Het mag wat meer zijn

De afgelopen dagen werden we herhaaldelijk opgeschrikt door nieuwsberichten over zware ongevallen met fietsers. Soms met dodelijke afloop. Het gaat niet om alleenstaande gevallen.

In Vlaanderen sterft gemiddeld elke week een fietser in het verkeer. Meer dan 900 Vlaamse fietsers raken elk jaar zwaargewond. Het aantal zware ongevallen met fietsers steeg zelfs de afgelopen jaren. In 1 op de 2 ongevallen met gewonden was een fietser betrokken. En dat zijn de officiële statistieken. In werkelijkheid liggen de cijfers veel hoger. Dat is schrikken.

We zitten dus met een structureel probleem dat vraagt om oplossingen. De afgelopen dagen kwamen verschillende interessante reacties en positieve voorstellen. Toch valt het ons op dat we vaak naar anderen kijken om de oplossing te bieden. Fietsers kijken naar automobilisten, automobilisten naar de overheid, de overheden naar elkaar… En terwijl we naar elkaar kijken valt er een nieuw slachtoffer. Een dergelijke complex en structureel probleem los je alleen op door echt samen te werken, op alle niveaus.

Het mag wel wat meer zijn.

De overheid kan gerust wat assertiever reageren dan te wijzen op de bevoegdheden die ze (nog) niet heeft. Minister van Mobiliteit Crevits kan wel degelijk reeds een stimulerende en coördinerende rol invullen voor een fietsvriendelijk en veilig Vlaanderen. We staan immers voor een kritieke periode, alle lokale besturen leggen deze maanden de investeringen vast voor de volgende jaren. Gezien de druk op de gemeentelijke financiën zou een duidelijk signaal van de Vlaamse minister meer dan welkom zijn. Wij roepen de Vlaamse minister op om echt in de regiestoel te gaan zitten van een fietsvriendelijke Vlaanderen. Dat is een kwestie van middelen, van samenwerken over overheden heen, maar ook van snellere procedures en strakke opvolging.

Een concreet voorbeeld: bijna 10 jaar geleden verplichtte de federale overheid tot een zone 30 aan alle schoolomgevingen. Vaak wordt deze niet spontaan gerespecteerd en dringen infrastructurele ingrepen zich op. Maar vandaag tasten we in het duister over de precieze noden naar infrastructuur en investeringen. Ons voorstel, stel een inspectieteam samen dat de noden aan de Vlaamse schoolomgevingen in kaart brengt. In Vlaanderen hebben we trouwens een fietsmanager die het Vlaams fietsbeleid moet stimuleren en coördineren. Hij kan deze inspectieoefening aansturen. Met die informatie kunnen alle overheden en scholen in alle transparantie en dialoog samen aan de slag om te werken aan een veilige en leefbare schoolomgeving. Dat zou pas een positieve Copernicaanse fietsrevolutie betekenen.

Verder dan de kortstondige verontwaardiging om nog maar eens een slachtoffer, zouden we willen dat we collectief een tandje bij schakelen. Respect en hoffelijkheid, een efficiëntere overheid, samenwerking, financiële middelen en procedures, lange termijn visie en daadkracht,…

Het zijn allemaal stukken van een ingewikkelde puzzel, maar één die het waard is om te leggen. Want een kind dat sterf onder de wielen van een auto op weg naar school, nee, daar kunnen we ons echt niet bij neerleggen.

Bart Van Malderen (SP.A)

Steve D’Hulster (SP.A)