‘Is het nog mogelijk nationale projecten te realiseren in een complex land als België?’

‘Laten we hopen dat onze politici de richtlijnen van Roberto Martinez ter harte nemen bij het behandelen van de belangrijke dossiers in dit land’, schrijft Jacques Defrance, secretaris van dentank B Plus.

Onze Rode Duivels hebben het ver geschopt. En in zekere zin vele Belgen met hen. We zagen overal dezelfde beelden op televisie, goed voor een enorm marktaandeel. Meteen ook een aanleiding om ons vragen te stellen over dit succes en over dit enthousiast medeleven van het grote publiek.

Is het nog mogelijk nationale projecten te realiseren in een complex land als België?

Onze nationale ploeg heeft natuurlijk een financiële marktwaarde. Volgens sites die de transfermarkt volgend, wordt deze geschat op 756 miljoen euro, goed voor de zesde plaats op de wereldlijst. Hierbij staan ze op het podium samen met Frankrijk (1.080 miljoen), Spanje (1.040 miljoen) en Brazilië (952 miljoen). Knappe individuele spelers volstaan natuurlijk niet om een waardevolle ploeg te vormen. De coach Roberto Martinez is in deze opdracht schitterend geslaagd door zijn goede inschatting en zijn gedreven inzet. Het vraagt behoorlijk wat tijd en oefening om zich op het veld in de eerste plaats als lid van een ploeg te gedragen, om ‘assist’ te zijn liever dan zelf te scoren, om door samenspel een (h)echte en efficiënte ploeg te vormen. Om samen feest te vieren en hierbij zelf bescheiden te blijven.

Onze Duivels hebben er zin in gekregen om op dit elan gewoon verder te gaan tot in 2020 en ook nadien. Maar wat kan dit betekenen voor onszelf en voor ons land? Voetbal alléén maakt nog geen vaderland.

Het valt op dat de meeste nationale ploegen ‘veelkleurig’ zijn. Er zit zelfs een zekere Martinez in de Russische ploeg. Bij de Franse overwinning in de World Cup van 1998 had men het toen in de gezamenlijke pers en bij talrijke opiniemakers over de overwinning van de ‘black-blanc-beur’-ploeg; er was zelfs sprake van een geslaagde integratie en van een tolerante en verzoeningsgezinde natie. Maar vier jaar later schopte Jean-Marie Le Pen het tot in de de tweede ronde van de presidentsverkiezing, en dat als overtuigde tegenstander van het multiculturalisme.

De relatie tussen sport en politiek is niet zo eenvoudig. De politicoloog Dave Sinardet verklaarde onlangs: ‘We bevinden ons in een zonderlinge situatie waarbij de meest populaire politiek verantwoordelijken in Vlaanderen geen uitspraken mogen doen over de meest populaire sport van het land. Ze verschuilen zich achter het bedrieglijke argument dat sport en politiek niets met elkaar te maken hebben. Dit is een absurde opvatting want Bart De Wever aarzelde niet om zich te vertonen bij de start van de Ronde van Vlaanderen in Antwerpen.’

Integratie of niet? Is het nog mogelijk nationale projecten te hebben en die te realiseren in een complex land als België? Wat de voetbalsector betreft, geniet de veelkleurige club BX Brussels bekendheid met Vincent Kompany als voorzitter. Minder bekend is het initiatief van trainer Kris Van Der Haeghen (Koninklijke Belgische Voetbalbond). Toch is minsten één sportfederatie er in geslaagd vanaf het jaar 2005 op dit vlak positieve resultaten te boeken namelijk het Be Gold Hockey. In de tachtigerjaren werd hockey in Vlaanderen beschouwd als ‘franskiljons’, in Wallonië als Brussels en in Brussel als typisch ‘bourgeois’. Door de groei van de jongerenploegen (U15, U17, enz..), door het aantrekken van buitenlandse competenties en het verzamelen van voldoende menselijke en financiële hulpmiddelen konden de goede resultaten niet uitblijven: een zilveren medaille op de Europabeker in juni 2013, net zoals op de de Olympische Spelen in 2016. Het aantal leden is gegroeid van 17.000 tot 45.00.

Deze groei is het gevolg van inspanningen die gekenmerkt waren door een geest van samenwerking, solidariteit en efficiëntie. Uitgaande van het nationale niveau heeft dit alles zijn vruchten voortgebracht in de drie gewesten van het land. Er bestaan clubs in Aarlen, Neerpelt en Koksijde. Er is hierboven sprake van waarden die B Plus weet te waarderen en die als voorbeeld kunnen gesteld worden.

Op 17 juli lazen we in het weekblad Le Vif de samenvatting van de inzichten van Martinez bij het samenbrengen van de bereidwilligheid en mogelijkheden van de ploegleden. Waaronder de volgende:

* Op zoek gaan naar informatie met een openheid van geest aan 360°.

* De feiten ontleden en beoordelen en nadien beslissingen nemen in eer en geweten.

* Over het project een duidelijke, positieve en toekomstgerichte visie ontwikkelen.

* Pas risico’s nemen na reflectie en met mate vertrouwen geven aan intuïties.

* Individuele contacten leggen en rekening houden met ieders persoonlijkheid.

* Loyaal en in alle discretie communiceren.

* De dadenkracht van de groep belichamen en niemand minachten.

We hopen dat onze politici zich door deze richtlijnen laten inspireren bij het behandelen van belangrijke onderwerpen zoals de energie, de mobiliteit, de duurzame ontwikkeling, het verdelen en het (her)federaliseren van bevoegdheden.

En om te eindigen nog dit: voor de openingsmatch van de Europabeker die plaatshad in Boom in het jaar 2013, heeft de nationale hockeyploeg de tweetalige versie van de Brabançonne a capella gezongen voor achtduizend toeschouwers. Een gebeurtenis met een hoge symbolische betekenis! Misschien ook een idee voor onze nationale voetbalploeg?