In Genk wordt de coalitie tussen CD&V en PROgenk toch voortgezet. Burgemeester Wim Dries volgt daarmee zijn hart – maar tegelijk vreest hij door N-VA-lijsttrekker Zuhal Demir in de oppositie te worden weggezet als ‘de Turkse burgemeester’.
Wim Dries, de populaire burgemeester van Genk, vertelde maandagavond na een eerste vergadering met de N-VA dat hij zich nog altijd persoonlijk gekwetst voelde door enkele harde uitvallen van N-VA-lijsttrekker Zuhal Demir. Dat maakte een samenwerking met haar moeilijk, ook al besefte Dries dat een grotere meerderheid comfortabeler is om mee te werken.
Net als Bart Somers (Open VLD) in Mechelen is Dries veeleer een verzoener dan een verdeler.
Van de bijna 8000 Turkse stemmen in Genk ging de meerderheid naar Dries. Nu hij doorgaat met de socialisten van PROgenk en Zuhal Demir in de oppositie belandt, vreest hij als ‘die Turkse burgemeester’ te zullen worden weggezet.
Met net geen 12.000 voorkeurstemmen verpletterde Wim Dries zijn persoonlijke record. In 2012 behaalde hij 8488 stemmen: een aantal waarvoor hij, naar eigen zeggen, ook dit keer getekend had. In Genk kijken ze daar niet van op: buiten de provincie mag Dries dan op het eerste gezicht overkomen als een grijze muis, op het thuisfront heeft hij een ijzersterke reputatie. Hij is ook een van de sterke figuren in het partijbestuur van de CD&V én een vertrouweling van voorzitter Wouter Beke.
Dat succes is deels aan de persoonlijke stijl en aanpak van de burgemeester toe te schrijven. ‘Iedereen Genkt’ is onder hem de baseline van de stad geworden. Net als Bart Somers (Open VLD) in Mechelen is hij veeleer een verzoener dan een verdeler. En hij is alomtegenwoordig. Je kunt in Genk geen straatfeest organiseren of hij duikt er op.
Hij is ook een goede manager, zo onderstreept Eric Donckier, oud-hoofdredacteur van Het Belang van Limburg. Na de dramatische sluiting van de Ford-fabriek had hij weinig tijd nodig om het werkloosheidscijfer te doen dalen, sneller dan het Vlaamse gemiddelde. Het aantal werklozen in Genk ligt nu lager dan vóór de sluiting van Ford. Die prestatie is allesbehalve gering.
Dat Dries op voorhand tevreden was met 8000 voorkeurstemmen, komt ongetwijfeld door de harde tegenstand die hij tijdens de campagne – voor het eerst – heeft ondervonden. De hoofdoorzaak daarvan was de komst van Zuhal Demir, de staatssecretaris voor Gelijke Kansen, naar haar geboortestad, waar haar Koerdische vader nog in de mijnen heeft gewerkt. Ook zij behaalde een puik persoonlijk resultaat, met 8200 voorkeurstemmen. In haar eentje liet ze de N-VA met 9,4 procentpunten groeien vergeleken met 2012. Dat zal partijvoorzitter Bart De Wever niet zijn ontgaan.
Na de eerste opiniepeilingen in Genk werd snel besloten dat een coalitie met de N-VA uitgesloten was. Bij de klassieke partijen klonk het unisono: ‘Haar verhuizing naar Genk heeft meer deuren gesloten dan geopend. Door haar harde en polariserende taal staat ze een stabiel akkoord in de weg.’ Maar ook al staat haar stijl diametraal tegenover die van Dries, na de stembusgang stak Demir meteen haar hand uit naar de huidige burgemeester om een sterke coalitie te vormen. Ze was zelfs bereid om schepen onder Dries te worden. Twee hanen op één werf: meestal is het geen goed idee – tot die conclusie lijkt Dries te zijn gekomen. Demirs politieke toekomst lijkt eerder in Brussel te liggen.
Puur inhoudelijk was een verbond tussen de CD&V en de N-VA niet geheel onlogisch geweest. Eric Donckier ziet in de programma’s van de Genkse afdeling van beide partijen weinig obstakels om samen te werken. Nog het meest verschillen ze als het over sociale huisvesting en het OCMW gaat. De CD&V draait er op dat vlak een beetje omheen, wat je kunt verwachten van een centrumpartij. De N-VA is veel meer uitgesproken: zij waarschuwt dat Genk niet het OCMW van Limburg mag worden. Ze vindt dat de stad overmatig veel allochtonen aantrekt en daardoor veel meer sociale woningen moet bouwen en beheren dan gemiddeld in Vlaanderen.
Verkiezingen 2018
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
