‘Het grootste deel van de Belgen wil dat de kernwapens uit ons land verwijderd worden’

‘Waarom zou Iran moeten afzien van kernwapens, als België die wapens wel nodig acht voor haar veiligheid?’, vraagt de Belgische Coalitie tegen Kernwapens zich af. Ze roepen België op ‘om op te houden met de politiek van twee maten en twee gewichten’.

Uit vertrouwelijke documenten van defensie die de VRT kon inkijken blijkt dat de Belgische legerleiding wil dat de opvolger van F-16 vliegtuigen ook kernbommen moeten kunnen inzetten. Op die manier kan ons land een vooraanstaande rol spelen binnen de nucelaire afschrikkingsstrategie van de NAVO en kan ons land ‘boven haar gewicht boksen’. De commentatoren rolden meteen over elkaar heen om het belang daarvan te benadrukken voor de (economische) veiligheid van ons land. Enkele bedenkingen bij het zeer lichtzinnige pleiten voor kernwapens.

Bommen zijn krachtiger dan die op Hiroshima

Eerst en vooral, kernwapens zijn niet zomaar wapens. De Amerikaanse B61 kernbommen die nu in Kleine Brogel liggen zijn minstens 10 keer zo sterk als de kernbommen die 70 jaar geleden in luttele seconden tijd honderduizenden mensen doodden in Hirohima en Nagasaki. Kernwapens maken geen onderscheid tussen burgers en militaire doelwitten, en de gevolgen voor de leefomgeving zijn catastrofaal. Dat noopte het Internationaal Gerechtshof in Den Haag om – al bijna twintig jaar geleden – het gebruik van en het dreigen met kernwapens illegaal te verklaren.

Ten tweede, er bestaat geen draagvlak voor een nucleaire rol binnen de NAVO in ons land. Uit een studie van de Universiteit van Antwerpen (maart 2014) blijkt dat 61% van de Belgische bevolking het eens is met de stelling dat de op ons grondgebied gestockeerde kernwapens mogen verwijderd worden. Uit datzelfde onderzoek blijkt dat dit ook geldt voor de meerderheid van de achterban van alle partijen, ook van de partijen die vandaag mee de regering vormen.

Afschrikkingsdoctrine

Ten derde. Een klein land als België is voor zijn veiligheid sterk gebaat bij een internationale rechtsorde die voor alle landen geldt. Dat principe vormt ook de essentie van het Non-proliferatieverdrag (NPV) dat in 1970 van kracht werd en door 190 landen getekend werd. Daarin beloven de niet-kernwapenstaten (zoals België) om af te zien van kernwapens, beloven kernwapenstaten (zoals de VS) om geen kernwapens te verspreiden naar niet-kernwapenstaten en beloven de kernwapenstaten om hun kernwapenarsenaal af te bouwen.

We stellen vast dat de nuclaire afschrikkingsdoctrine van de NAVO al decennia lang indruist tegen de essentie van dit akkoord, en dat België daar zeer actief zijn steentje toe bijdraagt.

In mei komen alle lidstaten van dit akkoord samen in New York om te kijken in hoeverre het staat met de uitvoering van het NPV. Wat is de boodschap van België? Wij willen nieuwe gevechtsvliegtuigen om de volgende decennia gemoderniseerde kernwapens te kunnen inzetten. Bestaat er een betere manier om te zeggen dat wat België betreft het NPV “de pot op kan”? Komt dit werkelijk onze veiligheid ten goede?

Politiek van twee maten en twee gewichten

Uitgerekend vandaag verloopt de deadline voor de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad en Duitsland enerzijds en Iran anderzijds om tot een nucleair akkoord te komen. De essentie van dat akkoord is het civiel nucelair complex zo te beperken dat Iran niet in staat is om een kernwapen te ontwikkelen. De internationale gemeenschap haalt alle middelen uit de kast om te voorkomen dat Iran aan kernwapens komt, tot een draconisch sanctieregime toe. De redenering dat een extra kernwapenstaat van de wereld geen veiligere plaats maakt, is terecht.

België denkt er zonder twijfel ook zo over, want ons land keurde alle sancties mee goed waar Iran nu onder gebukt gaat, opdat het zou instemmen met een nucleair akkoord. Maar waarom zou Iran moeten afzien van kernwapens, als België die wapens wel nodig acht voor haar veiligheid? Stop deze onhoudbare politiek van twee maten en twee gewichten!

Als België werkelijk wil zorgen voor veiligheid dan moet het onomwonden pleiten voor een kernwapenverbod en stoppen met de steun aan een NAVO-beleid die de internationale rechtsorde uitholt!

(Pieter Teirlinck, Annemarie Gielen en Samuel Legros, in naam van de Belgische Coalitie tegen Kernwapens)