Kerstgesprek met Mia Doornaert: ‘De woke-dictatuur van vrouwenhaat is doorgedrongen in hoogste niveaus’

Columniste en voorzitter van Literatuur Vlaanderen Mia Doornaert toonde zich ook dit jaar een scherp commentator.

Welk nieuws heeft u het afgelopen jaar vrolijk gemaakt?

Dat Donald Trump van het toneel verdween. Wat een verademing.

En wat maakte u boos?

Ik blijf woedend over de cover in september van het zogenaamd beste medische tijdschrift ter wereld, The Lancet. Die degradeerde vrouwen tot ‘bodies with vaginas’. Let wel, niet eens ‘mensen’ maar ‘lijven’. Dat is op zich al schandalig. Maar die cover toonde vooral hoe sterk de woke-dictatuur van vrouwenhaat is doorgedrongen in de hoogste niveaus van de Angelsaksische wereld. De bedoeling, aldus The Lancet, was ‘inclusiviteit’ jegens transpersonen. Ha. Vroeger wilde men ons in onze ‘natuurlijke’ rol terugdringen. Nu mogen we niet eens meer ‘vrouw’ zijn. Wat voor een ‘inclusiviteit’ is dat? En die antifeministische verschrikking komt dan nog uit zogenaamd progressieve hoek, en sijpelt met het Engels overal door. Als oude feministe ben ik zeer ongerust over het gebrek aan reactie daarop.

Welke goede voornemens van oudejaarsavond 2020 hebt u gerealiseerd?

Zoals bij veel mensen overleefden die helaas weer de maand januari niet.

Wat was uw grootste ontdekking van 2021?

Dat 75 zijn, driekwart eeuw, oud klinkt maar nog altijd leuk is. En nu klop ik even af.

Wat was het beste boek van 2021? Beste film? Beste tv-serie? Beste artiest?

Ik heb een hekel aan dit soort hitparades. Maar goed, het beste boek is Reset van professor Mark Elchardus. En een artiest van wie ik al lang fan ben, is onze zo getalenteerde en veelzijdige pianist Julien Libeer, die ook in 2021 schitterde. Met de violist Lorenzo Gatto vormt hij bovendien een schitterend duo. Ik geniet geregeld van hun cd’s met de vioolsonates van Beethoven.

Wat was uw culinaire hoogtepunt van 2021?

Ik ben geen gastronoom die zwijmelt bij hyperoriginele smakencombinaties. Ik eet gewoon graag lekker, vaak Italiaans. In mijn hippe buurt in Elsene en daarrond heb ik gelukkig keuze te over aan allerlei fijne restaurants. Dit jaar kwam er dicht bij het Stefaniaplein het sympathieke Frasca bij. Heel authentiek, met tafeltjes tussen rekken met huisgemaakte pastasoorten, en een mooie selectie Italiaanse wijnen.

Wie is voor u de persoon van 2021?

Het zorgpersoneel in ziekenhuizen en bejaardentehuizen. En dat is géén cliché, ik zeg dit uit de grond van mijn hart.

Kijkt u uit naar een derde coronaprik?

Heb ik al.

Hoe en met wie viert u kerstavond?

Op een heerlijk ouderwets familiefeest. Als covid tenminste geen roet in het eten gooit.

Welk sociaal medium gooit u eruit?

Ik zit op heel weinig sociale media.

Gaat u uw Netflix-abonnement vernieuwen?

Zeker. Ik wil Netflix niet missen.

Durft u opnieuw naar het theater?

Nog niet. Wel naar mijn fitness, waar zowel de bezoekers als het personeel de covidveiligheidsregels strikt naleven.

Wat was de strafste sportprestatie van 2021?

De olympische gouden medailles van Nina Derwael, Nafi Thiam en de Red Lions-hockeyploeg.

Gaan de Rode Duivels het WK in Qatar winnen?

Gezien hun onvermogen om in hun halve finale van het vorige WK uit de Franse klem te raken, zeg ik ‘nee’.

Gelooft u dat we het klimaat nog kunnen redden?

Welk klimaat, wiens klimaat, waar? Een zo simplistische vraag lijkt me meer iets voor schoolmeisjes.

Wie wenst u snel verzoening toe?

Vaxers en antivaxers.

Denkt u dat de wereld na corona anders zal zijn dan de wereld vandaag?

Een ‘wereld na corona’ ligt veraf, als die ooit komt. We zullen ons nog jaren aan een wereld mét corona moeten aanpassen, vrees ik.

Wat wenst u voor uw vijanden, uw vrienden en uzelf in 2022?

In terra pax hominibus bonae voluntatis.