‘Internet op treinen, halvering van de parlementen, en drie andere quick wins als stroomstoot voor België’

‘Internet op treinen, de halvering van de parlementen, economische migratie, het wegwerken van belemmeringen voor een 24-ureneconomie en digitale examens in plaats van pen en papier.’ Dat zijn de vijf quick wins die Bert Schelfout in gedachten heeft om ons land een stroomstoot te geven.

‘Anno 2015. Het jaar van de milleniumdoelstellingen. Het jaar om de balans op te maken: zijn we als land vooruitstrevend? Of lopen we achter de feiten aan? Burgers moeten meer opkomen voor hun rechten ten aanzien van dienstverlening van de overheid’, stelt Bert Schelfhout. “Verandering bij onze overheden verloopt vaak veel moeizamer. Toch moeten wij als mondige burgers onze rechten opeisen.” Schelfhout houdt vijf domeinen tegen het daglicht. Hij pleit voor internet op treinen, de halvering van de parlementen, economische migratie, het wegwerken van belemmeringen voor een 24u economie en digitale examens in plaats van pen en papier.

Het jaarlijks onderzoek dat VOKA laat uitvoeren toont aan dat een Belg te weinig waar krijgt voor zijn belastinggeld. De studie vergelijkt 24 EU-landen. De vergelijking ‘lasten – lusten’ zet ons in 2015 op de 20ste plaats. De overheid moet snoeien in haar uitgaven en tegelijk haar dienstverlening verbeteren. Er zijn 100’en voorbeelden denkbaar op alle niveaus: lokaal, regionaal, nationaal en internationaal.

Graag breek ik een lans voor een eerste reeks van vijf:

In 2004 experimenteerden de Nederlandse spoormaatschappijen Prorail en de NS reeds met internet op de trein. In onze buurlanden is internet op de trein al enige tijd dagelijkse kost. Private spoorwegbedrijven blijken een pak sneller dan hun evenknieën van de overheid. Vele jaren later is België ‘misschien’ aan de beurt. Spoorbaas Jo Cornu kwam begin 2014 met de belofte om ‘over enkele maanden’ duidelijkheid te hebben over internet op onze treinen. Mogen we meer dan een jaar later duidelijke engagementen over een nakende realisatie?

Hoe graag we ze ook zien… Er zijn te veel parlementsleden. Maar liefst 150 federaal én 267 regionaal. Goed voor 1 per 25 000 inwoners. Dat is bijna 3 maal zoveel als Nederland (1 per 74 000 inwoners). Zonder twijfel hebben de meeste van de parlementsleden goede bedoelingen. Teveel ijverige leden zorgt voor een inflatie aan wetten die mensen met initiatiefzin vroeg of laat belemmeren. Heus niet voor alles wat verkeerd loopt zijn wetten de oplossing. Ook voor de controle van de regering is er geen nood aan een leger partijslaven die elke week de publieke opinie pogen te recupereren om zich in de kijker te werken en hun voortbestaan te verzekeren.

Mensen – van oorsprong nomaden- zoeken overal naar een goede toekomst. Het is mijn overtuiging dat waar je ook geboren bent ter wereld, je je grenzeloos zou moeten kunnen verplaatsen. Deze stelling botst helaas op praktische bezwaren. Die bezwaren kennen hun oorsprong in ons sociaal systeem, waarbij de statement ‘we kunnen het OCMW van de wereld niet zijn’ geldt als klassieke uitsmijter. Net daarom is er nood om van migratie een positief verhaal te maken.

Zonder migratie wordt Europa een avondland. Weinig landen moeten de komende jaren meer inspanningen leveren dan België om de kosten van vergrijzing onder controle te houden. Zelfs de meeste Zuid-Europese landen hebben gunstiger toekomstperspectieven. Met een verdraagzame bril moeten wij -‘slimme Belgen’- de kansen zien. Wie hier letterlijk mee wil werken aan onze samenleving, moeten we met open armen ontvangen.

Canada kon zich de voorbije decennia ontpoppen tot de populairste niet-Europese migratiebestemming voor Belgen. Eén op zes Canadezen heeft vandaag buitenlandse roots. Het land van 35 miljoen inwoners telt elk jaar een miljoen kandidaat-migranten die ervan dromen in Canada een nieuw leven op te bouwen. Finaal overleven ‘maar’ 250.000 de strenge Canadese economische selectiecriteria in de jacht op een permanente verblijfsvergunning. Zij kunnen na drie jaar ook de Canadese nationaliteit aanvragen. Daarnaast ontvangen jaarlijks nog eens 180.000 nieuwkomers een tijdelijke werkvergunning.

Onze regering bekijkt het migratieverhaal teveel door een negatieve bril. Wie het regeerakkoord er op na leest ziet maar liefst 11 pagina’s (van pag.150 tot pag.161 x) terugkeerprocedures, misbruik en integratie. Strijd of bestrijden komt maar liefst 9x voor. Dat voorspelt weinig goeds wil men van migratie een positief verhaal maken. De regering heeft die verantwoordelijkheid.

60% van de Belgen koopt online. Het aandeel van internetverkoop in België bedraagt 3 procent van de totale retailomzet en het Europese gemiddeld ligt op 5 procent. Wat internet-business betreft hinken we hopeloos achterop op bijvoorbeeld Nederland. Een van de oorzaken is heel wat beperkende wetgeving. De Federale Regering besliste in maart dit jaar om nachtarbeid in de e-commerce mogelijk te maken, de welke men eerst nog moet voorleggen aan de vakbonden. Een stap in de goede richting. Toch blijven we achter de feiten aanlopen:

Kleinhandelaars zijn bijvoorbeeld onderworpen aan een wekelijkse rustdag. Zo’n ‘rustdag’ is een ononderbroken periode van 24 uur, beginnend om 5 uur of om 13 uur en eindigend op de volgende dag op hetzelfde uur. Hun rustdag moet ook minstens 6 maanden dezelfde blijven. Tankstations zijn een uitzondering.

Kleinhandelaars zijn beperkter dan groothandels en e-commerce. Ze moeten met ongelijke wapens concurreren. In het tijdperk van deeleconomie worden steeds meer mensen ondernemer. Te veel wettelijke belemmeringen remmen de kleintjes om te groeien en zo jobs te creëren.

Enkele weken geleden had de schoonmaakploeg van de KU Leuven de examens van 80 studenten per ongeluk bij het oud papier gezwierd. In een snel veranderende wereld dateert de wijze van het afnemen van examens nog uit de vorige eeuw. Als nostalgie de belangrijkste drijfveer is die 100’en studenten in een aula doet samenproppen, dan is vooruitgang de dupe. Waarom kan men voor een aantal niet-informatica gerelateerde zaken ook geen online examens afleggen? Heel wat private instellingen gebruiken nu reeds geavanceerde en efficiënte examentools.

Waarom is het afleggen van meerkeuzevragen nog steeds op een speciaal bestemd formulier dat moet ingelezen worden? Het verbeteren en verwerken van de examens word bijgevolg een pak sneller… Je kan de examens vlot per vraag verbeteren. Assistenten moeten niet wachten op hun collega’s om hun specifieke vraag aan te pakken. In de Angelsaksische wereld staat men al een pak verder om ‘Pen and paper exams to be axed within a decade’. Zullen we over vijf jaar ook vaststellen dat we in deze hopeloos achterop hinken?

Heb jij invalshoeken die ons land de 21ste eeuw in moeten loodsen? Ik hoor het graag…