‘In de sprookjeswereld van Tomorrowland leeft iedereen gelukkig samen’

In tijden van oplaaiende conflicten, kunnen we nog altijd onze toevlucht zoeken tot de sprookjeswereld van Tomorrowland. ‘Hier op het festivalterrein moet niemand verstoppen wie hij of zij is. Hier is geen sprake van conflict’, meent Peter Calluy.

Vandaag begint in mijn achtertuin het tweede luik van het tienjarige jubileum van Tomorrowland. Bijna letterlijk, want we wonen en werken op amper vijfhonderd meter in vogelvlucht van het hoofdpodium. ‘The people of Tomorrowland’ beperken zich niet tot het festivalterrein. Je komt ze overal tegen: in de buurtwinkel of supermarkt, bij je bakker of je dagbladhandel.

Het kortstondige bezoek van de festivalgangers is echter een gouden opportuniteit om meer te weten te komen over de geomulticulturele samenleving en dat ook zelf te ervaren. Tienduizenden mensen komen gedurende een weekend samen op niet meer dan een provinciaal domein. Lijf tegen lijf schreeuwen ze hun vreugde uit, delen ze knuffels en kussen met wildvreemden, die eens in de sprookjeswereld van Tomorrowland, broeders en zusters worden.

De bezoekers worden dat ene weekend de bewoners van een denkbeeldig land waar iedereen dezelfde fundamentele regels volgt. Op Tomorrowland zal u geen bitsige ideologisch gekleurde gesprekken horen. ‘The people of Tomorrowland’ stralen.

En dat net op een moment dat de wereld in brand staat. Escalaties in het Midden-Oosten en Oekraïne, de Islamitische Staat (IS) die het kalifaat uitroept en miljoenen vrouwen in Irak wil besnijden. Toch zijn dat zaken waar ik vandaag liever even niet over uitweid. Ik heb andere dingen onder uw aandacht te brengen.

Wat groeit er in mijn hof?

Kijk eens! Een Israëlische vlag en daar slechts ietsje verder een Egyptische. Een Algerijnse naast de Marokkaanse. Franse naast Malinese. Amerikaanse, Russische en Nederlandse vlaggen: allemaal bij elkaar.

Maar hier op Tomorrowland zijn er geen incidenten te bespeuren rond die conflicten. Vermoedelijk wel veel gedeeld verdriet, woede en troost. Hollanders, Joden, Palestijnen: hier zijn ze allemaal samen.

Daar op het festivalterrein moet niemand verstoppen wie hij of zij is. Je zou denken dat hetero’s, holebi’s en een hele hoop verschillende levensbeschouwingen zouden ontsporen in deze benarde tijden. Niet dus.

Als bestuurslid van Atheïsme Vlaanderen/HVV ben ik erg gevoelig voor het behoud van een neutrale overheid, ook symbolisch-vestimentair. Als ik nu in mijn hof kijk, zie ik een positieve getuigenis van superdiversiteit en een zoveelste argument voor de mogelijkheid en rendabiliteit ervan.

De festivalgangers zijn in dit fictieve tijdelijke land verbonden door hun nieuwe sprookjesidentiteit. Hier geldt dezelfde morele bottom line voor iedereen. ‘The people of Tomorrowland’ onderschrijven de fundamentele regels.

Voor wie de regels niet naleeft, is het feestje voorbij. Het bandje wordt onherroepelijk doorgeknipt, wat het einde betekent van je burgerrechten in Tomorrowland. Tot volgend jaar hoop ik dan.

En hoewel zelfs de ingehuurde security – als roze pimpernellen verkleed – misschien wel deelneemt aan het feestje, de politiediensten blijven zichzelf in hun gekende uniform. Eventueel met een klein solidariteitsteken met ’the people of Tomorrowland’: een gedroomde doelgroep, een sprookjespubliek voor agenten die zo’n megagetuigenis graag in goede banen leiden. Tomorrowland staat ook wel mooi op je CV als politieman of -vrouw. Terecht.

Als dit statement zich in het tweede weekend herhaalt – de wereld staat nog steeds in brand – kunnen we de G8 (of G ‘weet ik veel’) beter afgelasten en Tomorrowland laten uitbreiden als een onhoudbare olievlek die als vanzelf hypocrisie en paranoia een eigen specifieke kleur geeft. Geen reden om bang te zijn, want de regels op Tomorrowland zijn rechtvaardig. Zeker gezien de toestand in onze echte wereld.

Do it again please, people of Tomorrowland.

Peter Calluy

Bomenaar en Rupeliaan