Volgens de enquête van BKCP Bank gebruiken de meeste beleggers enkel marktorders bij de aankoop van aandelen.
Met een marktorder geeft een belegger aan zijn tussenpersoon de opdracht een bepaald aantal aandelen te kopen tegen de geldende marktprijs. Uit de enquête blijkt dat 69 procent van de respondenten niet met limietorders werkt en 87 procent niet met stop-lossorders. Nochtans hebben beide hun nut.
Bij een limietorder zet de belegger een limiet aan de aankoop- of de verkoopprijs. Zo’n order is belangrijk als er weinig handel in het aandeel is. Als er gemiddeld maar 1000 aandelen per dag worden verhandeld en de belegger 2000 aandelen wil kopen, kan zijn beursorder de prijs opdrijven. Een limietorder met een prijslimiet (maar zonder tijdslimiet) kan dan een oplossing bieden. Het order blijft geldig tot de 2000 aandelen gekocht zijn onder de maximumprijs, of tot de belegger de order annuleert.
Stoplossorders helpen beleggers zich te beschermen tegen dalende aandelenkoersen. Stel dat een belegger aandelen van Solvay bezit en zich wil beschermen tegen een daling van het aandeel. Hij kan dan een stoplossorder ingeven, waarbij de aandelen worden verkocht als de koers zakt tot bijvoorbeeld 100 euro. Stoplossorders zijn een goede strategie voor beleggers die een tijdlang geen toegang hebben tot hun beleggingsportefeuille – bijvoorbeeld omdat ze op vakantie zijn – en zich zolang willen beschermen tegen scherpe koerscorrecties.
Stoplossorders zijn niet aan te raden voor weinig liquide aandelen, omdat die scherp in waarde kunnen schommelen zonder dat er veel handelsvolume in is. En veel langetermijnbeleggers vragen zich bij een koersdaling eerder af of ze geen aandelen zouden bijkopen in plaats van ze te verkopen tegen die lagere prijs.
Mathias Nuttin
sparen en beleggen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier