‘Het boerkiniverbod blijft, desnoods sleept men de stad maar voor de rechtbank’

Fons Duchateau (N-VA) is schepen voor Diversiteit en Integratie en Inburgering in stad Antwerpen. Hij wil het boerkiniverbod in zijn stad handhaven, ondanks het advies van gelijkekansencentrum Unia om de boerkini niet te verbieden. ‘De Boerkini is een sterk signaal van de verspreiding van islamisme in onze maatschappij’, zegt Duchateau.

‘Een algemeen verbod op lichaamsbedekkende badkleding is volgens UNIA een duidelijke vorm van discriminatie. De individuele vrijheid om te kiezen wat je draagt in een openbaar zwembad moet dan ook primeren.’ Met deze conclusie laat UNIA aan de stad Antwerpen weten dat het bestaande verbod op het dragen van een boerkini in onze zwembaden, discriminatie is.

We vreesden al een tijdje dat dit advies er zat aan te komen. In 2015 liet UNIA al weten dat het verbod in onze zwembaden ‘op gespannen voet leefde met de antidiscriminatiewet’. Dat was op basis van één enkele klacht. Deze week viel dan het officiële advies van UNIA in de bus. Wij drukten tot tweemaal toe onze bezorgdheid uit over het effect dat dit zou hebben voor vrouwenrechten. Tevergeefs.

UNIA ontkent niet dat in sommige gevallen dwang wordt uitgeoefend op vrouwen om zich op een bepaalde wijze te kleden: ‘Wel menen we dat een verbod niet het meest aangewezen antwoord op deze situaties is. Integendeel: het achterliggende principe van een dergelijk verbod is ook een vorm van dwang en houdt geen rekening met de groep van vrouwen die er bewust voor kiezen om lichaamsbedekkende zwemkleding te dragen’.

De religieuze dwang wordt met andere woorden hoger ingeschat dan de plicht van de overheid om de onderdrukking van de vrouw tegen te gaan. Jammer genoeg inderdaad met een verbod.

Als schepen voor diversiteit, zal ik dit advies naast mij neerleggen. Het verbod blijft. Desnoods daagt men de stad voor de rechtbank. Dan zal ik het verbod daar verdedigen. Het is de enige houding die ik in eer en geweten kan aannemen.

Op dit moment is er vrijwel geen vraag naar zwemmen in boerkini, tijdens de reguliere zwemuren. Dit advies dreigt dat te veranderen. De toegeving aan een paar misnoegde individuen, kan ervoor zorgen dat de boerkini via groepsdruk, straks de norm wordt voor ‘goede’ moslima’s.

Deze evolutie is niet gebaseerd op een buikgevoel. We zagen dit fenomeen eerder opduiken, bij het dragen van een hoofddoek op scholen. Wie het niet deed, werd net zo lang geviseerd tot ze zich schikten naar de religieuze norm. Enkele scholen voerden toen terecht een hoofddoekenverbod in, binnen de school(m)uren.

Dit gaat mij niet om een kledingstuk. Het gaat me ook niet over hygiënische voorschriften. Dit debat is zoveel fundamenteler. UNIA laat zich met dit advies voor de kar spannen door mensen die lak hebben aan gelijkheid en discriminatie van de vrouw vanzelfsprekend vinden. Mensen die een probleem creëren waar er geen is en zo stap voor stap hun greep op de samenleving versterken.

Laat me heel duidelijk zijn: ik wil straks geen separatisme in de zwembaden van onze stad. Ik wil geen ‘boerkini’ zwembaden en ‘witte’ zwembaden. Ik vrees wel dat dit de weg is die we opgaan door het verbod op te heffen.

Om het met de woorden van vrouwenrechtenactiviste Darya Safai te zeggen:

‘De boerkini is geen achterpoortje om meer moslima’s naar het zwembad te krijgen maar een sterk signaal van de verspreiding van islamisme in onze maatschappij. De meeste moslims zijn helemaal niet geneigd om dit soort kledij aan te trekken. En toch zouden we dat ultieme symbool van discriminatie moeten aanvaarden in de Europese gemeenschap.

Hier moeten we als samenleving een lijn trekken.