‘Hoe de sluwe vossen van Publifin een volledige onderzoekscommissie belachelijk maken’

‘De onderzoekscommissie voegt nog een schandaal toe aan het Publifin-schandaal’, schrijft Olivier Mouton van Le Vif/L’Express.

Het zou grappig kunnen zijn, maar even goed word je hier woedend van. Het verhoor van de drie belangrijkste spelers in het Publifin-verhaal vandaag in de parlementaire onderzoekscommissie in het Waals parlement draaide uit op een klucht. Eerst en vooral door van de afwezigheid van André Gilles (PS) door ziekte. De belangrijkste speler van de zaak, voorzitter van de Raden van bestuur van Publifin en Nethys en voorzitter van het Luikse provinciecollege, diende een doktersattest in voor twee weken. Maar volgens Sudpresse was zijn afwezigheid te wijten aan een “dronken” maandag, onder meer in het gezelschap van twee kompanen die dinsdag verhoord werden, Georges Pire (MR) en Dominique Drio (cdH). ’s Avonds ging hij naar een vergadering van aspirant-politieagenten waar hij volgens sommigen in een “normale staat” verkeerde. Dat toont allemaal hoe het debat ontaardt in een aantal pathetische ontboezemingen.

Het lijkt wel alsof de sluwe vossen van de Publifin-zaak, die heel Wallonië dooreen schudt, samen beslist hebben om de leden van de onderzoekscommissie belachelijk te maken. Dat is tenminste het gevoel dat je kreeg, want het is niet de eerste keer: moeten we er nog aan herinneren dat de eerste op zijn zachtst gezegd onduidelijke en respectloze verschijning van André Gilles de Waalse parlementsleden ertoe verplichtte om de bijzondere commissie in een onderzoekscommissie om te zetten.

Er werd dinsdagmorgen een arts gestuurd naar de socialistische godfather om te oordelen over zijn toestand. Hij moet controleren of Gilles dinsdagnamiddag in staat is om voor de commissie te verschijnen, zijn verslag is “naderend”. Ofwel wordt hij “manu militari” opgeroepen, ofwel zal hij op 9 maart moeten verschijnen.

Revolutie tegen schaamteloosheid

Maar volgens de leden is het kwaad geschied. “We beschouwen dat André Gilles niet meer in staat is om zijn provinciale functies uit te oefenen”, wond Jean-Luc Crucke (MR) zich op, waarvan de partij samen met de PS de provincie leidt. We vragen hem om zijn ontslag in te dienen.” “Die elementen zullen toegevoegd worden aan het dossier dat tegenwoordig bestudeerd wordt door de deontologische commissie van de PS”, draalde Patrick Prévot. “Dat hij die functie verlaat, dat hij stopt met ze vuil te maken”, ging Dimitri Fourny (cdH) tekeer. “Die man leeft op een eiland!” Als je gezondheidsproblemen hebt, zegt hij, zet je niet de bloemetjes buiten de avond voor een dergelijk belangrijke vergadering. “Suïcidaal voor de democratie”, meent Stéphane Hazée (Ecolo).

En inderdaad, op websites en sociale media wordt er volop elachen met de ongepastheid van een dergelijke commissie. Maar er wordt ook opgeroepen tot “revolutie” tegenover zoveel schaamteloosheid. De onderzoekscommissie voegt een schandaal toe aan het schandaal, op zijn minst over de vorm ervan.

Wat de inhoud betreft, geven de verantwoordelijken van Publifin, waaronder Georges Pire, ontslagnemend bestuurder van Publifin, en voormalig vicevoorzitter van het provinciecollege die langdurig verhoord werd, de indruk dat dat boulevardtheater ook een beledeging van de rede en het fatsoen is.

De sectorcomités, die de gemeentes vertegenwoordigden bij de intercommunales, maar die de leden betaalden om bijna niets te doen? “Ja, ze waren nuttig tussen 2010 en 2013.”

Waarom hebt u niets gezegd over de uitschuivers van die sectorcomités? “Vraag dat aan het management.”

Maar is het niet de rol van de bestuurders om informatie door te geven als de dingen verkommeren? “Ja”

En dus? Georges Pire beweert nochtans dat hij de hele zaak in december 2016 in de pers ontdekte. De man is in het nauw gedreven en voelt zich mishandeld door alle partijen, en in het bijzonder door zijn collega’s van de MR.

Ook bij de rest van de commissie is hetzelfde verhaal te horen. Het is een grote ontboezeming uit andere tijden met op het publieke forum dinosaurussen die weigeren om de ernst van de onthulde feiten onder ogen te zien. De feiten zijn wat ze zijn, en ook de perceptie is navenant. Op dat ritme dreigt onderzoekscommissie Publifin even crimineel voor de democratie en de politiek te worden als de feiten waarover ze transparantie moet creëren.