‘Kijk daar, een moslim!’: politici gebruiken Partij Islam als bliksemafleider voor de echte problemen

‘Partij Islam is een natte droom van rechtse partijen’, schrijft Jeroen Meuleman. ‘Maar de controversiële standpuntenkomt ook onze regeringen erg goed uit. Het patroon is duidelijk: voer ergens een terrorist op of maak een relletje rond een fascistische clown, en de aandacht is afgeleid.’

Politici en opiniemakers struikelden vorige week over elkaar om stoere uitspraken te doen over een partijpunt van Partij Islam, een Brussels partijtje dat nog nooit iets bereikt heeft. Het wil namelijk dat mannen vooraan in de bus en vrouwen achteraan opstappen. Naast het feit dat zoiets in strijd is met de grondwet, was het vooral gratis publiciteit voor de partij.

Partij Islam is een natte droom van rechtse partijen: een stel wereldvreemde radicalen die door de naam alleen al beweert te spreken voor ‘de islam’, alsof het één blok is. ‘Zie je wel’, roepen rechtse ideologen dan met overslaande stem. ‘We moeten onze vrijheden en waarden van de Verlichting veilig stellen tegenover dit soort waanzinnige ideeën.’ De grondwet moest aangepast worden. De partij moest verboden worden. Pittig detail: de door N-VA-kopman Bart De Wever zo bewonderde Britse politieke filosoof Edmund Burke was mordicus tégen de Verlichting.

De commotie ging het hele weekend door, met onder andere Open Vld-voorzitster Gwendolyn Rutten die, na de nieuwe partijslogan half te stelen bij het Nederlandse VVD, nu ook Theo Franckens (N-VA) ‘nu niet, nooit’ uitriep in een filmpje op Twitter. Schaamteloos populisme is niet nieuw in deze regering, maar hoe de volumeknop telkens volledig wordt opengedraaid om het niet te hebben over reële problemen is wraakroepend.

Geen interesse in radicalisering stoppen

Als het de regeringen van België echt menens was om radicalisering in de kiem te smoren, zouden ze bijvoorbeeld de financiering van radicale imams uit Saudi-Arabië uitpluizen en stilleggen. Dat gebeurt niet. Men zou ervan Saudi’s niet meer met alle égards in de Antwerpse haven ontvangen (uiteindelijk kwamen ze niet, maar niet omwille van politieke druk). Dat gebeurt niet. Zelfs als men liever niet raakt aan geld en economie, had België op 24 april 2017 symbolisch ‘nee’ kunnen stemmen op de toetreding van Saudi-Arabië tot de vrouwenrechtencommissie van de VN. Ook dat is helaas niet gebeurd.

Als onze leiders de vervreemding en isolatie van moslimjongeren écht wilden bestrijden, zouden ze met veel geld over de brug komen voor initiatieven als die van Montasser Al-De’emeh. Of zouden ze investeren in inclusief onderwijs, waarin op Belgische bodem opgeleide imams jongeren een positieve boodschap kunnen bijbrengen. Maar dat doen ze liever niet, integendeel. Het bestaan van radicale groeperingen is voor onze regeringen een geschenk uit de hemel. Het legitimeert het voortdurende oppoken van angst, het goedpraten van racistische stereotypes en het opzetten van bevolkingsgroepen tegenover elkaar – de tactiek die indertijd ontsproot aan het Vlaams Belang en nu met verve wordt verdergezet door de N-VA.

Ondertussen in Brussel, Antwerpen en Brugge

Dat Partij Islam op de proppen kwam met haar vieze ideeën rond gendersegregatie komt onze regeringen erg goed uit. Want waar zijn de antwoorden op de renteloze lening van 800.000 euro voor De Warande, het Brusselse zenuwcentrum waar rijke zakenlui en politici elkaar kunnen ontmoeten, weg van ook maar de minste democratische controle? Hoe lang is het geleden dat Antwerps burgervader Bart De Wever tranerig ‘volledige transparantie’ beloofde in het Land Invest-dossier? Bespaar u de moeite om het op te zoeken: 136 dagen. We hebben nog steeds geen letter gezien. Over de nauwe banden tussen de PS en de N-VA in vastgoeddossiers, terwijl ze ideologisch gezworen vijanden zijn, horen we niets meer. Bovendien komt dit nog bovenop verdere uitholling van pensioenrechten, een zwak beleid tegen armoede en een onbestaand beleid tegen discriminatie. – Tenzij men moslims kan viseren. Hoe kan een partij als de N-VA geloofwaardig zijn over vrouwenrechten als Pol Van Den Driessche, die in opspraak kwam wegens ongewenste intimiteiten, rustig lijsttrekker mag blijven in Brugge?

Het F-16-dossier? Een boze droom in het vage verleden van vorige week, hoewel er drie miljard euro op het spel staan die zouden kunnen geïnvesteerd worden in gezondheidszorg, milieubeleid, onderwijs en sociale cohesie. Aan de Panama-papers, SwissLeaks en LuxLeaks werd geen enkel politiek gevolg gegeven. Het patroon is duidelijk: voer ergens een terrorist op of maak een relletje rond een fascistische clown, en de aandacht is afgeleid. Het hoeft zelfs niet eens om reële problemen te gaan. Herinner u het tromgeroffel rond het onbestaande boerkini-probleem.

Media gaan er vaak ook al te gewillig in mee. De Morgen rolt de rode loper uit voor een intellectueel vlieggewicht als Dries Van Langenhove van het neo-nazigroepje ‘Schild en Vrienden’, terwijl andere media dagenlang socialisten onder de loep houden maar N-VA-excellenties Jan Jambon, Theo Francken en Steven Vandeput vrij gemakkelijk wegkomen met leugens over dansende moslims, repatriëringen naar dictaturen en mysterieus ongelezen F16-dossiers. Socialisten opjagen is het ‘but her e-mails‘ van 2018: hoe men in 2016 telkens opnieuw Hillary Clintons geloofwaardigheid in twijfel trok als een nep-tegengewicht van de stortvloed aan foute dingen die Donald Trump deed of zei.

Mensen zijn niet dom

Toch geloof ik niet dat mensen zo dom zijn om steeds opnieuw in die val te trappen. Ik geloof dat onze geheugens beter zijn dan de waan van de dag. Dat mensen tegen de achtergrond van de zoveelste Sturm und Drang naar profilering van de Open Vld niet vergeten dat die partij klakkeloos loog over de neergang van de koopkracht. Of dat mensen niet vergeten dat De Wever en zijn partij persmedium na persmedium aanvallen of zelfs rechtstreeks proberen kapotmaken als die kritisch durven zijn. Hij noemt Knack ‘een boulevardblad’, maar staat zelf regelmatig in de echte boulevardbladen. De cumul en de vriendjespolitiek die hij ooit laakte op links, bedrijft zijn eigen partij volop.

Zelfs zijn eens stevige weerstand tegen de voormalige concurrenten ter rechterzijde, het Vlaams Belang, is helemaal afgebrokkeld. Waar hij 6 jaar geleden de Conventie van Genève nog zag als een hoeksteen van het modern internationaal recht, moeten we dat nu ‘durven herbekijken’.Luc Sevenhans, een voormalige VB-mandataris die nu N-VA-lid is, zegt het zelf: ‘Als ik sommige standpunten lees, denk ik weleens: dan waren wij destijds bij het Vlaams Blok maar watjes.’ Dat is toch niet iedereen ontgaan?

In de luren

Het parcours van onze regeringen oogt extreem pover. België bengelt in tijden van Europese economische heropleving achteraan het peloton van de Europese Unie. Het fileprobleem neemt toe. Ons bosbeleid is een slechte grap. Fijnstof verkort onze levensduur. Banken die succesvol van de afgrond werden gered met belastinggeld, doen het weer goed en de belastingbetaler krijgt niets. Onze regeringen regeren voor zichzelf en voor de rijken.

Terwijl ze de bevolking opjutten tegen anderen – socialisten, Walen, Nederlanders, moslims, vluchtelingen, werklozen, vakbonden – liegen ze schaamteloos de boel bij elkaar. Het lot van de gewone burger staat ergens helemaal onderaan de prioriteitenlijst. Ziedaar ‘de kracht van verandering’. Ziedaar ‘gewoon doen’. Zullen de mensen en de media alweer als lemmings over een klif buitelen als er toevallig bij een volgende crisis ergens een gekke salafist opduikt?