‘Het actieplan tegen tienerpooiers is als soep proberen eten met een vork’

De strijd tegen tienerpooiers in ons land loopt spaak. ‘Het probleem is niet dat de minister niets doet. Het probleem is dat wat de minister doet, niet werkt,’ zegt Vlaams Parlementslid Lorin Parys.

‘Het beleid rond tienerpooiers faalt.’ Het zijn niet mijn woorden, wel die van Child Focus, de belangrijkste partner van Vlaams Minister Jo Vandeurzen in de aanpak van tienerpooiers en het immense leed dat zij veroorzaken. Het probleem is niet dat de minister niets doet. Het probleem is dat wat de minister doet, niet werkt. Het lijkt alsof de minister met zijn actieplan tegen tienerpooiers soep probeert te eten met een vork.

Dat actieplan bevat drie speerpunten, maar gescoord werd er niet. Indien het een voetbalmatch zou zijn, was het nu 0-3. Verloren, wel te verstaan. Een mooie overwinning voor de tienerpooiers, maar een zeer pijnlijke nederlaag voor de slachtoffers.

Preventie is het eerste centrale thema in dat actieplan. De minister wilde in 2016 inzetten op brede sensibilisering met het oog op een betere probleemdetectie bij jongeren en hun directe omgeving. Mooie woorden, maar de acties lijken hun effect helemaal te missen. Slachtoffers van tienerpooiers uit 2015 zien we in 2017 nog steeds terugkeren, met dezelfde problematiek. Mooie doelpoging, maar helaas niet gescoord.

Het tweede speerpunt: bescherming. Bescherming van tienermeisjes tegen het milieu waarin ze terechtkomen, maar ook tegen zichzelf. Er werden plaatsen voorzien in zowel gemeenschapsinstellingen als in het private aanbod. Het probleem is dat dit niet werkt. De meisjes lopen vaak weg uit de instellingen die voorzien zijn door de minister. Bovendien worden de banden tussen de tienerpooiers en hun slachtoffers onvoldoende doorgeknipt. Het probleem blijft dus bestaan. 0-1 voor de tienerpooiers.

Vervolging van de daders is de derde pijler, omdat die evenmin werkt. Daders van tienerpooiers krijgen vaak straffen opgelegd zoals een enkelband. Zij blijven hun activiteiten van thuis uit gewoon verder zetten via sms, chat of door het inschakelen van handlangers. Als ze ‘onder voorwaarden’ vrijkomen blijkt dat ze zelden beperkingen opgelegd krijgen voor contacten met minderjarigen. Nauwelijks voorwaarden op maat dus, en als ze die voorwaarden dan toch al eens opgelegd krijgen, spreekt Child Focus letterlijk over ‘onvoldoende opvolging van die voorwaarden’. 0-2.

Ten slotte vraagt het actieplan ook naar een betere samenwerking tussen experten, welzijn, politie en justitie. Maar dat gebeurt zeer stroef en dus is ook hier de conclusie: werkt niet. Child Focus vraagt duidelijk naar een informatiedoorstroming op zowel lokaal als nationaal niveau. Als er een meisje uit West-Vlaanderen uit haar voorziening vlucht en in Antwerpen terechtkomt, is er geen gestructureerde communicatie en informatiedoorstroming. 0-3. Einde wedstrijd.

Geen trainer zo slecht als een starre trainer die met open ogen dezelfde fouten herhaalt. We hebben een nieuwe tactiek nodig. Er is dringend nood aan gepaste opvang voor slachtoffers van tienerpooiers, die volledig gescheiden is van de minderjarige tienerpooier zelf. Die setting moet ook beter beveiligd worden tegen weglopen.

Het reilen en zeilen van de minderjarige tienerpooiers moet duidelijk gemonitord worden en de voorwaarden die ze na vrijlating opgelegd krijgen, moeten beter opgevolgd worden.

In het voetbal komen de play-offs eraan. Het gaat dan echt om de knikkers. In de problematiek van tienerprostitutie gaat het over gebroken levens. Zal ook minister Vandeurzen gaan voor resultaat en het geweer van schouder veranderen?