Dankzij zijn tuin is Herman De Bode, oud-topman van consultancybureau McKinsey, met de natuur in aanraking gekomen. ‘Soms komen de reeën tot aan ons terras’, zegt hij.
Ik heb veel te veel gazon. En dus heb ik veel te veel onderhoud aan mijn tuin. Mijn gazon is nu groot, maar er zit meer in dan gras – ook madelief en ereprijs, bijvoorbeeld. Ik ben benieuwd naar wat ze zullen doen voor mijn nectarscore.
Ik heb er niks mee, met gazon. En werken in de tuin doe ik niet graag. Wel in het bos. In ons bos ga ik vaak kijken naar het tapijt van meiklokjes. Ze staan nog niet in bloei, maar hun heerlijke, wat vette geur hangt hier al en er scheren al hommels over. Ik ben gek op bomen. Vroeger bond ik zelf de klimijzers om, om de bomen te snoeien.
Dit huis heb ik gekocht vanwege die beuk daar. Hij staat nu helemaal scheef, we hebben hem moeten stutten. Maar bekijk hem eens – dat is toch een kathedraal? Er staan hier eiken van tweehonderd jaar oud, echt machtig.
Ik heb zelf een aantal bomen aangeplant. Een paar sequoiadendrum giganteums of mammoetbomen, maar ook een redwood. Die waren elf à twaalf meter hoog toen ik ze liet planten, twaalf jaar geleden. Ondertussen zijn ze een goede twintig meter hoog.
Ik ben gaan inzien wat de natuur voor je kan doen. Staan de bomen in blad, dan hoor je het verkeer bijvoorbeeld niet.
Pas nog heb ik vier sequoia’s en twee naaldbomen, een pinus nigra en een ninus silvestris, gezet op een stuk bouwgrond waar we naar gaan verhuizen. Daar zullen we geen pelouzeke hebben maar lange grassen aanleggen. Het wordt een zo wild en natuurlijk mogelijke tuin, om zo weinig mogelijk onderhoud te hebben. En voor de natuur, uiteraard.
Ik ben nooit echt bezig geweest met ecologie. Maar dankzij onze tuin, die overloopt in het Peerdsbos, een Brasschaats natuurdomein, ben ik echt met de natuur in aanraking gekomen. Soms komen de reeën tot aan ons terras en in het bos is het aardedonker, daar zie je alle sterren nog. Ik ben gaan inzien wat de natuur voor je kan doen. Staan de bomen in blad, dan hoor je het verkeer bijvoorbeeld niet.
Wat mij wel altijd heeft gegrepen, is ruimte. Misschien omdat ik in Congo ben geboren en heb gewoond tot ik zeven was. (hapt naar adem) Die onmetelijkheid, die openheid. Geweldig. Ik mis dat in Vlaanderen. Anders dan onze buurlanden gaan wij niet zorgvuldig om met onze ruimte. Nederland is dichter bevolkt en heeft toch nog open ruimte. In Frankrijk of Spanje kun je uren rijden zonder huizen of mensen te zien. Wij missen langetermijnvisie. Soms denk ik dat we zo blij zijn dat we het pauperdom zijn ontstegen, dat we vergeten zijn om zelfverzekerd te zijn, om zorg te dragen voor ons prachtige landschap – voor onze gemeenschap ook.’
Maai mei niet is een actie van Knack/Le Vif in samenwerking met KU Leuven/MijnTuinLab, Bond Beter Leefmilieu, Velt en Het Ministerie voor Natuur.
Elke week vertelt een bekende deelnemer aan Maai Mei Niet over zijn of haar tuin. Wilt u ook meedoen aan onze actie om een maand lang (een stuk van uw gazon) niet te maaien? Schrijf u dan in op maaimeiniet.be.
Maai Mei Niet
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
