‘Het idee van homoseksualiteit als ziekte is de wereld nog niet uit’

Exact 25 jaar geleden schrapte de Wereldgezondheidsorganisatie homoseksualiteit van de lijst van geestesziekten. “Vandaag worden wij niet langer als ziek aanzien. Sluimerende homonegativiteit is nu het grootste probleem.” Drie holebi’s aan het woord.

“Ik zal aanvankelijk wel ergens gedacht hebben dat ik ziek was. Je merkt dat je op een of andere manier abnormaal bent. In die tijd zag je homo’s enkel opduiken in ‘Jambers’. En dat waren natuurlijk de vreemdste types. Ga ik ook zo worden, heb ik me vaak afgevraagd. Ga ik later ook de drang voelen me te kleden als een vrouw?” Radio- entelevisiemaker Sven Pichal (36) wasamper 12 toen hij wist dat hij nooit op meisjes verliefd zou worden.

Dat was begin jaren negentig. Homoseksualiteit was net geschrapt van de lijst van geestesziekten. Het lijkt vandaag surreëel.”Klopt. De samenleving is razendsnel veranderd in haar houding tegenover homo’s. Ik heb nooit het gevoelgehad dat anderen mij als ziek zien. Ik weet wel dat veel mensen, zeker ouderen, het er nog moeilijk mee hebben, maar ik kan dat begrijpen. We komen van heel ver, hè.”

Niet het ideaal

Politicus Lorin Parys (39) was vorige zondag met zijn gezin op uitstap in Planckendael. “Mijn man en ik hebben twee pleegkindjes en één adoptiekindje,een mulatje. Een veelkleurig gezin dus. Je merkt dat vele blikken jouw richting uitgaan. Hoe zit dat daar in elkaar, zie je de mensen denken (lacht). Je voelt dat je als homo nog niet de’hearts and minds’ veroverd hebt. Ik heb tot mijn 21e gewacht om uit de kast te komen. Je beseft ergens dat je niet aan een ideaal voldoet, en je wil je ouders niet kwetsen. Al heb ik me nooit ziek gevoeld, nee. Maar het is wel zo dat er nog altijd een taboe op rust. Zestien procent van alle jonge meisjes overweegt wel eens zelfmoord. Van alle lesbische jonge meisjes is dat zestig procent. Dat zegt toch iets, hè.”

Typisch Westers

“De idee van homoseksualiteit als ziekte, is nog lang de wereld niet uit.”Aan het woord is Jeroen Borghs,woordvoerder van çavaria, belangenverdediger van holebi’s en transgenders. “In de Verenigde Staten bijvoorbeeld bestaan er kampen om ‘ervan af te geraken’. Of gaan mensen in therapie. In vele Afrikaanse landen worden rituelen georganiseerd om mensen te’genezen’. Dan heb je nog landen zoals Rusland die gelijke kansen beschouwen als een Westerse uitvinding en een anti-holebi-discours volgen om zich daarvan af te zetten.”

“In ons land is de idee wel verdwenen,denk ik. Het grootste probleem hier is de sluimerende homonegativiteit. Dat zit diep ingebakken. Je hoort mensen toch vaak zeggen: ik heb niets tegen homo’s, als ze maar normaal doen, of als ze maar geen janet zijn. Dat is wat ik bedoel. Dat is geen flagrante homofobie, maar het is wel schadelijk voor mensen. Je moet je voorstellen dat je vijftien jaar bent, en je voelt je aangetrokken tot jongens. Die negatieve opmerkingen komen hard aan, hoor.”

Dank u politici

België staat wereldwijd wel op de tweede plaats als het om gelijke kansen gaat, zo raakte deze week bekend. Alleen Groot-Brittannië doet beter. “Dat is iets waarvoor we onze politici ongelooflijk dankbaar moeten zijn”, meent Sven Pichal.

“Het homohuwelijk bijvoorbeeld. Ik vind dat de beste sensibilisering die er bestaat. Helaas zijn wij een eiland. In Frankrijk kwamen vorig jaar nog duizenden mensen daartegen op straat.

“Lorin Parys treedt hem bij. “Alleen al weten dat je kán trouwen, geeft je het gevoel dat je evenveel waard bent als een ander. Het grootste werkpunt vandaag, en wij zijn daar volop mee bezig, is mogelijkheden creëren voor holebi’s om een gezin te stichten. Vandaag is er maar één partner land voor adoptie uit het buitenland, Zuid-Afrika. Dat moet uitgebreid worden. Daarnaast moet er eindelijk een duidelijke wetgeving komen rond draagmoederschap.” (Paul Cobbaert)