‘Het confederalisme is geen efficiënt model’

‘Een confederatie is geen staat maar een verdrag van soevereine staten, zonder inspraak van de burgers’, schrijft Luk Ryckaert van B Plus. ‘Elke lidstaat heeft een vetorecht wat de inefficiëntie van dit model mee verklaart.’

Alle confederaties (behalve de Europese Unie) vielen na enkele jaren uiteen of evolueerden naar een federatie. Zo evolueerden de Verenigde Staten en Zwitserland naar federalisme, omdat de confederale structuur niet vlot functioneerde.

De Europese Unie is zowat de enige nog bestaande confederatie, maar ze draait nogal krakkemikkelig en er is geen politieke en nog minder een sociale unie.

Voor de N-VA-top is confederalisme overigens een stap naar separatisme en tevens een middel om Vlaanderen voor eeuwig een centrum-rechtse regering te bezorgen. Daar staat tegenover dat confederalisme wellicht zal leiden tot een Waalse regering waarin de PS zal zetelen.

Deze ideologische polarisering tussen Vlaanderen en Wallonië zal vroeg of laat leiden tot een Belgische vechtscheiding. Zulk klimaat zal investeerders afschrikken, de sociale vrede bemoeilijken en het prestige van België ondermijnen in Europa en de wereld.

Los van het feit of de huidige federale regering sociaal of asociaal is, moet men erkennen dat deze regering werkt. Het verhaal dat het federale niveau niet meer vlot zou functioneren, klopt dus niet. Als er spanningen zijn binnen deze regering, bestaan deze tussen de Vlaamse partijen onderling en niet tussen de Vlaamse partijen en de MR.

Intussen beheren N-VA-ministers topfuncties in de Belgische regering (zoals Binnenlandse Zaken, Financiën en Defensie) en blijven zij tot nu toe communautair gezien correct. De N-VA heeft echter alleen tijdelijk (tot 2019) beloofd communautair braaf te blijven. Artikel 1 van de Statuten van de partij (dat een onafhankelijke Vlaamse staat wil) blijft bestaan, ook al bewijzen verschillende onderzoeken dat de meeste N-VA-kiezers de splitsing van het land niet lusten.

Er is overigens noch in Vlaanderen, noch in de andere gewesten ooit een meerderheid geweest bij de bevolking ten gunste van het separatisme. Volgens een recent onderzoek (aan de KUL) zou het aantal separatisten in Vlaanderen zelfs gehalveerd zijn.

Maximaal uitkleden van de Belgische staat

Splitsen van bevoegdheden is soms efficiënt, soms inefficiënt. Voor de N-VA telt alleen het maximaal uitkleden van de Belgische staat.

Verschillende splitsingen die de N-VA wil, lijken ons inefficiënt zoals: de splitsing van de sociale zekerheid, politie en brandweer, splitsing of co-beheer van de federale culturele en wetenschappelijke instellingen, de afschaffing van de Belgische diplomatie (met groot prestigeverlies) en een soort utopisch Benelux of Europees leger.

Eén van de gekste splitsingen lijkt ons deze van de Spoorwegen. De meeste treinen rijden tussen meerdere gewesten en bijna de helft van de treinen gebruiken de Brusselse Noord-Zuid-verbinding. Voor N-VA worden Vlaanderen, Wallonië en Brussel eigenaar van de spoorweginfrastructuur en worden zij exploitant. De veiligheid en de interoperabiliteit blijven confederaal. Een confederaal orgaan zal het treinverkeer regelen dat de grenzen van Vlaanderen, Wallonië en Brussel overschrijdt.

De opsplitsing van de Spoorwegen in 2 (vroeger 3) bedrijven werd fel betwist. De N-VA doet nog straffer: er komen Vlaamse, Waalse, Brusselse en confederale treinen. Kortom, alles wordt nog complexer.

Democratisch deficit

Bovendien blijven er weinig Belgische bevoegdheden over. Het “Belgisch” parlement wordt niet meer verkozen (er zijn geen federale verkiezingen meer). Het is gewoon een samenvoeging van 25 leden van het Vlaams parlement en 25 leden van het Waals parlement. De “Belgische” regering bestraat uit ministers die ofwel voorgedragen zijn door het Vlaams of Waals parlement, ofwel lid zijn van de Vlaamse of Waalse regering. Een en ander maakt dat er op het Belgisch niveau een reuzegroot demografisch deficit ontstaat.

Ook in Brussel gaat men naar een democratisch deficit omdat er een soort Vlaamse en Waalse subnationaliteit wordt ingevoerd, waar de grote meerderheid van de Brusselaars niet wil van weten en die bovendien volkomen strijdig is met het kosmopolitisch karakter van Brussel, zonder de administratieve chaos te vergeten die zou ontstaan.