Jamar out, Wilmès in: de liberale stoelendans die minder banaal is dan hij lijkt

Niemand had de wissel tussen Hervé Jamar en Sophie Wilmès verwacht. Niemand kijkt er ook van op, eigenlijk. Toch is deze stoelendans minder banaal dan hij lijkt, schrijft LeVif-redacteur Olivier Mouton.

De Luikse minister Hervé Jamar wordt gouverneur van zijn provincie. Hij wordt vervangen door een verkozene uit de Brusselse Rand, Sophie Wilmès. Een banale wissel? Misschien, ware het niet dat niet iedereen in de MR blij is met de stoelendans die de interne machtsverhoudingen wijzigt.

Het is de eerste wissel in de regering Michel, iets minder dan een jaar na de eedaflegging. Om eerlijk te zijn had niemand een dergelijke stoelendans verwacht. Hervé Jamar, minister van Begroting, staat zijn plaats af aan Sophie Wilmès in de federale regering. De gebeurtenis is minder belangrijk dan het mediacircusje errond.

Nee, het is niet Theo Francken (N-VA) die zijn plaats afstaat ondanks omstreden verklaringen over het Maximiliaanpark. De staatssecretaris voor Asiel en Migratie ergert meer en meer leden van de meerderheid met zijn ongepaste posts op de sociale media, maar zal niet zo makkelijk de laan uitvliegen. Nee, het is ook niet Didier Reynders(MR) die ertussen uit knijpt. De laatste tijd heeft de vicepremier veel moeten slikken, hij droomde er immers van eerste minister of Europees Commissaris te worden en het zou sommigen niet verbazen mocht hij op een dag betere oorden opzoeken. Nee, niets daarvan…

De “dringende” communicatie van de MR heeft er meer dan één doen glimlachen, aangezien Hervé Jamar sinds zijn benoeming niet echt een onuitwisbaar spoor heeft gelaten. Het is niet Jamar, maar zijn eerste minister Charles Michel die een stempel drukte op de begroting.

Hij was een goed soldaatje, niets meer, die zelfs enkele fouten maakte in de complexe publieke boekhouding. Hervé Jamar heeft ook enkele moeilijkheden ondervonden bij het begrotingsconclaaf van de lente en de taxshift. “Het staat vast dat Charles Michel hem uit de regering heeft gewerkt,” verklaart een liberale volksvertegenwoordiger.

De man gaat rustigere dagen tegemoet in de provincie Luik waar hij gouverneur wordt en Michel Forêt vervangt, die op pensioen gaat. Hij zal geschikter zijn voor het gouverneurschap dan voor de onstuimigheid en de confrontaties van het federale niveau. De man, een aanhanger van het sociaal liberalisme, had het in het begin wat lastig met het huwelijk met de N-VA en had moeite met de excessen van de partij van de laatste weken.

Op de sociale media wordt er al geopperd dat hij zich beter zal amuseren op feestelijke openingen en walking dinners. Hij is immers een levensgenieter die nooit nee zegt tegen een glas. Theo Francken maakte er zelfs een grapje over, met een smiley: “Als gouverneur zal je beter dan wie ook weten waar de beste opvangplaatsen zijn…”

Bedankt @hervejamar. Een eer om samen te werken. Succes! Als gouverneur weet je beter dan wie ook waar er nog goede opvanglocaties liggen.?

— Theo Francken (@FranckenTheo) September 21, 2015

Toch dreigt de stoelendans woelingen te veroorzaken bij de MR. De provincie Luik was immers één van de haarden van de interne oorlog tussen Didier Reynders en Charles Michel, die een climax bereikte in 2011. Met de huidige benoeming dreigt dat conflict weer op te flakkeren.

Hervé Jamar, die zeer dicht bij Charles Michel staat, ‘pikt’ immers de job van gouverneur in van Philippe Dodrimont, burgemeester van Aywaille en aanhanger van Reynders. Dodrimont was zeker van zijn stuk, aangezien hij al aan de pers gezegd had dat hij een opvolger heeft voor het geval hij gouverneur van Luik zou worden.

Om Hervé Jamar te vervangen schuift de MR een federaal Kamerlid voor, plaatsvervangster van Didier Reynders: Sophie Wilmès. Deze bijna onbekende vrouw van 40 – ze is in hetzelfde jaar geboren als Charles Michel – is de financiële specialist van de partij. “Ze is een werker en is drietalig” zegt haar partijvoorzitter Olivier Chastel. Ze zou snel haar plaats moeten vinden.

Grappig detail is dat de nieuwe minister schepen is in Sint-Genesius-Rode, een faciliteitengemeente, en voorzitster is van de MR van de Rand. “Een Vlaamse in de regering voor de MR, I love this country“, spotte humorist Bert Kruismans al op Twitter. In die hoedanigheid heeft ze al met de minicrisis over de niet-benoeming van Damien Thiéry als burgemeester van Linkebeek moeten dealen. Thiéry werd afgezet door de Vlaamse minister van Binnenlands Bestuur Liesbeth Homans (N-VA) voor het niet naleven van de taalwetten.

Sophie Wilmés van Rode. Een Vlaamse in de regering voor de MR. I love this country!

— Bert Kruismans (@kruismans) September 21, 2015

De nationalisten mogen knarsetanden: vlak voor de verkiezingen van mei 2014 heeft de gemeenteraad met een meerderheid voor het verzenden van kiesbrieven in het Nederlands en in het Frans gestemd.

“Maar ze liep in het gareel” verduidelijkt een lid van de MR. “Het is een garantie voor de Rand. Maar dan zou ik Damien Thiéry zelf benoemd hebben…” Het lijdt geen twijfel dat dat idee op een veto van de N-VA was gestoten.

Daardoor wijzigt deze wissel, die minder banaal is dan hij lijkt is, de liberale machtsverhoudingen binnen de federale regering. Een Luikenaar staat zijn plaats af aan een Brusselse, of daarmee toch gelijkgesteld, en dat is niet banaal. In Wallonië wordt die beslissing slecht onthaald. In Luik ook. Om nog maar te zwijgen over de wrange smaak die Christine Defraigne, voorzitster van de Senaat, moet proeven. Ze heeft immers nog altijd spijt dat ze geen MR-minister werd in de federale regering.

“De bekendmaking van de benoeming van Hervé Jamar was overhaast” wordt er bij de MR gefluisterd. Waarschijnlijk om te kunnen reageren op de naweeën ervan. Vandaag en woensdag verzamelen de liberale kopstukken immers in Genval voor de opening van het parlementaire jaar. Daar zullen ze indien nodig de wrevel kunnen sussen…