Homofoob geweld: schuldig verzuim van Holebi-vereniging Cavaria?

Het beleid van holebi-vereniging Cavaria tegen homofoob geweld van praten en foldertjes werkt niet: enkel een harde aanpak werkt.

Twee homomannen werden door twee andere mannen in een Aalsters café zo hard aangepakt dat ze dienden opgenomen te worden in het ziekenhuis. Een één slachtoffer was zo zwaar toegetakeld dat gevreesd werd voor zijn leven. Het Parket van Dendermonde verklaarde heden dat het geweld ingegeven was door homofobe motieven.

Na deze zware feiten was de coördinator van holebi-vereniging Cavaria, Yves Aerts, er als de kippen bij om de feiten te veroordelen. In het Radio 1-nieuws sprak hij zijn walging uit over het geweld op beide homomannen. Maar wat hij verder in het interview zei was nog markanter.

Hij riep op om homofoob geweld niet enkel op een repressieve manier aan te pakken. “Het heeft geen zin mensen te bestraffen als er steeds nieuwe daders zouden opstaan”, wist hij te melden. Onvoorstelbaar. Naïviteit tot de derde macht.

Cavaria is niet een of andere genetisch gemanipuleerde plant en/of dier, maar de koepelvereniging van holebi-verenigingen in Vlaanderen. Zij vertegenwoordigt dus de homoseksuele mannen, lesbiennes en biseksuelen en transgenders in ons Vlaamse land. Cavaria zou dus in de praktijk moeten opkomen voor de rechten van holebi’s en transgenders. Maar daar wringt het schoentje.

Al jaren lig ik – en met mij vele anderen – in de clinch met Cavaria omdat zij een veel te softe aanpak heeft wat homofobe retoriek en geweld betreft. Zelf heb ik het dossier van aartsbisschop André Leonard van nabij meegemaakt. Aanvankelijk schaarde Cavaria zich achter mijn strafklacht tegen de aartsbisschop, naderhand veranderde Cavaria haar standpunt.

De vrijheid van meningsuiting was het argument waarmee zij meenden dat aartsbisschop Leonard mocht zeggen wat hij gezegd heeft: dat homo’s tegennatuurlijk zijn, dat een huwelijk tussen personen van hetzelfde geslacht niet gelijk is aan het huwelijk tussen personen van een verschillend geslacht, dat homoseksualiteit te vergelijken is met een psychische aandoening als anorexia en dat aids een immanente gerechtigheid is. Cavaria als verdediger van de vrijheid van meningsuiting van de katholieke kerk. Met zo’n bondgenoot heb je zelf geen advocaat meer nodig om een proces te winnen.

Ook in het proces Fouad Belkacem (sharia4belgium) was Cavaria de grote afwezige, terwijl ze als belangenvereniging voor holebi’s en transgenders het recht heeft zich burgerlijk partij te stellen. Nochtans had Belkacem meerdere malen opgeroepen om homo’s te doden. Belkacems homofobe uitspraken bleven uiteindelijk – bij gebrek aan vervolging door het Parket te Antwerpen – onbestraft. Mijn rechtstreekse dagvaarding van Belkacem werd door de correctionele rechtbank van Antwerpen afgewezen… omdat ik als homo geen belang zou hebben. Soms heb je als verdachte in dit land geluk.

Het beleid bij Cavaria ten aanzien van homofobe retoriek en geweld is steeds hetzelfde. Praten, praten en foldertjes verdelen. Geen confrontatie maar overleg. Jammer genoeg moet vastgesteld worden dat praten noch foldertjes voldoende helpen. Integendeel, het geweld tegen holebi’s neemt dag na dag gestaag toe.

Vorige zomer werd er in Brussel al zware gewelddaden gepleegd tegen een homojongen. Dit voorjaar was er de moord op een homo in het Luikse en pas waren er de zware gewelddaden op de twee homo’s te Aalst. En dan zwijg ik nog over de talrijke andere gewelddaden op holebi’s en transgenders die de pers niet halen of waar de slachtoffers zelf geen klacht durven neerleggen – zoals begin deze week in Gent gebeurde.

Het betuttelen van daders van homofoob geweld en retoriek werkt niet. Enkel een harde aanpak zal die gasten van gedacht doen veranderen. Laat ze bijvoorbeeld eens een werkstraf van 300 uren uitvoeren in een holebi-vereniging zodat ze kunnen vaststellen met welke problemen en vooroordelen holebi’s en transgenders tot op heden geconfronteerd worden. En wees categoriek in het beteugelen van elke homofobe retoriek, want daar begint het uiteindelijk mee.

Het Europees Hof van de Rechten van de Mens velde op 09 februari van dit jaar een baanbrekend arrest. In een zaak van homofobe pamfletten in een Zweedse school meende het Hof voor het eerst dat seksuele geaardheid dient gelijkgesteld te worden met beschermde criteria als ras, geslacht of huidskleur waardoor het lidstaten toegelaten is strafrechtelijk op te treden tegen haatuitspraken of boodschappen die gebaseerd zijn op deze criteria. De vrijheid van meningsuiting mag met andere woorden in die gevallen beperkt worden.

Twee van de zetelende rechters verklaarden daarenboven in een aansluitende opinie gevoegd bij het arrest: “Onze tragische ervaring in de afgelopen eeuw toont aan dat racistische en extremistische meningen meer schade kunnen toebrengen dan beperkingen op de vrije meningsuiting. Statistieken over haatmisdrijven tonen aan dat propaganda altijd aanleiding geeft tot schade, weze het indirect of toekomstige schade. Het is niet nodig te wachten totdat haatspeeches een echt en dreigend gevaar vormen voor een democratische samenleving.”

Repressie tegen elk geweld of haatdragende retoriek is dan ook noodzakelijk wil je voorkomen dat de maatschappij ontwricht. De knuffeltijd is voorbij. Eenieder – weze hij of zij nu hetero of homo, man of vrouw, blank of zwart, heeft in een rechtstaat namelijk recht op veiligheid – het is zelfs een sociale basisbehoefte.

Ik hoop dan ook dat de twee slachtoffers van het zinloos geweld spoedig herstellen en dat de daders gepast gestraft worden.

Jean Marie de Meester