hun personen en bezittingen gekocht in ruil voor het paradijs. (Koran 9:110)”

En geeft daar volgende uitleg bij:

“Bovenstaande “ayah” in de Koran wijst op een basisverhouding tussen Allah en de gelovigen, die bepalend is voor hun activiteiten hier op aarde. Iedere moslim sluit een overeenkomst met zijn/haar Schepper om geen eigen verlangens of opinies tussen zichzelf en Hem te plaatsen, in ruil voor een serene toestand van vrede waarin alle spirituele en materiële aspiraties voldoening kunnen vinden.”

De uitleg suggereert dat men zijn leven en zijn bezittingen moet opofferen om de wil van Allah te volgen en dan komt men tot een ‘serene toestand’. Men zou dat uit het korancitaat met wat goede wil kunnen afleiden. Echter het volledige koranvers luidt als volgt:

“9.111. Voorzeker, Allah heeft van de gelovigen hun persoon en hun bezittingen gekocht in ruil voor het paradijs – zij vechten voor de zaak van Allah en zij doden en worden gedood – een onfeilbare belofte in de Torah en het Evangelie en de Koran. En wie is getrouwer aan zijn belofte, dan Allah? – Verheugt u dan in de verbintenis, die gij met Hem hebt gesloten en dat is de grote zegepraal”

Hieruit blijkt dat de gelovige naar het paradijs gaat wanneer hij zijn leven en zijn bezittingen opoffert om te doden voor de zaak van Allah, wanneer hij sterft in de Jihad dus. Hoewel zelfmoord een grote zonde is in de Islam, kan dit vers dus ook geïnterpreteerd worden als een goedkeuring voor zelfmoordaanslagen of ‘het zich doodvechten’, als een belofte dat de martelaar dat hij naar het paradijs gaat.

In die zin vinden wij het schokkend dat dit vers gebruikt wordt om de vreedzame natuur van de Islam te bewijzen. Mee onder impuls van verzen als deze, hebben Belgische jongemannen zich in Syrië of Irak opgeblazen, de enige weg naar het paradijs na een zondig leven in kleine of grote criminaliteit.[i]

Hoe wil de Moslimexecutieve de strijd met de radicalisering aangaan als zij op een dergelijke manier stukjes uit de Koran plukt? Volgens ons is dit niet onschuldig. De zogenaamde rekruteerders prikken dit ballonnetje zo door. Zij gebruiken de verzen om een ander verhaal te brengen.

Het is zelfs nog erger: de rekruteerders hebben hiermee ook het bewijs dat de Moslimexecutieve de leerstellingen van de Islam te ontkent ‘om de Kuffar, de ongelovigen, te behagen’. In de toespraken van Fouad Belkacem van Shariah4Belgium was dit een thema dat telkens terugkwam. Hij noemde dit het gedrag van hypocrieten, een koranische term voor slechte moslims.

Klare wijn

Het artikel gaat verder en stelt dat in de Islam de mensenrechten 1400 jaar geleden door de Profeet Mohammed vastgelegd werden. Men vertelt er niet bij dat deze islamitische mensenrechten op een aantal vlakken in strijd zijn met de “Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM)”.

Dat dit het geval is, hebben 45 ministers van Buitenlandse Zaken van de lidstaten van de OIC (Organisation of Islamic Cooperation) bewezen door op 5 augustus 1990 de ‘Caïro-verklaring van de Rechten van de Mens in de Islam’ te ondertekenen.[ii]

Daarin wordt gesteld dat de mensenrechten moeten gezien worden binnen de limieten van de Shariah. Waarom wordt op dit vlak geen klare wijn geschonken?

In de Caïro-verklaring wordt bijvoorbeeld gesteld dat men mensen niet mag folteren, tenzij hetgeen in de Shariah voorzien is. Concreet betekent dit dat men van een dief een hand afhakt (Koran 5.38) en dat mensen die seksuele betrekkingen hebben buiten het huwelijk gegeseld worden (Koran 24.2). Tenzij ze gehuwd zijn, dan worden ze gestenigd (Hadith van Muslim 17.4207). [iii]

Indien de mensenrechten in de Islam zouden overeenstemmen met de UVRM, dan was de Cairo-verklaring niet nodig geweest. De OIC heeft dus zelf bewezen dat er een probleem is met de Islam door die verklaring überhaupt op te stellen. Het feit dat het ministers van Buitenlandse Zaken zijn die een uitspraak over de Islam doen, bewijst dat de Islam een politieke godsdienst is en dat Islam en politiek niet te scheiden zijn.

Recht vs verantwoordelijkheid

Het artikel van de Moslimexecutieve gaat verder met een opmerkelijke passage:

“We moeten hierbij aanstippen dat elke vrijheid een beperking en dat elk recht automatisch een verantwoordelijkheid impliceert. Daarom kunnen we spreken van de rechten en plichten tegenover Allah; tegenover de medemens; tegenover onszelf en tegenover de rest van de schepping.”

Dat ‘elk recht automatisch een verantwoordelijkheid impliceert’, hoe moeten we dat interpreteren? Na het bloedbad bij Charlie Hebdo waren er ook reacties dat de redactie van het satirisch magazine ook (deels) verantwoordelijk was voor de aanslagen. Is wie de islam beledigt, verantwoordelijk voor het bloedbad?

Daarna volgt een opsomming van de mensenrechten: (1) recht op leven, (2) rechtvaardigheid, (3) religieuze vrijheid, (4) Vrijheid, gelijkwaardigheid en eerbaarheid en (5) eigendom. Opvallend is dat het recht op vrije meningsuiting ontbreekt. Wil de Infolijn Islam zich hier niet aan verbranden?

Onder het hoofdstuk Leven wordt het obligate vers 5.32 geciteerd (volgens de nummering van de Moslimexecutieve is dat 5.35) om te bewijzen dat het doden van een mens een zware overtreding is:

“Met die reden schreven Wij de kinderen van Israël voor, dat als iemand een mens doodt, behalve als hij een ander gedood heeft of wanorde sticht in het land, is het alsof hij de hele mensheid gedood heeft, en als iemand een leven redt, is het alsof hij de hele mensheid het leven redt.” (Koran 5:35)”

Dit vers staat in de verleden tijd en was voorgeschreven aan de joden, de kinderen van Israel. Het volgende koranvers staat in de tegenwoordige tijd en is geldig voor moslims:

“5.33. De vergelding dergenen die oorlog tegen Allah en Zijn boodschappers voeren en er naar streven wanorde in het land te scheppen, is slechts dat zij gedood of gekruisigd worden, of dat hun handen en hun voeten de ene rechts en de andere links, worden afgesneden, of dat zij het land worden uitgezet. Dat zal voor hen een schande in deze wereld zijn en in het Hiernamaals zullen zij een grote straf ontvangen.”

De leidinggevende korankommentator Ibn Kathir schrijft dat “oorlog voeren” tegen Allah en Mohammed hier betekent: “tegenwerken en tegenspreken, en het houdt in: ongeloof, wegen versperren en terreur zaaien op grote verbindingswegen“. [iv]

Kortom: iemand die de Islam(isering) tegen wil gaan (oorlog tegen Allah), mag gedood worden of kan een hand en een voet aan weerskanten afgehakt worden of in het beste geval wordt hij verbannen.

Volgens de overlevering van Mohammed (de Soenna) verzameld door Bukhari kunnen moslims om drie redenen de doodstraf krijgen:

“Bukhari 9.83.17: ‘Abdullah heeft overgeleverd: Allah’s Apostel zei, “Het bloed van een moslim die verklaart dat niemand het recht heeft om aanbeden te worden behalve Allah en dat ik Zijn Apostel ben, kan niet vergoten worden tenzij in 3 gevallen: Als vergelding voor moord, een getrouwde persoon die overspel pleegt en degene die afvalt van de Islam en de Moslims verlaat.””[v]

Het recht op leven is dus heilig voor een moslim, tenzij … voor iemand die vreemdgaat of voor een afvallige. Voor niet-moslims die de Islam tegenwerken of beledigen geldt vers 5.33.

Onder het hoofdstuk “Rechtvaardigheid” wordt een opsomming gegeven van wat rechtvaardigheid inhoudt. Vele moslims beweren dat het eigenlijke doel van de Islam een rechtvaardige samenleving is.

Dat rechtvaardigheid in islamitische termen niet altijd hetzelfde is als hetgeen we daar doorgaans onder verstaan leggen we even in het kort uit.

Twee van de 99 namen van Allah zijn:

Al-Hakam – de Rechter

Al-`Adl – de Rechtvaardige

Rechtvaardigheid komt dus niet uit een mensenbrein of door beslissingen die in het parlement genomen worden maar komt van Allah. Wat Allah voorschrijft staat in de Koran en werd aangevuld door Mohammed, de “Boodschapper” van Allah. Dit is allemaal mooi samengebracht in handboeken van de Shariah. Volgens de Shariah zijn volgende regels rechtvaardig:[vi]

– Vrouwen hebben andere rechten dan mannen, lees: minder rechten

– Afvalligen moeten gedood worden

– De Islam moet over de hele wereld verspreid worden en als het niet geweldloos gaat mag er geweld gebruikt worden.

– Niet-moslims hebben minder rechten dan moslims

De Moslimexecutieve bevestigt dit door volgend koranvers te citeren:

“Voorwaar, Wij zonden Onze boodschappers met duidelijke bewijzen en openbaarden hun het Boek en de Weegschaal opdat de mensheid rechtvaardig moge zijn.”(Koran 57:25)”

De Boodschappers, waaronder Mohammed, en het boek, de Koran, bevatten brachten alle informatie om een rechtvaardige samenleving op te bouwen.

In dit hoofdstuk wordt gesteld dat moslims en niet-moslims dikke vrienden zijn en moslims die aan de macht zijn, moeten christenen goed behandelen. In de bijdrage van de Infolijn Islam klinkt dit als volgt:

“Hoewel de Islam dé weg is voor de mensheid, is het de moslims verboden niet-moslims die weg op te dwingen. Het uitnodigen tot de Islam hoort te gebeuren door middel van voorbeeld en inspirerende argumenten. Het feit dat iemand, of een volk, de Islam niet wil aannemen, mag geen aanleiding vormen voor wat voor sociale onrechtvaardigheid dan ook.”

Dat klinkt goed. Alleen vertellen de Koran en de overleveringen van Mohammed een ander verhaal.

De Koran:

“5.51. O, gij die gelooft, neemt de Joden en de Christenen niet tot vrienden. Zij zijn elkanders vrienden. En wie uwer hen tot vrienden neemt, is inderdaad één hunner. Voorwaar, Allah leidt het overtredende volk niet.”

“9.29. Bestrijdt diegenen onder de mensen van het Boek, die in Allah noch in de laatste Dag geloven, noch voor onwettig houden wat Allah en Zijn boodschapper voor onwettig hebben verklaard, noch de ware godsdienst belijden totdat zij de belasting met eigen hand betalen, terwijl zij onderdanig zijn.”

“9.30. En de Joden zeggen: “Ezra is de zoon van Allah” en de Christenen zeggen: “De Messias is de zoon van Allah.” Dit is, hetgeen zij met hun mond zeggen. Zij spreken de woorden na van degenen die vóór hen ongelovig waren; Allah’s vloek zij over hen, hoe zijn zij afgekeerd!”

Opmerkelijk is dat in vers 9.30 Allah zichzelf oproept om de joden en de christenen te vervloeken. Volgens de Nederlandse vertaling is het ‘vervloeken’, in het Arabisch staat een vorm van ‘qatala’ hetgeen doden of vernietigen betekent. Al deze verzen zijn geopenbaard na de verzen die de Moslimexecutieve citeert.

Maar ook Mohammed zelf ging niet in het feel-good verhaal mee:

Volgens de verzamelaars van authentieke overleveringen Bukhari (1.2.24) [vii] en Muslim (1.29[viii], 1.30[ix], 1.31[x], 1.32[xi] en 1.33[xii]) zou hij volgende opmerkelijke uitspraak gedaan hebben:

“Ik werd opgedragen om de mensen te bevechten totdat zij getuigen dat er geen god is behalve Allah en dat Mohammed de Profeet is van Allah, en zij het gebed verrichten, en zakaat betalen. Als ze dit getuigen, worden hun bloed en bezittingen gespaard door mij, tenzij wat betreft de rechten die de Islam over hen heeft. En hun uiteindelijke afrekening is bij Allah”

Een oorlogsverklaring dus. Er kwam definitief een einde aan de aanwezigheid van niet-moslims in de Hijaz (het Westelijk deel van Saoedi-Arabië waar de Islam ontstaan is), niet na de komst van het Wahabisme, maar nadat Mohammed zelf op het einde van zijn leven opdracht gaf om alle joden en christenen die nog overgebleven waren te deporteren. De anderen waren al dood of bekeerd.

“Muslim, Boek 19, Nummer 4366[xiii]: “Er is verteld door Umar bin al-Khattib dat hij van de Boodschapper van Allah gehoord heeft: ik zal de joden en de christenen uit het Arabisch Schiereiland verdrijven en enkel Moslims overlaten.””

Opgeruimd staat netjes? Dat Godsdienstvrijheid in de Islam heel relatief is en niet geldt voor moslims die de Islam vaarwel willen zeggen, weten we intussen al.

Een groot deel van dit hoofdstuk gaat over slavernij. Dit is in de Belgische context heel opmerkelijk. In België is slavernij al eeuwen afgeschaft. Is het de bedoeling om het herinvoeren van de slavernij door Islamitische Staat als on-islamitisch te weerleggen?

De redenering die in dit hoofdstuk gevolgd wordt klopt voor de helft, namelijk dat Mohammed het vrijlaten van slaven aanmoedigde. Als je in de Koran naar het woord ‘slaaf’ zoekt, vind je dit meestal in de context van het vrijlaten van een slaaf. Dit is 50% van het verhaal.

De andere 50% die niet vermeld wordt, is dat Mohammed duizenden mensen tot slaaf gemaakt heeft. Een bloederig voorbeeld wordt beschreven door Ibn Ishaq in zijn biografie van Mohammed op p 464-466[xiv]. Het betrof een Joodse stam die in Medina woonde, de Bani Qurayza, die beschuldigd werden van hoogverraad. In plaats van de leiders gepast te straffen liet Mohammed alle mannen onthoofden (volgens de geschiedschrijving tussen 600 en 900 personen) en nam hij de vrouwen en kinderen als slaven.

Wanneer we per man één kind en één vrouw rekenen, dan moeten daarbij meer dan duizend ‘verse’ slaven gemaakt zijn. Mohammed nam voor zichzelf Rayhanna als (sex-)slavin nadat haar man en haar vader tevoren op Mohammeds bevel onthoofd waren. Islamitische Staat baseert zich op het voorbeeld van Mohammed om de praktijk van sex-slavinnen in 2016 terug in te voeren. De Moslimexecutieve moet dus niet Islamitische Staat veroordelen maar wel haar Profeet Mohammed.

Het hele verhaal over slavernij in de Islam kan je vergelijken met een bankrover die na de bankoverval een deel van het geld terugbrengt en die dan ‘een goeie’ is.

Het is een feit dat Mohammed slavernij niet afgeschaft heeft, integendeel. Hij heeft nieuwe slaven gemaakt en in de islamitische wetboeken die je vandaag koopt vind je nog regels over slavernij.

In Vlaanderen leren onze kinderen van het vijfde leerjaar die in het Gemeenschapsonderwijs les Islam volgen:[xv]

“De profeet zei: “Het vrijdaggebed is een plicht voor iedere moslim met uitzondering van vier categorieën: slaven, vrouwen, kinderen en zieken.””

Voor Islamitische Staat is het een koud kunstje om aan onze “geradicaliseerde jongeren” het concept van slavernij verkocht te krijgen. Ze hebben het op de lagere school geleerd, in de les Islam.

In dit hoofdstuk over het recht op eigendom staat niets opmerkelijks en in de discussie over mensenrechten en Islam bestaat hierover niet echt een controverse.

IS als goede zaak voor de islam

Tot slot geven we nog even een anekdote mee. Op een lezing door de Beweging van Ex-moslims in België werd de vraag gesteld of Islamitische Staat een slechte zaak is voor de Islam. Het antwoord van de voorzitter was dat Islamitische Staat juist een goede zaak is voor de Islam. Na elke gruweldaad van IS stellen mensen zich vragen over de Islam en krijgen de vertegenwoordigers van de Islam maar ook gewone moslims een breed forum om die misdaden af te keuren en om uit te leggen hoe de Islam voor vrede en rechtvaardigheid staat. Het artikel dat de Infolijn Islam op haar Facebookpagina plaatste, is daar een sprekend voorbeeld van. Dat er geen tegengeluid te horen is, stemt ons ongerust, vandaar ons artikel.

(Deze tekst staat ook op de Facebookpagina van de Beweging van Ex-moslims van België.)