Het nationale kinderarmoedeplan heeft alles van een doorsnee reclamecampagne

Staatsecretaris Maggie De Block reageert op de schrijnende armoedecijfers met een ware reclamecampagne voor haar ‘Nationaal Kinderarmoedeplan’.

Het aantal gezinnen dat in België moeilijk rondkomt, blijft stijgen. Deze cijfers zijn gepubliceerd in het Federaal Jaarboek Armoede en sociale uitsluiting. Het aantal kinderen dat in armoede opgroeit is 1 op 5, in Brussel 1 op 3. Staatsecretaris Maggie De Block reageert op deze schrijnende cijfers met een ware reclamecampagne voor haar ‘Nationaal Kinderarmoedeplan’.

Eén van de prioriteiten van dit plan is dat een leesbare versie tegen Pasen in de scholen moet liggen. En hiermee is de trend gezet voor de rest van het plan…

Het is een paginavolle opsomming van ‘fait-divers’-acties , details en te onderzoeken pistes, gevat in een mooie structuur van strategische doelstellingen vol goede bedoelingen. Het is haast te mooi om waar te zijn en dat is het ook … De federale regering heeft immers in de voorbije legislatuur vele maatregelen genomen die net het omgekeerde effect hebben dan wat de doelstellingen van het plan beogen.

Toegang tot voldoende middelen, toegang tot kwaliteitsvolle diensten en participatie van kinderen zijn de speerpunten van het plan. Als men de werkloosheidsuitkeringen degressief maakt, als er problemen zijn met de inschakelingsuitkeringen, als er hoe langer hoe meer mensen uitgesloten worden van het krijgen van een leefloon, als uitkeringen nog steeds onder de armoedegrens liggen, is het wel moeilijk om aan voldoende middelen te komen. Daar zullen ruimte voor innovatieve acties door OCMW’s of een foldertje met waar mensen recht op hebben niet direct veel verandering in brengen.

De invoering van een remgeld en BTW voor advocaten, een verdubbeling van de rol- en griffierechten, zullen de toegang tot een kwaliteitsvolle justitie niet verlagen, ook al wordt de bevolking vanaf nu beter geïnformeerd over de werking van de DAVO ( dienst voor Alimentatievorderingen).

De Block pakt graag uit met het feit dat er voor het eerst een nationaal plan wordt opgemaakt en dat er rond kinderarmoedebestrijding door gewesten, gemeenschappen en federaal wordt samengewerkt. Het in verspreide slagorde met budgetten voor kinderarmoedebestrijding naar lokale besturen trekken, is niet meteen een toonbeeld van deze efficiënte samenwerking.

Een leesbare versie van dit plan maken en verspreiden voor elk kind zal de participatie van kinderen in armoede echt niet stimuleren. Het plan heeft alles wat een doorsnee reclamecampagne beoogt te zijn: het ziet er mooi uit, je krijgt heel veel, het schotelt oplossingen voor voor elk probleem, qua kostprijs schijnt het allemaal nogal mee te vallen, maar het verandert in wezen niks aan het structurele probleem. Integendeel, het verdoezelt een hele hoop maatregelen die de oorzaak zijn van een steeds groeiend probleem in deze samenleving.

Als de toekomstige federale regering echt een speerpunt wil maken van haar (kinder)armoedebeleid, dan is het noodzakelijk om de laagste uitkeringen op te trekken boven het Europese minimum.

Hilde Linssen (stafmedewerker, Netwerk tegen Armoede)

Stephan Backes (coördinator BAPN, Belgisch Netwerk Armoedebestrijding)

Frederic Vanhauwaert (algemeen coördinator Netwerk tegen Armoede)