Hypocrisie heeft een naam … SP.A

SP.A-er Jan Roegiers voerde mee actie tegen de uitwijzing van Parwais Sangari aan het kabinet van Maggie De Block. De SP.A grossiert tegenwoordig in hypocrisie, zegt Jean Marie De Meester.

Deze ochtend werd ik wakker met het bericht dat Parwais Sangari het land werd uitgezet. In het radiojournaal ging men live naar een actie voor het kabinet van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie Deblock (Open VLD) . Daar liet Vlaams SP.A-parlementslid Jan Roegiers zijn licht schijnen op de situatie. Hij stond aan de deur van het kabinet te trekken alsof zijn leven er vanaf hing. “Actie aan kabinet Maggie De Block. Zal ze vannacht kunnen slapen, dat willen we haar straks vragen” tweette hij zelfs. Ik viel bijna uit mijn bed van plaatsvervangende schaamte, gelukkig heb ik een groot bed.

Hoe ver kan je de hypocrisie blijven drijven vraag ik me af?

Als Jan Roegiers al ergens had moeten staan dan was het in Oostende, aan de deur van zijn partijgenoot en viceeerste minister Johan Vande Lanotte. Want als er één iemand iets aan de uitwijzing van Parwais Sangari had kunnen doen, dan was het wel de Oostende gouwleider. En als er al één partij was die vanuit haar beweerde sociale bewogenheid alles in het werk had moeten stellen om tot een menselijke regeling voor Parwais Sangari te komen, dan was het de SP.A .

Maar neen, nog even gebruik maken van de miserie van een ander om even in het nieuws te komen. Het dégoutantisme als ultieme vorm van politiek.

Mijn boosheid omtrent dergelijke gratuite acties zou niet zo groot zijn mocht dit een alleenstaand incident zijn. Maar de SP.A-parlementsleden grossieren tegenwoordig in dergelijke acties en uitspraken.

Onlangs nog oreerde Vlaams SP.A-parlementslid Bart Martens nog: “Wat ons betreft moet de bestaande planning voor de kernuitstap gerespecteerd blijven”. Een dag later werd hij in snelheid genomen door de federale regering en werd hij door SP.A-vicepremier Vande Lanotte de wacht aangezegd: de kerncentrale van Tihange blijft 10 jaar langer open dan wat in 2003 per wet werd vastgelegd.

Wie dacht dat de kleine Tobback de nieuwe SP.A-voorzitter was vergist zich schromelijk. Johan is partijvoorzitter voor het leven, zoals dat in een imperium betaamt.

Ook federaal parlementslid Renaat Landuyt getuigde al meermaals meester te zijn in spagaten. Zo onder meer in het dossier van de omzendbrief die bepaalt dat gevangenisstraffen van zes maanden of minder niet worden uitgevoerd. ” Dit kon niet”, zo liet Landuyt ons ondubbelzinnig verstaan en hij eiste meteen de afschaffing van de omzendbrief.

Dat deze regeling al in een omzendbrief van 2005 (ministeriële omzendbrief 1771 van 17 januari 2005) werd opgenomen en dat Renaat toen zelfs nog federaal minister was, moesten we gemakshalve even door de vingers zien.

En dat incident was nog maar een tweetal weken nadat hij een omzendbrief, dat de contouren bepaalt waarbinnen het openbaar ministerie winkeltje mag spelen, had afgeschoten. Deze regering heeft namelijk, als remedie tegen de gerechtelijke achterstand in de zware financiële dossiers en de vele verjaringen die daardoor het gevolg zijn, gemeend dit te moeten oplossen door de criminelen de kans te geven hun straf af te kopen. Klassenjustitie hoor ik u zeggen. Toch niet met de SP.A in de regering? Toch wel!

Ook in het dossier UPLACE toonde de SP.A zich van haar meest dubbelzinnige kant. Vlaams minister Ingrid Lieten die zich verzet tegen een bouwproject dat door haar SP.A-voorganger Frank Vandenbroucke nog op de rails is gezet, is nog zo een treffend voorbeeld van de nieuwe strategische politiek van de SP.A.

Oppositie voeren binnen de meerderheid is blijkbaar een beleidsinstrument geworden voor de SP.A. Men voert als het ware een majority opposition. Mee besturen en toch oppositie voeren, je moet het maar kunnen, maar vooral willen.

Jean Marie De Meester