In een interview met De Zondag heeft kardinaal Jozef De Kesel (73) het over zijn strijd tegen darmkanker, over de pandemie en over het standpunt van het Vaticaan, dat homoseksualiteit blijft omschrijven als ‘zonde’. ‘Dat men liefde associeert met zonde: dat kan écht niet.’
De Zondag wil eerst weten hoe het met de kardinaal gaat.
Een jaar geleden kreeg hij te horen dat hij darmkanker had. Twee operaties en een chemobehandeling later gaat het weer de goede kant uit. ‘Ik hoop tegen de zomer helemaal hersteld te zijn. Ik ben alvast optimistisch.’ Even later zegt hij: ‘Ik denk niet dat ik klaar zou zijn om te sterven’.
‘Het voorbije jaar was een dubbele beproeving voor mij. Net toen ik te horen kreeg dat ik een tumor had, begon ook de wereldwijde pandemie. De gelijkenissen zijn opvallend. Net zoals de tumor mijn lichaam ontwrichtte, kon het virus onze samenleving ontwrichten. En beiden kwamen even onverwacht.’
Welke les hebt u uit het voorbije jaar geleerd? vraagt De Zondag.
‘Deze crisis stelt evidenties in vraag. Het leven is niet vanzelfsprekend. De vrijheid om te doen wat we willen, is niet vanzelfsprekend. Vandaag zijn we allemaal beperkt en we moeten dat aanvaarden. Zeker in het rijke Westen had niemand dit kunnen voorspellen. Wij dachten dat we alles aan konden. Dat blijkt niet zo. Ook wij blijken kwetsbare mensen te zijn. De crisis helpt ook om de essentie van het leven te zien.’
En: ‘We moeten hieruit leren. Ik hoop vooral dat we meer solidair worden. Dat is mijn paaswens.’
‘Zeer bedroefd’
De Kerk, legt De Zondag hem voor, krijgt striemende kritiek omdat het Vaticaan homoseksualiteit opnieuw een zonde noemt. Was hij ook boos en beschaamd zoals bisschop Johan Bonny?
‘Ik was vooral zeer bedroefd. Die uitspraak heeft véél mensen gekwetst. Dat men liefde associeert met zonde: dat kan écht niet. Paus Franciscus was net voordien naar Irak geweest. Zijn boodschap daar was zo mooi, zo ontroerend. En dan kwam dit. Woorden kwetsen niet alleen, ze kunnen ook gevaarlijk zijn. Homoseksualiteit was tot laat in de negentiende eeuw een misdaad. Dat werd zelfs bestraft. De menswetenschappen hebben intussen duidelijk bewezen dat het géén misdaad is. Een mens kiest zijn geaardheid niet. Onze samenleving heeft dat begrepen. Ook de Kerk moet dat doen. Wij mogen geen discours blijven voeren van de negentiende eeuw.’
Waarom gebeurt dat toch?
(zucht) ‘Tja, wat wil u dat ik daarop zeg? Ik kan me niet verplaatsen in het hoofd van de mensen die extreme meningen uiten.’
Vindt hij dat holebi’s dezelfde rechten moeten krijgen als hetero’s?
‘Dat is wat ik zeg. Ik begrijp wel de stelling van de Kerk dat een christelijk huwelijk iets is tussen een man en een vrouw met het oog op kinderen. Maar de Kerk moet tegelijk aanvaarden dat er andere relaties mogelijk zijn. En dat die ook liefdevol kunnen zijn.’
Maar een huwelijk voor holebi’s kan niet?
‘Een burgerlijk huwelijk moet zeker kunnen’. En een kerkelijk huwelijk? De kardinaal spreekt zich niet uit. ‘Ik vind het nu vooral belangrijk dat de Kerk ook andere relaties aanvaardt.’
