‘Internationale gemeenschap mag Sudan niet in de steek laten’

‘In solidariteit met de Soedanezen hebben mensen over de hele wereld hun profielen op sociale media blauw gekleurd met de hashtag #BlueforSudan’, schrijft Wies De Graeve van Amnesty International. ‘Dat moet ook het ordewoord zijn voor onze diplomaten in de VN-Veiligheidsraad.’

Blauw. Dat was het lievelingskleur van de 26-jarige Mohamed Mattar. Hij is één van de ondertussen meer dan honderd mensen die om het leven kwamen bij recente protesten in de Soedanese hoofdstad Khartoem. Vele duizenden komen er dag na dag op straat om vrijheid en gerechtigheid te eisen. Sinds het verdrijven van president Bashir Al Omar eerder dit jaar, tonen de Soedanese burgers zich van hun meest moedige kant. De militaire overgangsraad kreeg eerst nog het voordeel van de twijfel, maar het wordt steeds duidelijker dat het militaire bewind kost wat kost aan de macht wil blijven. Getuige daarvan het bloedbad op vreedzame demonstranten door de stoottroepen van de huidige machthebbers, de zogenoemde Rapid Support Forces (RSF).

Getuige daarvan ook de willekeurige arrestaties, het verdwijnen van oppositieleiders en het platleggen van alle internetverkeer. Maar de bevolking zet moedig door. In solidariteit met de Soedanezen hebben mensen over de hele wereld hun profielen op sociale media blauw gekleurd met de hashtag #BlueforSudan. De terechte verontwaardiging bij burgers over de hele wereld, wordt enigszins gedeeld door de internationale gemeenschap. Zo is Soedan naar aanleiding van de repressie geschorst uit de Afrikaanse Unie en heeft Ethiopië een bemiddelingsrol opgenomen.

Internationale gemeenschap mag Sudan niet in de steek laten.

Maar er is meer nodig. Daarvoor moeten we ook buiten de hoofdstad Khartoem gaan kijken. Meer bepaald naar Darfoer, de regio in het Westen van Soedan waar al sinds 2003 een bloedige oorlog woedt. Dat conflict vol oorlogsmisdaden gaat nog steeds verder. Het afgelopen jaar werden ten minste 45 dorpen van de kaart geveegd met plunderingen, buitengerechtelijke executies en seksueel geweld. Ook hier zijn het de Rapid Support Forces, de erfgenamen van de notoire Janjaweed, die de hoofdrol opeisen.

Hoewel er nog veel slachtoffers vallen in Darfoer is er ook UNAMID, de vredesmacht van de Verenigde Naties en de Afrikaanse Unie die tienduizenden burgers moet beschermen. Je houdt het niet voor mogelijk maar net nu gaan er stemmen op om UNAMID terug te trekken en de macht over te dragen aan… de Rapid Support Forces. Diezelfde ‘veiligheids’-troepen die oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid begingen en in Khartoem betogers doodden.

De blauwhelmen terugroepen zou de Rapid Support Forces nog machtiger en onaantastbaarder maken dan ze al zijn, een carte blanche voor totale repressie. Zij waren vroeger het moordwapen in de handen van president Bashir en zijn nu de ijzeren vuist van de militaire overgangsraad. Ze drijven de bloedige vicieuze cirkel aan waarin de Soedanezen al vele jaren leven.

Net nu de Soedanezen zich van een dictator hebben verlost en voor een moeilijke transitie staan, mag de internationale gemeenschap burgers in Soedan niet in de steek laten door hen over te leveren aan hen die verantwoordelijk zijn voor de gruwel. Ons land kan daarin een rol spelen. België zit in de VN-Veiligheidsraad die beslist over wat er met UNAMID gebeurt.

#BlueForSudan moet dan ook het ordewoord zijn voor onze diplomaten in de VN-Veiligheidsraad. Door de blauwhelmen van UNAMID niet te stoppen, maar hen opdracht te geven burgers nog meer te beschermen. Door de Rapid Support Forces naar hun barakken te laten terugkeren. Door gerichte sancties tegen de militaire overgangsraad. En door een einde te maken aan de straffeloosheid. Alleen internationale solidariteit en gerechtigheid kan de vicieuze cirkel van geweld en repressie voor de Soedanezen breken.