Justitie: ‘Straffen hoeft niet meer, en ja dat is een probleem’

Walter De Smedt, strafrechter op rust, over het heden en de toekomst van justitie: ‘In deze nieuwe wereld is justitie als een oud zeer dat moet vermeden en ontweken worden. Weg met de rechter want die spreekt straffen uit die toch niet moeten worden uitgevoerd.’

Jean-Marie Dedeckeris woedend: ‘Ik voel mij radicaliseren’, ‘Ik heb genoeg van deradicaliseringsriedels over teruggekeerde oorlogsmisdadigers en religieuze koppensnellers’ schrijft hij in een opiniestuk op Knack.be.

Volgens Dedecker is het wahabisme de oorzaak: ‘een bikkelharde salafistische vorm van de islam, wordt door de Saoedi’s geëxporteerd en door verbitterde, agressieve en haatdragende extremisten beleden, tot in Molenbeek toe. IS en Al Qaida zijn gezelligheidsverenigingen van die terroristische doctrine.’

Hij gaat verder: ‘Islam is voor mij een religie die uit verscheidene stukken bestaat. En het stuk dat onze beschaving naar het leven staat is verwerpelijk. De haat tegen het westen die als wraak gepredikt wordt door religiegekken – voor sommigen een stuk van hun islam – omdat ze zelf de losers van de beschaving zijn, is levensbedreigend voor onze samenleving. Dit stuk moet weggesneden en verboden worden.’

Woedend

Steeds meer mensen worden woedend, en lang niet alleen door de terreurdaden van het salafisme.

De kwaal zit dieper en tast de gehele mensheid aan. Waarom zou Saoedi-Arabië de financiering van het terrorisme stoppen als het er toch niet voor gestraft wordt? Trump verkocht er vorige week inderdaad voor 380 miljard oorlogstuig en onze FN Herstal mag eveneens blijven leveren.

En als er al wordt gestraft – de Irakoorlog wordt ontketend – dan gebeurt het op basis van leugens. Waar zijn de massavernietigingswapens van Saddam Hoessein, en wat is het gevolg van de Libische lente? Assad mag gifgas gebruiken, Erdogan duizenden opsluiten. Maar evenzo wordt er door Trump en lui uit zijn omgeving flink straffeloos gelogen over allerlei zaken.

Vergeten

Het eerste grote verhaal dat ik als kind te horen kreeg was dat van de erfzonde. Adam en Eva leefden in het paradijs maar zij wilden meer en werden gestraft.

Door dit verhaal wist iedereen meteen dat als je wat verkeerd deed er een straf volgde. En om zeker te zijn dat het geheel voldoende afschrikwekkend was, werd er tweemaal gestraft – eenmaal in het hiernamaals en eenmaal op aarde.

Wie de nieuwe doctrine bedacht heeft, is niet uit te maken, maar het is intussen een algemene wetenschap geworden: straffen hoeft niet meer.

Om niet meer te moeten straffen hebben we allerlei leugens en ficties bedacht, van de niet-uitvoering van uitgesproken gevangenisstraffen, de vervanging van een tijd in de cel door een enkelband, tot de omzetting van schuld en boete in een afkoopsom.

Niets of niemand lijkt ons tot andere gedachten te kunnen brengen. Ondanks het feit dat ‘de grote afkoopwet’ door het Grondwettelijk Hof werd afgekeurd wordt nu ‘de kleine’ ingevoerd: de afkoopwet voor winkeldiefstallen.

Dat niemand nog echt wordt afgeschrikt door de strafwaardigheid is ook in alle lopende schandalen te zien. Door de jarenlange verwaarlozing van justitie zit het parlement nu zelf opgezadeld met de gevolgen van de straffeloosheid: de éne onderzoekscommissie volgt na de andere. En omdat zo’n commissie niet mag straffen is er een aangepast begrip voor bedacht: het lege begrip ‘disfunctie’ heeft de begrippen ‘fout en nalatigheid’ vervangen, zodat je ongestraft met je daden kan wegkomen.

Veelplegers

Om de huidige toestand te beschrijven hebben we een ander nieuw begrip bedacht: veelpleger. Een ‘veelpleger’ pleegt meerdere strafbare feiten, veelal na elkaar, omdat hij er intussen niet voor gestraft wordt.

In onze justitiepaleizen loopt het er vol van. Als je geen veelpleger bent, kom je er niet meer.

Het fenomeen heeft zich ondertussen voor alle misdrijven doorgezet: van ‘overlast’ tot ‘grote fraude’. Zowel de goed gekende minderheid van losgeslagen jongeren die steeds weer door de politie worden opgepakt en sneller thuis zijn dan de politiecombi de parking van het politiekantoor weer oprijdt, als de gekende witteboordcriminelen duiken steeds opnieuw op.

Wraak

De ‘wraak tegen het Westen’ van extremisten is de wraak van adolescenten-veelplegers die naar de – voor hen uitgesloten – luxe van onze samenleving kijken, en omdat zij voor de hier gepleegde feiten niet worden gestraft, gaan geloven in de beloning die ze er volgens een andere leer in het hiernamaals voor zullen krijgen. Van de religie die hen dat zou toelaten kennen zij enkel wat hen kan dienen om hun wraak te verantwoorden.

Hetzelfde geldt onverminderd voor de andere veelplegers die nu hun schuld mogen afkopen. Zij moeten zelfs geen schuld bekennen, betalen volstaat. En zelfs als die betaling achterwege blijft, is er nog een ontkomen aan: straf met uitstel en zonder enkelband, of misschien wordt gekozen voor de toepassing van de wet op de continuïteit van ondernemingen (WCO) waarbij de goede trouw niet relevant is en die toelaat praktijken waar je tegelijkertijd voor vervolg wordt verder te zetten.

Als iedereen ongestraft zijn ding mag doen, mag ik het ook. Dat moeten onze politici gedacht hebben. Publifin is een door politieke mandatarissen voor henzelf toegepaste vorm van cliëntelisme. Als anderen in ruil voor hun stem iets krijgen zonder er wat voor te moeten doen, zorg ik op dezelfde wijze voor mezelf. Ook in deze zelfbediening van een uit de hand gelopen welvaartstaat kom je de veelplegers tegen: er is zelfs een mandatenregister voor aangelegd.

Justitie

In deze nieuwe wereld is justitie als een oud zeer dat moet vermeden en ontweken worden. Weg met de rechter want die spreekt straffen uit die toch niet moeten worden uitgevoerd, die kan je ontzetten uit een recht en zelfs verbeurd verklaren waar je geen recht op hebt.

Het lijkt alsof wij van deze aardbol opnieuw het aards paradijs willen maken. Wat we vergeten is dat we net gestraft werden omdat we het paradijs hadden en meer wilden.

Yes we can! Maar lang niet allemaal. Er zijn er heel wat die van die aardbol schuiven, er niet meer op geraken en daardoor wraak koesteren tegen hen die er wel van genieten. Je kan ze de hand reiken, trachten hen te helpen, maar dat blijft niet duren.