Bij N-VA heerst intern ‘groot ongenoegen’ over de keuze van voorzitter Bart De Wever. ‘Het old boys network’ zorgt voor een ‘ronduit onevenwichtige’ keuze. De Wever zou dat ook toegegeven hebben.
Het kan verkeren, ook op een N-VA-congres: van de euforie over de regeringsdeelname en het regeerakkoord, naar teleurstelling en zelfs ‘groot ongenoegen’ over de ministerkeuze van voorzitter Bart De Wever.
De Wever kwam inderdaad niet met verrassingen. Jan Jambon, Johan Van Overtveldt, Steven Vandeput, Theo Francken en Elke Sleurs circuleerden al langer. Erger is, zo viel te horen in de coulissen van de partijraad en het partijbestuur, dat er slechts één vrouw in de selectie zit. ‘En, met alle respect voor Elke, maar ze krijgt weinig coherent pakket bevoegdheden, een beetje een vuilbak.’
Op de partijraad, die zo’n 100 mensen telt, is dat ongenoegen geventileerd. Ook in het partijbestuur, een stuk beslotener, hebben met name de vrouwen hun ‘groot ongenoegen’ overgemaakt. Opvallend, zo veel te horen in de periferie van het partijbestuur: Bart De Wever gaf zelf toe dat de samenstelling ‘de achilleshiel van dit verhaal’ is.
De Wever heeft met zijn keuze voor wat het ‘old boys network’ genoemd wordt, enkele kansen gemist. Karolien Grosemans, Commissievoorzitter Defensie in het parlement, was voor velen een logischere keuze geweest op Defensie. Vandeput daarentegen is eerder begrotingsspecialist. Of wat met de ‘historische kans’ om met Zuhal Demir de eerste allochtone minister te benoemen?
In de Vlaamse regering is amper één op de vier ministers vrouw (Liesbeth Homans), in de federale één op de vijf. ‘De mannen die gekozen zijn, zijn bovendien nogal vergelijkbare figuren. Dit is ronduit onevenwichtig.’
Michel I: de 'Zweedse' coalitie
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier