Herlees: Vader Kim De Gelder: ‘Je laat je kind niet vallen, nooit’

Herlees hier de liveblog over de veertiende procesdag in het assisenproces tegen Kim De Gelder. Vandaag getuigde het gezin van De Gelder: ‘Je laat je kind niet vallen, nooit’

Bij deze sluiten wij onze liveblog af. Bedankt om bij ons te volgen.

Op deze dertiende procesdag kwam het gezin De Gelder getuigen. Zij schetsten allen, ouders, broer en zus, het beeld van een gelukkig en aangenaam kind. Vanaf zijn 14-15 jaar zagen zij Kim veranderen. “Ziek worden,” noemden zij het. Vanaf dan werd hij asociaal en keerde hij zich af van zijn familie. Hij werd grof, deed hen schrikken en joeg hen angst aan.

De vader van Kim De Gelder zei dat hij, hoe verschrikkelijk de feiten ook zijn, zijn zoon niet zal laten vallen: “Bij zijn doop hebben we gezworen zorg te dragen voor hem. Je laat je kind niet vallen, nooit.” Aangrijpend was ook het verhaal van de broer en zus van Kim De Gelder: de impact van wat hun broer gedaan heeft op hun leven is enorm. Tim De Gelder werd ontslagen, geraakt niet aan werk en kampt met een depressie. Sinds de geboorte van zijn dochter heeft hij het erg moeilijk. Zus Lynn volgde een opleiding Verpleegkunde. Ondanks afgestudeerd te zijn met grote onderscheiding, werd haar afgeraden naar de tweede module van haar opleiding te gaan. Ook in het secundaire onderwijs, waar ze Verzorging volgde, werd ze naar een andere richting verwezen.

De nonkel van Kim De Gelder, cardioloog Dirk D’Haese, zei dat hij heel veel en intens had gepleit voor collocatie van zijn neef. Een oplossing die ook de ouders van De Gelder wensten. Zij zijn nog steeds verbolgen dat de psychiaters die Kim De Gelder onderzochten, hun bezorgdheid niet ernstig namen: “De psychiater is de mist in gegaan. Dat is een gemiste kans. Ik wilde Kim toen uit de maatschappij halen, en ben daar nog steeds een voorstander van.”

Morgen worden de lerares, leraar en stagemeester van de beschuldigde gehoord. Ook de baas van het interimbureau, zijn werkgever en collega’s zullen getuigen. In de namiddag leggen de behandelende psychiater en psychologe verklaringen af. De zitting wordt afgesloten met het verslag van het moraliteitsonderzoek van Kim De Gelder.

17.17 uur De zitting wordt geschorst.

17.15 uur De grootvader van Kim De Gelder “begrijpt niet waarom Kim dit gedaan heeft: hij had alles wat hij wou.”

17.10 uur Ook de grootvader van Kim De Gelder, Willy D’Haese, laat zijn verklaring aflezen.

17.00 uur De oma bevestigt het eerder geschetste beeld van de jonge Kim De Gelder: een leuk en gehoorzaam, maar introvert kind.

16.50 uur Ze stipt aan dat de oom van Nic De Gelder een psychiatrisch patiënt was en zelfmoord pleegde. Zijn twee zonen hebben ook in de psychiatrie gezeten.

16.47 uur Ria De Witte, de oma van Kim De Gelder, is verontschuldigd om medische redenen. Zij laat een verklaring voorlezen.

16.41 uur Kim De Gelder tegen slachtofferbejegenaar Ivan Verkest: “Ik wil u enorm bedanken voor de steun aan mijn ouders.”

16.40 uur “Zij hadden enorm veel medeleven met de slachtoffers en de gemeenschap. Na verloop van tijd… Ze zeiden: ‘Wij hebben drie kinderen, geen twee.”

16.37 uur “Het is niet de eerste keer dat ik moest gaan melden dat een zoon een moordenaar was. Maar dan kan je dat kaderen, er is een relationeel aspect. Hier was dat niet te kaderen.”

Verkest zegt dat zus Lynn “stoïcijns” reageerde op het nieuws: “Ze zei ‘Mijn broer is wel ziek, hé’. Daarop ging ze tegen haar oma vertellen over haar dagje shoppen.”

16.31 uur Ivan Verkest was de slachtofferbejegener van de familie De Gelder. Hij ging naar hen met een foto, genomen van De Gelder in het ziekenhuis. Vader Nic herkende zijn zoon niet. “In de gang vroeg de vader: ‘Het gaat toch niet over Dendermonde?'”

16.06 uur De zitting wordt 20 minuten geschorst.

16.05 uur “Ik heb nooit iets apatisch gezien aan Kim. Onder de middag was hij wel stil en wiebelde hij soms. Maar verder, neen.”

15.55 uur Getuige Chris D’Haese treedt aan. Hij is, net als Dirk D’Haese, de broer van Kims moeder. Kim De Gelder kwam hem vaak helpen met zijn werk als boekhouder.

“Ik was geen voorstander van collocatie. Mijn omgang, in een een-op-een-relatie, was normaal met hem. Hij was rustig, slim, beheerst.”

15.54 uur Haentjes: “Uw moeder was er erg van aangedaan. Ze zei me: ‘Waarom is hij mij niet komen vermoorden in plaats van die kindjes?’

15.46 uur Haentjeswil een “misverstand” ophelderen: “De ouders van Kim wilden hem colloceren, en u steunde die beslissing. Zij gingen bij dokter De Ruytere om de formulieren daartoe te krijgen. Is het niet zo dat hij hen voorstelde om zich ambulant te laten behandelen? En dat ze daarmee naar dokter De Bleeker geweest zijn? Ze zijn niet kwaad dat Kim niet gecolloceerd werd, maar dat er geen behandeling opgestart werd.”
Dirk D’Haese: “Ik had liever collocatie gezien. Ik heb daar elk weekend voor gepleit.”

15.42 uur “Ik heb hem twee keer bezocht in de gevangenis. Hij antwoorde op mijn vragen. Hij zei dat hij wist wat hij deed op dat moment.”

15.40 uur “Altijd ging het daar over. Soms met mijn zus (de moeder van Kim De Gelder erbij, red), soms met mijn ouders alleen. Maar er werd altijd over hem gesproken.”

15.36 uur “Er werd elk weekend gesproken over Kim. Ik heb elk weekend gepleit voor collocatie. Dat is drastisch, maar een gezwel laten wegnemen is dat ook.”

15.31 uur Dirk D’Haese las een verhaal van Kim De Gelder dat over moord en andere gruwelijke zaken ging. “Ik heb vaak gezegd tegen mijn vrouw dat ik niet wou dat ze alleen was met hem.”

15.26 uur De nonkel van Kim De Gelder, Dirk D’Haese, getuigt hoe hij veranderde: “Hij keerde zich af van de familie. Eerst van zijn moeder, dan van zijn vader en de rest van de familie.”

15.20 uur Haentjes polst naar de tegenwerking die Lynn kreeg op school. Ze was met grote onderscheiding geslaagd voor de eerste module, maar mocht niet verder doen.

15.21 uur Lynn De Gelder vertelt hoe Kim haar eens stond aan te staren, toen hij al verhuisd was. Ze werd er bang van en ging bij haar grootouders.

15.19 uur Meester Damen stelt de vraag of Kim De Gelder een bedoeling had door een crèche binnen te vallen en een fictieve watermaatschappij op te richten. Zijn broer en zus zaten in de verzorging, net als zijn moeder en zijn vader werkte bij een watermaatschappij. Kim De Gelder: “Neen, er is geen oorzakelijk verband.”
Een andere advocaat vindt het niet kunnen dat De Gelder met dat antwoord wegkomt. De voorzitter wil daar niet over discussiëren.

15.15 uur “Ik was verschoten toen de politie dat zei. Ik had dat totaal niet verwacht.”

“Ik deed toen de richting Verzorging. Toen ik stage moest doen, in crèches en bejaardentehuizen, ben ik naar Verkoop overgestapt. De school vond het niet goed dat ik naar crèches zou gaan.”

15.13 uur “Er was altijd spanning in huis door Kim.”

“Van zodra hij ziek werd, was hij asociaal, in zichzelf getrokken. Hij was volgzaam, beleefd, nooit arrogant. Sinds hij ziek werd, vertoonde hij weinig emoties meer.”

15.07 uur Lynn De Gelder, de zus van, treedt aan.

“Tot Kim zijn 15 jaar was hij heel normaal, daarna sloot hij zich veel meer af van iedereen. (…) Hij heeft mij mijn veters leren strikken, en leren schaken. We hebben altijd wel een goede band gehad. Onze gesprekken waren wel niet zo persoonlijk, dat was meestal over koetjes en kalfjes.”

15.04 uur Tim De Gelder: “Wij waren allemaal ongerust. Als ik iets hoorde over zijn appartement, ging ik ook kijken. (…) (Over zelfdoding, red.) We waren er niet gerust in.”

15.01 uur Meester Haentjes komt terug op het ‘afscheidsgesprek’: “Klopt het dat hij op dat moment al drie dagen niet tegen u sprak?”
Tim De Gelder: “Ja, vier dagen zelfs. Dat was typisch Kim.”

14.59 uur Meester Maes wil weten of De Gelder ooit gestraft werd. “Het was voor mijn ouders moeilijk, ik stak ook graag eens iets uit. Mochten mijn ouders het geweten hebben, dan zouden ze wel eerlijk gereageerd hebben. Kim straffen was niet gemakkelijk. Hij zat altijd op zijn kamer, hij ging niet uit, … Hem dingen verbieden deed hem niets.”

14.58 uur Meester Vermassen wenst Tim De Gelder veel sterkte nog: “Want u bent ook een slachtoffer.”

14.55 uur Voorzitter: “U zal bij hem op bezoek blijven gaan? Zal u hem blijven steunen?”
Tim De Gelder: “Ik zal bij hem nog op bezoek gaan. Maar het blijft voor mij moeilijk wat hij gedaan heeft. Ik ben verpleegkundige. Ik heb nu zelf een dochter. Ik blijf het moeilijk vinden wat hij gedaan heeft.”

14.54 uur “Het was heel raar om hem terug te zien. Ik had hem 4 maanden niet gezien. Plots weer praten met hem. (…) Ik heb met hem nooit gesproken over de feiten in de gevangenis. (…) Je weet nooit hoe je hem gaat hebben. Hij zei eens dat hij Walter heet, dat hij elektronische krachten had. Een andere keer praat hij gewoon over huizen ofzo.”

14.53 uur “Tot op vandaag vind ik geen voltijds werk. Dat is heel lastig.”

14.51 uur “Die dag was ik erg verdrietig, dat heeft heel veel met mij gedaan.”

Over de impact van de feiten: “Vrijdag had ik een contract gekregen, als zorgkundige. De zondag daarop belden ze al voor een opdracht, ik zei dat ik de broer was van. Daarop zeiden ze dat het niet zou gaan. Ik ben ontslagen toen. (…) In het begin kon ik toch niet werken.”

“Na een jaar of twee ben ik toch aan werk geraakt. Halftijds. Dat doe ik nog steeds, gecombineerd met een halftijdse ’s nachts. Overal waar ik kom gaat het erover, ik kom veel in café’s want werk bij Cafespelen. Daar spreken ze erover, natuurlijk.”

14.49 uur Heeft hij veel emoties gezien bij Kim, vraagt de voorzitter? “Voor zijn 14-15 jaar wel. Hij huppelde door de living.”

“Op die avond (toen Kim De Gelder verhuisde, red.) was hij heel vriendelijk en normaal.”

14.48 uur “We hadden een goede band als kind. Ik probeerde te praten met hem. Want ik zag hem wel graag, mijn broer. Iemand die dagen niet spreekt tegen u…”

14.45 uur “De avond voor hij verhuisde heb ik echt een goed gesprek gehad met hem. Ik heb denk ik zeker twee of drie uur gesproken met hem.”
Voorzitter: “Voelde dat als een afscheid?”
Tim De Gelder: “Ik denk het wel, achteraf. Hij heeft ook zijn DVD-speler gegeven en veel DVD’s. Dat was ook zo typisch voor Kim; de ene keer wou hij mij dingen verkopen, als broer. Op het andere moment kreeg ik het.”

14.43 uur “Hij verduisterde het hele huis, zodat ik dacht dat iedereen sliep. Maar dan voelde ik plots een hand op mijn schouders. Dat gedrag was echt niet normaal.”

“Ineens stond hij in mijn kamer. Soms was het alsof hij kwam kijken om mij te betrappen. ’s Ochtends probeerden we wat te praten en dan zei hij, alle dagen bijna, dat er mannetjes op ons dak zaten. Over stemmen heeft hij nooit gesproken tegen mij, ook niet dat hij onze ouders wilde vermoorden.”

14.42 uur “Sommige dagen sprak hij niet tegen mij. Als ik thuiskwam van uit te gaan, deed hij mij verschieten. Hij had dan al een paar dagen niet met mij gesproken. Je zou dan kwaad kunnen zijn, da’s een vreemd moment, maar dan dacht ik ‘Hij praat weer tegen mij’. Op zo’n moment vroeg ik dan waarom hij zo deed. Hij zei dan dat onze ouders ons teveel bemoederen.”

14.40 uur “Het was alle dagen anders met Kim. (…) Hij zonderde zich af van ons, hij ging na het eten naar zijn kamer. Hij antwoorde niet op vragen, hij draaide zelfs eens zijn stoel.”

14.34 uur Tim De Gelder, broer van, komt getuigen. Ook hij moet de eed afleggen: “Ik zweer te spreken, zonder haat en zonder vrees. Geheel de waarheid te zeggen, en niets dan de waarheid.”

“Op onze school bouwden we kampen, we speelden basketbal, gezelschapspelletjes. Als kind kwamen we goed overeen. Toen kon ik altijd op hem rekenen.”

13.02 uur De zitting wordt geschorst tot 14u30.

13.00 Haentjes heeft het over de impact op het gezin De Gelder. De broer van Kim De Gelder zou op de dag van de feiten beginnen als kinderverzorger. Er werd hem gezegd dat hij niet meer moest komen. Katia D’Haese: “Toen zijn dochtertje geboren is, is alles op hem afgekomen. Hij heeft dat nog niet verwerkt. Hij heeft een erg zware depressie, hij zit al lang thuis. Hij wil zijn naam laten veranderen. Overal waar hij solliciteert, zelfs om een huis te huren. Hij heeft dat particulier moeten huren, want via immobureaus ging dat niet. Lien is geslaagd met grote onderscheiding in de opleiding Verpleegkunde. De school heeft aangeraden om te wachten met de tweede module. Dus heeft ze nu een halfjaar achterstand.”

12.54 uur Haentjes vraagt naar het porren, dat volgens D’Haese op het ziekelijke af was. “Niet zoals jongens wel eens durven doen.”

12.53 Meester Haentjes vraagt naar een eetstoornis die De Gelder op zijn elfde ontwikkelde. “Hij zei dat er vergif zat in het eten. Sindsdien at hij boterhammen.”
Haentjes: “En hij was niet op een leeftijd dat hij dat zou fantaseren?”
D’Haese: “Neen.”

12.51 uur Meester Van Hende vraagt naar hoe Katia D’Haese het mutisme van Kim De Gelder ervoer: “Ik dacht: speel niet met onze voeten.”
Van Hende: “Je hebt jezelf toch in de hand, als je dat speelt, als je emotieloos blijft als je vader binennkomt.”
D’Haese: “Ja, ofwel ben je serieus gestoord, als je dat niets meer doet.”
Van Hende: “Dat is de discussie, hé, mevrouw.”

12.47 uur Meester Van Hende vraagt of er met de aftakeling van Kim De Gelder ook een normvervaging gepaard ging: “Zeker. Hij smakte aan tafel, hij was onbeleefd.”
Van Hende: “Ik zie hem nergens agressief, ik zie hem nergens dingen zeggen zoals bij andere misdadigers, die duiden dat hij weggaat van de norm.”
D’haese: “Zo onbeleefd zijn tegen mij, ik vond dat wel een vervaging van normen. Hij heeft later ook zich tegen mijn man gekeerd.”
Van Hende: “Maar dat zijn lagere normen. We hebben het over leven en dood… Hoe was de relatie met zijn broer en zus.”
D’Haese: “Dat wisselde. Soms was dat warm en intens. Met zijn zus is dat gebleven.”
Van Hende: “En dat was doorleefd?”
D’haese: “Ja. Zeker.”
Van Hende: “Maar hij verbrak ook het contact met haar toen hij verhuisde?”
D’Haese: “Ja. Hij had duidelijk gezegd dat hij hen nooit meer wilde zien, zij stonden daarbij. Vandaar dat ook Lien nooit meer contact gezocht heeft.”

12.44 uur Meester Verstraeten vraagt naar het volgzame karakter van Kim De Gelder. “Als ik hem iets verbood, dan deed hij dat nooit meer. Behalve het liegen dan.”

12.41 uur Katia D’Haese ontkent, op vraag van meester Vermassen, dat ze nu als bezorgde moeder praat.

Zij had gezegd dat er suggestieve vragen werden gesteld bij de verhoren, en dat ze emotioneel niet “in orde” was. Eerder had D’Haese gezegd dat Kim De Gelder manipulatief was, dat ontkent ze nu. Vermassen vraagt of ze toen niet net rationeler was en nu als bezorgde moeder praat: “Zeker niet, zeker niet.”

12.35 uur “Hoe erg het ook is wat hij gedaan heeft, als je een kind op de wereld zet, ben je verplicht om ervoor te blijven zorgen.”

“Ik kan me niet excuseren in zijn plaats, maar ik vind zijn daden verschrikkelijk. Echt heel verschrikkelijk.”

“Als ouders hebben wij geprobeerd hem uit de maatschappij de halen, maar dat is jammer genoeg niet gelukt.”

12.34 uur “Hij is niet manipulatief, denk ik. Hij weet wel de zwakke plekken van de mensen te vinden, als hij mij wilde kwetsen dan wist hij hoe.”

12.33 uur De voorzitter vraagt naar het karakter van Kim De Gelder: “Hij was lief, tot een bepaald moment. Hij was introvert, maar dat is erger geworden. (…) Hij volgde de regels.”
Voorzitter: “Dus hij wist altijd wel wat mocht en niet mocht.”
Katia D’Haese: “De vastgestelde regels ja. In de gevangenis zei hij dat we hem nooit het verschil tussen goed en kwaad hebben geleerd. Ik zei dat je dat nie hoeft aan te leren als ouders, dat je dat leert door in een gezin mee te leven.”

12.32 uur De voorzitter vraagt naar Kim De Gelders verwachtingen voor de toekomst. “Ik weet dat het heel kwetsend is wat ik ga zeggen, maar ik heb mijn eed afgelegd: ‘Ik wil gaan werken, ik wil trouwen, …'”

12.30 uur Over het motief: “We hebben dat al veel gevraagd, maar krijgen altijd een ander antwoord.”

“We hebben hem al op alle mogelijke manieren aangetroffen: wenend, euforisch, agressief. We zijn al moeten gaan lopen. De ene keer praat hij uitgebreid over wetenschap. De gesprekken zijn niet meer wat het zou moeten zijn, op mentaal gebied.”

12.29 uur Volgens de moeder speelde Kim De Gelder een spel toen hij aan mutisme scheen te lijden.

12.28 uur “Ik zat dan bij mijn moeder. Tim kwam binnen, om te zeggen dat de politie er was. Ik ben naar huis gegaan, en de recherche heeft het dan gezegd.”

“We zijn dan meegegaan. Mijn man is er dan bijgegaan. Mijn man was vooral verdrietig, maar ik was vooral woedend. Wie doet nu zoiets? Ik heb hem even gezien, hij toonde geen emoties. Hij glimlachte. Ik zei: ‘Speel geen spelletjes hé jongen.’ Ik zei dat hij iets moest zeggen, maar er kwam niets uit.”

12.26 uur Over 23 januari: “Ik hoorde erover op de radio. Ik ben gaan vragen om de deur toe te doen, omdat de dader nog niet gepakt was. In de loop van de dag kwamen ze zeggen dat hij gepakt was, dat ik niet meer moest bang zijn.”

12.25 uur “Iedere avond gingen we gaan kijken naar zijn appartement. Als het licht brandde, waren we opgelucht. Toen we hem eens zagen in een winkel, vluchtte hij weg.”

12.16 uur “De Bleeker zei dat er misschien aan mij iets scheelde. Hij vroeg bij hoeveel psychiaters ik nog zou gaan. Ik vond dat totaal niet zo overdreven. De Bleeker heeft het rapport van het slaapopnderzoek enzo letterlijk van tafel geveegd. (…) Dossiers van collega’s leg je toch niet naast je neer? Wij vonden dat heel jammer.”

De volgende arts waar ze bij gingen, dokter Vandezande, was de echtgenote van dokter De Bleeker. Dat wisten ze niet.

12.12 uur “Er werd gezegd dat hij gecolloqueerd moest worden. We zijn met papieren van de vrederechter naar de dokter geweest, maar een behandelende arts mag dat niet laten doen.”

12.10 uur “Hij begon alles weg te geven. Zijn televisie, zijn videospeler, zijn tekenboeken. Hij zei dat hij er niet meer zou bij zijn als we op weekend zouden gaan voor onze twintig jaar huwelijk. Wij vonden dat dat precies afscheidswoorden waren.”
Voorzitter: “Wat zei hij als jullie daar naar vroegen?”
Katia D’Haese: “Hij zei dat hij graag leefde.”
Voorzitter: “Was hij dan eerlijk?”
Katia D’Haese: “Hij was nooit eerlijk. Hij loog over waar hij naartoe ging. Ik was dan erg ongerus, maar hij bleek dan bij mijn broer geweest te zijn.”

12.09 uur “Hij vertrouwde ons niet, kocht zelf eten. Hij stond ’s nachts aan ons bed, ook bij mijn dochter deed hij dat. Op een nacht, het waaide enorm, stond hij aan ons bed en zei dat hij bang was, omdat er mannetjes op het dak zaten. Mijn man is gaan kijken, en er was inderdaad lawaai, van het rooster van de dampkap.”

12.08 uur “Hij kwam zeggen dat ze hem een hele dag bespied hadden. Hij liep rond de tafel, uren. Hij wiebelde, zo erg tot zijn zus zei dat hij moest stoppen of dat ze ging weggaan. Dan stopte hij even.”

12.05 uur “Toen Kim 18 werd, organiseerde zijn oma, die meter was, een feest. Maar hij was boos, keek naar beneden… Het had allemaal niet gehoeven, zei hij achteraf.”

12.01 uur “Hij begon hatelijk te doen. Ik mocht zijn eten niet meer aanraken, want dan wilde hij het niet meer hebben.”

“Ze zeiden dat ik een echte moederkloek was, dat ik verstikkend was. Ik vond dat niet, ik snapte niet dat ze dat zeiden. Ik moest hem loslaten, maar ik kon hem niet losser laten. Hij vroeg niets. Zijn leven was naar school gaan, eten en naar zijn kamer gaan.”

12.00 uur “Het is beter gegaan. We hadden afgesproken dat hij met ons nog een uurtje aan tafel mocht zitten na het eten, terwijl zijn broer en zus hun huiswerk deden ofzo, zodat we hem wat extra aandacht konden geven.”

11.58 uur Katia D’Haese praat over een onderzoek bij Kim De Gelder, waaruit bleek dat hij depressief was. Hij kreeg een kalmeringsmiddel toegediend.

11.56 uur “In Spanje gingen de twee broers samen slapen, maar van de eerste nacht al kwam Kim bij ons aankloppen dat hij niet met Tim wou slapen. Lien is dan in zijn kamer gaan slapen. Op onze kamer heeft hij dan het behang van de muur getrokken. Hij moest een uur mee per dag met ons, maar dan pestte hij ons. Hij porde Tim en mijn man, hij deed lastig.”

11.45 uur De moeder van Kim De Gelder, Katia D’Haese, treedt aan. Ook zij praat over Kim als een pienter kind, een leuk kind ook.

11.26 uur De zitting is een kwartier geschorst.

11.24 uur Haentjes: “Durft u zeggen wat Kim zijn toekomstverwachtingen zijn?”
Nic De Gelder: “Hij denkt dat hij twee weken na het proces al weer vrij komt. In het slechtste geval met een enkelband. Hij wil naar het buitenland.”
Haentjes: “En dat is geen show, hé?”
Nic De Gelder: “Neen,dat vertelt hij gewoon.”

11.23 uur Haentjes vraagt naar de evolutie van Kims denkwereld: “Al wat eruit komt is zuivere wartaal,he?”
Nic De Gelder: “Klopt.”

11.22 uur Haentjes: “Uw wereld stortte ineen toen u hoorde wat uw eigen zoon gedaan heeft. U heeft een uur op hem ingepraat, op een zeer attente manier. Maar hij zweeg. In de gevangenis wil hij jullie niet zien. Maar hier zegt hij dat zijn wereld zou instorten als jullie sterven. Dan zegt u dat u hem nooit laat vallen. Hij geeft u eigenlijk een ezelstamp.”

11.18 uur Haentjes: “U kon het niet aan om naar een psychiater te gaan en daar te gaan vragen om hem op te nemen. Ik verneem nu welke impact dat had op u. Vanaf zijn 15 jaar volgt een opeenstapeling van bizar gedrag. Hij wou geen eten van zijn moeder, omdat hij bang was voor vergiftiging. Is er een ouder in België die daarbij denkt aan puberaal gedrag? (…) Ik kan uw ontgoocheling begrijpen als u dan naar dokter De Bleeker stapt, uw verhaam doet en buitenkomt. Zeg eens, voelde u zich echt uitgelachen?” Nic De Gelder: “Uw wereld stort in. Je voelt je niet begrepen. Ik kan niet begrijpen dat er niet ingegrepen is.” Haentjes: “Ook bij mevrouw Vandezande achteraf was er niets aan de hand. Nu komt het soms over alsof ze het u kwalijk nemen dat u zich heeft laten uitlachen.” Nic De Gelder: “Zo komt het over, ja.” Haentjes: “Hebben jullie het aangevoeld dat Kim jullie zo haatte?” Nic De Gelder: “Neen, wij hebben dat nooit zo ondervonden.”

11.15 uur Meester Jaak Haentjes: “Ik wil beginnen met te zeggend dat u een heel moedige getuigenis hebt afgelegd. U spreekt al twee uren, maar dat is misschien nog dagen te weinig. De essentie van uw verhaal is dat Kim tot zijn 14-15 jaar een normaal kind was. Wij kijken in het verleden. Jullie zijn daar stapsgewijs in gekomen. Je koppelt niet meteen een ziektebeeld aan die dingen. Probeer eens onder woorden te brengen wat dat geeft aan beeld bij een ouder, als een zoon een uur rond te tafel loopt.”
Nic De Gelder: “Totale ontreddering is dat. Als je ziet dat je zoon zo ziek is.”

11.12 uur Meester Maes vraagt naar de verstandelijke ontwikkeling van Kim De Gelder, hij bleek een pienter kind volgens onder meer Kind en Gezin. Hij was niet niet hoogbegaafd volgens tests.
Nic De Gelder: “Er werd inderdaad gezegd dat hij slim genoeg was voor universiteit. Maar hij kon zich op het laatste niet meer concentreren. Ze hebben die tests ervoor gedaan, maar toen kon hij zich moeilijk concentreren. (…) Nu zien we hem ook achteruitgaan, hij wordt kinderlijker in zijn gesprekken.”

11.10 uur Meester Luyckx vraagt naar de verwachtingen van Kim De Gelder.
Nic De Gelder: “Ik herhaal nog eens: toen wilden we hem uit de maatschappij halen, en ik vind nog altijd dat hij eruit moet gehaald worden. Het is niet zo dat wij hem zo snel mogelijk vrij willen en daarom ontoerekeningsvatbaar willen laten verklaren. Als we hem toerekeningsvatbaar laten verklaren, en de wet Lejeune is nog van toepassing, kan hij binnen 20 jaar een aanvraag indienen…”
Voorzitter Defoort: “We gaan daar niet op vooruitlopen.”

11.08 uur MeesterLuyckx vraagt of Nick De Gelder weet wat een psychose is.
Nic De Gelder: “Ik kan dat niet diagnosticeren, maar wie een uur rond een tafel loopt, dat is niet normaal.”
Luyckx: “Een psychose is onder meer het contact met de realiteit verliezen. Dat is wat anders dan wat u beschreef.”
Nic De Gelder: “Ik vind toch dat hij het contact verloor. Je kon er niets meer tegen zeggen. (…) Het waren soms dagen, dat hij rond de tafel liep en zich opsloot. Je kon er niet tot doordringen.”

11.06 uur Meester Luyckx: “Heeft u geprobeerd zijn zelfmoordpoging te plaatsen in de tijd?”
Nic De Gelder: “Dat moet in de periode geweest zijn toen we naar dokter De Bleeker ging. In die tijdspanne nam hij afstand van alles, hij deelde zijn persoonlijke spullen aan zijn broer en zus uit. Hij gaf zijn PlayStation aan zijn broer.”

11.05 uur Meester Kris Luyckx vraagt naar het wapen van Nick De Gelder. “U heeft dat weggedaan, waarom?”
Nic De Gelder: “Dat situeerde zich in de laatste jaren dat Kim bij ons was. Wij voelden aan dat hij zich daar iets mee zou kunnen aangedaan hebben.”

11.00 uur Meester Verstraeten vraagt naar bepaalde momenten waarop Kim De Gelder blijk gaf van een zeker volgzaamheid.
Nic De Gelder: “Inderdaad, hij zou nooit 80 gereden hebben waar je maar 70 mocht. Als hij hoorde dat die caravan een bouwovertreding was, dan wilde hij niet meer. Misschien omdat hij dan zijn geld zou kwijt zijn, dat hij in die spiegels zou steken.”
Meester Verstraeten: “Deed uw zoon soms goede dingen om het goede zelf?”
Nic De Gelder: “Iedere ouder ziet het goede in zijn kind. Ik weet nog, een frappant voorbeeld, dat Kim eens 50 euro heeft gegeven aan een bedelaar. Hij was zo’n 8 jaar. Of hij dat deed uit goedheid, of omdat dat hoort? Als ik mijn vaderhart laat spreken, dan denk ik dat hij deed om goed te doen. Hij deelde, tot zijn 15 jaar stond hij open voor mensen.”

10.54 uur Meester Van Hende vraagt naar hoe Nick De Gelder reageerde op het vreemde gedrag: “Een ouder zou al snel zeggen: kom eens van je kamer.”
Nic De Gelder: “Ik ben eens heel kwaad geweest, ik stond tegenover hem. Hij zei gewoon: ‘Kom papa, sla mij maar’. Toen wist ik dat dat niet normaal was. Met zijn broer ging ik wel in conflict op een normale manier. Met Kim was dat anders. Hij ontweek die dingen. Op de duur geef je het ook op. Wij hebben veel en op verschillende manier hem van zijn kamer willen halen. Maar het helpt niet, hij is ziek, hij bleef volharden.”
Van Hende: “Maar aan eenvoudige gezinsregels hield hij zich wel?”
Nic De Gelder: “Neen, hij ging niet mee naar familie enzo.”
Van Hende: “Er is een periode geweest dat hij bizarre dingen zei, zoals dat hij een sniper wil (een geweer voor sluipschutters, red.)

10.53 uur Op vraag van meester Van Hende zegt Nic De Gelder dat Kim De Gelder voor zijn zus wel nog dingen deed. “Hij hielp haar wel met huiswerk enzo, maar zijn broer niet.”

10.47 uur Vermassen: “Hij heeft toch een goede opvoeding gehad, eigenlijk? Toch gedraagt hij zich hatelijk tegen jullie: hij zegt dat zijn moeder hem misbruikte vanaf zijn vijf jaar, dat jullie hem pestten, …”
Nic De Gelder: “Dat is dat liegen, dat is typisch. Maar volgens ons heeft hij inderdaad een goede opvoeding gehad.”

10.40 uur Vermassen wijst op zaken waar Kim De Gelder goed in was: beleggen en schaken. “Daar moet je je verstand bij houden, hé.”
Nic De Gelder: “Ja, dat is juist. (…) Kim kon dat wel, hij wist hoe hij met de ene of de andere moest omgaan.”

10.39 uur Vermassen: “Het valt mij wel op dat hij niet tegen iedereen raar doet, dat zei u ook.”
Nic De Gelder: “Binnen onze familie zag iedereen dat Kim geen jongen was zoals anderen. Maar in andere groepen, zoals in de karate, gedroeg hij zich inderdaad anders. (…) Thuis, in een besloten omgeving, was hij raar. Mijn grootmoeder, die ook goed was met financiën, was ook zo.”

10.38 uur Vermassen vraagt of Kim De Gelders fobie voor vergiftiging een nummertje was.
Nic De Gelder: “Neen, anders zou hij dat echt lang volggehouden moeten hebben.”

10.34 uur Vermassen: “Hoe gedroeg hij zich tegen de psycholoog?”
Nic De Gelder: “Teruggetrokken, hij antwoorde op de vragen. Ik weet niet hoe hij met haar alleen was.”
Vermassen: “Zou hij op haar verliefd geworden zijn?”
Nic De Gelder: “Dat weet ik niet.”
Vermassen: “Omdat hij chatte in die tijd en hij had het over een lief, Mieke. Die hem domineerde, die hem manipuleerde.”
Nic De Gelder: “Dat weet ik niet.”
Vermassen: “Hij zei ook dat zijn ouders dood waren, dat hij opgegroeid was in een weeshuis.”
Nic De Gelder: “Ik weet dat niet, maar als ik dat vergelijk met mijn nonkel en mijn grootmoeder, die schizofrenie hadden, die hadden ook veel fantasie. Maar ik weet dat niet, ik ben geen psychiater.”

10.33 uur Meester Vermassen vraagt naar de neiging van Kim De Gelder om mensen te doen schrikken. HIj deed dat tijdens een verhoor ook. Vermassen: “Is dat een afwijking, of een nummertje?”
Nic De Gelder: “Dat was echt niet normaal. Hij bulderde een oerkreet. Volgens mij is dat echt niet normaal.”

10.31 uur Jurylid: “Spraken jullie met hem als hij ’s nachts aan jullie bed gestaan had?”
Nic De Gelder: “Ja, je confronteert hem daarmee. Maar hij wimpelde dat af, hij verbloemde dat. Hij zei dat hij niet kon slapen.”
Jurylid: “Maar hij wist er nog van?”
Nic De Gelder: “Ja.”

10.29 uur “Ik vind het echt een gemiste kans dat er niets aan gedaan is. Dat ze ons nooit serieus genomen hebben.”

“Ze zullen wel zeggen dat ik het moet afdrammen, maar het komt uit mijn hart. Ik vind het verschrikkelijk wat gebeurd is. Ik weet niet hoe ik zou gereageerd hebben, ik zou waarschijnlijk ook die gast zijn nek willen omdraaien die dat met mijn kind zou willen doen.”

“Maar waar ik het meest spijt van heb, is dat er nooit iets gedaan is.”

10.26 uur “Er zijn dagen dat we gaan dat hij redelijk is. Maar er zijn ook dagen, hé meneer de voorzitter, dat wij huilend buitenkomen. Maar hij kraamt de grootste onzin uit. Het laatste jaar gaat hij echt achteruit. Vroeger konden we nog eens over politiek of bedrijven praten, maar nu…”
Voorzitter: “Is hij depressief?”
Nic De Gelder: “Soms is hij euforisch, je hebt er geen zicht op. Je kan dagen hebben dat hij ineengekrompen zit, dat hij niet eet, niets zegt. Andere dagen komt er de grootste onzin uit. Je weet nooit hoe je hem zal aantreffen. Over een heel jaar zijn er meer negatieve bezoeken: dan is hij teneergeslagen of slaat hij de grootste onzin uit. Alsof je naar een dronken iemand luistert en blij bent dat je ervan af bent, je weet niet wat hij gezegd heeft na een uur. Dan ben je triestig, natuurlijk. Hij laat zich vallen op zijn knieën, hij verminkt zichzelf, …”

10.24 uur “In Brugge volgden ze hem correct op. Daar verbeterde hij. Hij was geen vragende partij voor een meer open regime. In Oudenaarde is hij volledig ontspoord.”

10.23 uur “Hij is zo zot als een achterdeur, zoals we in de volksmond zeggen. Er komt niets zinnigs uit.”

10.22 uur Ook tegen zijn vader zei De Gelder dat hij de feiten moest plegen van stemmen in zijn hoofd. “Maar de laatste tijd zijn het de zotste dingen. Zogezegd om zijn mannelijkheid te bewijzen enzo.”

10.21 uur “Ik zie hem als een zieke gast. Dat is de verklaring. Het feit dat wij meteen de link legden met de feiten van Dendermonde. (…) Dat is een zieke gast. Dat is altijd mijn mening geweest.”

10.20 uur “Iedereen zegt ‘Hoe kan je zo’n monster nog verdedigen?’ Iedere ouder, iedereen in de zaal… Toen we hem gedoopt hebben, hebben we gezworen dat we voor hem zouden zorgen. Ge laat uw kind niet vallen, als ge dat graag ziet. Die feiten zijn totaal niet goed te praten, maar ge laat uw kind niet vallen. Ik zal dat nooit doen.”

10.19 uur “Ik dacht aan die feiten, maar ook aan andere dingen. Het is uw kind. (…) Ik heb de eerste weken getwijfeld of ik nig wou verder leven. Had ik mijn vrouw, mijn andere kinderen en de mensen van slachtofferhulp niet gehad.”

“Die onmacht, terwijl je godverdomme alles gedaan hebt, …”

10.18 uur “Als ouder voel je je heel schuldig. Ook tegenover de kinderen en de rest. Hadden ze toen Kim iets aangedaan, ik weet niet hoe ik zou gereageerd hebben.”

10.17 uur “Toen onze Tim zei, ‘Ja, dat is onze Kim’, toen stortte mijn wereld in elkaar. Ik legde de link met Dendermonde en ik zei tegen de rechercheurs dat hij psychische problemen had.”

10.15 uur “Toen we het hoorden van Fabeltjesland in Dendermonde, zei Tim: ‘Dat ga toch onze Kim niet zijn, hé?’ Ik zei dat dat niet kon, maar dat bleef nazinderen. (…) ’s Avonds stond de recherche aan de deur. En die (krijgt het moeilijk, huilt)… toonden foto’s van mijn zoon. Ik herkende hem bijna niet, dat was precies een drugsverslaafde.”

10.14 uur De voorzitter zegt dat hij kan aannemen dat zij alles gedaan hebben. “Nogmaals, u staat hier niet terecht.”

10.13 uur “De laatste weken hebben we overwogen om een privédetective in te huren. We voelden dat het niet meer normaal was. Mijn schoonzus had gezien dat hij zijn ramen afgeplakt had. Een normale mens doet dat niet, hé. Toen zijn we ons echt weer zorgen beginnen maken. Wij hebben alles gedaan.”

10.12 uur “We zijn elke avond gepasseerd aan zijn appartement. We stuurden sms’en. Hij liet ons verstaan dat hij de politie ging laten komen voor stalking. Je hoort bepaalde dingen, als ouder waren wij bezorgd, dat komt hard aan.”

10.09 uur “We hebben die caravan aangeboden, omdat we er niet gerust in waren dat hij alleen zou gaan wonen. Maar hij wou dat alleen als we het afzetten met spiegelglas. Hij zei ons altijd dat we hem aan het bespieden waren.”

10.07 uur “Zijn werk zelf, dat deed hij. Hij deed wat hem gevraagd was. Maar de rest… Ze zeiden dat hij dan een ingepakte brocoli meehad en daar van at. Tjah, als dat één keer gebeurd, ja. Maar… Hij zonderde zich ook af, ging niet op in de groep.”

10.06 uur De voorzitter merkt op dat zijn vriend Thomas verklaarde nooit iets vreemd gezien te hebben. “Ja, dat weet ik niet. Ik was er niet altijd bij. Wij zagen hem thuis. Op familiefeesten, ik kreeg hem niet meer mee, maar als hij dan meeging, dan vonden ze hem ook raar.”

10.05 uur “Als je naar zijn kamer ging en je had het geluk dat hij je niet buitenkuiste, dan zat hij gewoon op de grond, in het donker. Dat deed hij met zijn vrije tijd.”

10.01 uur “We vroegen of het normaal was dat Kim zei dat hij ons nooit meer wou zien. Maar de dokters zagen daar geen graten in. Wij hebben ons op den duur neergelegd bij wat de dokters zeiden. Dan dachten we dat we misschien overbezorgd waren.”

09.58 uur “Op mijn werk ga ik altijd voor het zekerste. Ik vind dat dokter De Bleeker daar in de mist is gegaan en daar blijf ik bij.”

09.57 uur “Wij hebben gevraagd aan dokter De Bleeker of Kim geen gevaar was voor zichzelf of de maatschappij. Hij gaf zo’n antwoord zoals politici dat geven: “Iedere puber is een potentieel gevaar voor zichzelf. Iedere puber kan zelfmoord plegen.” Dat vond ik… Wij hebben gevraagd om hem te behandelen. (…) Ik wil De Bleeker niet aan de schandpaal nagelen, maar hij heeft geen enkele notie gedaan… Hij heeft het dossier niet opengedaan. Dan heb je zoiets van, allez…”

09.56 uur “Wij vreesden altijd dat hij zich iets zou aandoen. Het is natuurlijk erg wat er gebeurd is. Mijn vrouw liep altijd binnen als het donker was. Hij zat dan gewoon op zijn achterste.”

09.54 uur “Ik zei tegen dokter De Bleeker dat hij sluipschutter wou worden, dat hij huurling wou worden. Maar die zei dat dat normaal was. Toen Kim zei dat ik zijn duim had proberen breken, ging de dokter daar ook nogal gewoon over. Als wij zeiden dat hij bizar gedrag vertoonde en ons zei dat hij werkte voor de politie, reageerde die daar niet echt op.”

09.53 uur De vader van Kim De Gelder zegt dat het niet gemakkelijk was met de dokters te praten over het vreemde gedrag van zijn zoon. “Nu ook niet, ik moet dat hier allemaal over mijn zoon.”

09.49 uur De voorzitter polst naar het vreemde gedrag van Kim De Gelder: “Het waren korte periodes zei u? Die jullie als psychoses omschreven.”
Nic De Gelder: “Het was niet dat hij twee weken raar deed en dan een leuk gesprekje met ons kwam voeren. Hij liep een uur rond de tafel, zonderde zich af, bleef ons doen verschieten, stond stokstijf naast ons bed. Hij deed dat ook bij zijn broer en zus. Zijn zus was daar angstig door. En die achterdocht. De laatste tijd kocht hij met zijn maaltijdcheques zijn eigen eten.”
Kim De Gelder wisselde dus periodes van erg vreemd gedrag af met periodes van afzondering. De achterdocht was een constante.

09.48 uur Kim De Gelder geeft de indruk nerveus te zijn. Hij wrijft in zijn ogen en snuit zijn neus af en toe.

09.43 uur “Met mijn vrouw ging hij in de aanval. Hij deed elke ochtend denigrerend, schold haar uit, of was subtieler.”
Voorzitter: “Komt dat niet veel voor bij pubers?”
Nic De Gelder: “Niet op die manier.”

09.42 uur “Op school ging het wel, in de auto converseerde hij wel met mij. Maar eenmaal thuis was hij meteen naar boven. (…) Het begon ook bizar te worden. Als mijn vrouw aan zijn eten was geweest, dan zou hij het niet meer opeten.”

09.41 uur Over het vreemde gedrag van Kim De Gelder: “Dat sluipt in uw leven, hé. (…) Op feestjes vroegen mensen wat er met hem scheelde. Hij staarde twee uur voor zich uit. Dat was al dat absurde gedrag, hij begon zich ook op te sluiten.”

09.40 uur “Kim begon zich af te zonderen, hij deed raar. Mijn vrouw en dochter hoorden hem tegen zichzelf praten in de garage. ’s Nachts kon hij ineens aan uw bed staan. Als zijn broer thuiskwam van uit te gaan, sloop hij achter hem om hem te doen verschieten. Maar niet op een normale manier, echt doorbulderen zodat je hart stilstaat. Hij zei ook dat hij mannetjes hoorde.”

09.38 uur “Kim kon inderdaad mensen goed inschatten. (…)”
“Kim kon inderdaad de mensen goed overtuigen,” antwoordt hij de voorzitter die vraagt naar een verklaring eerder. Voorzitter: “U zei dat hij kon manipuleren, ik bedoel dat niet negatief.”

09.37 uur Voorzitter: “Kon Kim goed inschatten hoe hij met die pyschologen en psychiaters moest omgaan?”
Nic De Gelder: “Ik denk het wel, ja. Hij zei dat er dingen niet waar waren, bijvoorbeeld. (…) Wat hij toen deed was nog niet verontrustend genoeg om op in te gaan.”

03.36 uur “Wij hebben nooit of te nimmer een behandeling gestopt. Wij zijn altijd vragende partij geweest. Dokter Bierbeeck zei dat het niet meer nodig was. We zijn wel nog bij een psychiater geweest.”

09.33 uur De voorzitter vraagt of bij de eerste bezoeken aan de psychiater al sprake was van psychoses.
Nic De Gelder: “Ik ben niet geplaatst om dat te zeggen. Maar hij was wel teneergeslagen. Hij begon soms te wenen in de auto. Als ik dat vergeleek met mijn andere kinderen…”

09.31 uur Voorzitter: “Speelde zijn broer een rol? Hij had ADHD.”
Nic De Gelder: “Hij heeft inderdaad gezegd dat zijn broer een drukke was aan de psychiater. Die zei tegen ons dat we daar rekening moesten mee houden. (…) We hebben Kim toen een eigen kamer gegeven, een studio eigenlijk. Wat afgezonderd van ons. We vroegen om na het eten wel even bij ons te blijven zitten. Dat ging de eerste maanden goed. (…) Wij vonden het niet het geval dat we te overbeschermend waren. We hebben die zeker genoeg vrijheid gelaten. Kim had daar geen behoefte aan. Als we hem vroegen om ergens naartie te gaan, dan had hij daar geen oren naar. Achteraf zei hij wel dat hij dat niet mocht.”

09.30 uur “Op zijn vijftien jaar zijn de problemen begonnen. Ik vroeg hem om te helpen in de tuin ofzo, ik was zelf fysiek niet in orde. Toen zat hij al in een depressie, denk ik. Er zat weinig fut in. We hebben onze tuin eens hetaangelegd, en toen lag hij gewoon in de kruiwagen. Hij moest zich forceren. Toen hebben we contact opgenomen met een psychiater en een psycholoog.”

09.29 uur “We hadden een goede relatie. Hij was de eerstegeborene, iedereen in de zaal die kinderen heeft, weet hoe je daar naar uitkijkt. (…) Het werd moeilijk om te communiceren.”

09.27 uur “Hij is gestopt met zijn hobby’s, omdat hij zogezegd teveel moest doen voor school. Wij vonden dat jammer. Hij is modjesmaat zich gaan isoleren uit de maatschappij.”

09.26 uur “We zijn een tijd gaan skieën en dat ging goed. Maar rond zijn 17e is dat gaan kantelen. Dan moesten we hem pushen. Het laatste jaar heeft hij zich opgesloten op zijn kamer.”

09.25 uur “Ik denk dat hij karate deed omdat ik dat ook gedaan had. Ik vond dat een goede uitlaatklep voor een puber.”

09.24 uur De hobby’s van Kim De Gelder waren paardrijden, muziekschool (saxofoon) en karate. Hij zat ook in de KSA. “Hij was goed in muziek. Ik zeg het, op die leeftijd was daar niets abnormaal aan. Hij blonk er in uit, in alles dat hij deed was hij goed, hij was snel weg met alles.”

09.23 uur “Zijn studie verpleegkunde was geen succes. Zijn stage was zeker niet goed. Kim heeft zelf beslist om te stoppen. Toen mocht hij nog iets anders starten, maar hij besliste om werk te gaan zoeken.”

09.20 uur “Ik stond er niet achter dat hij psychologie zou doen. Maar hij mocht het wel doen, we hebben hem nooit tegengehouden. Hij zal het wel moeilijk gehad hebben, dat we hem niet gesteund hebben, ja.”
Voorzitter Koen Defoort: “Discussieerden jullii daarover?”
Nic De Gelder: “Ja. Omdat hij herexamens had gehad zag ik dat niet zitten. Ik stelde voor om het op hogeschool-niveau te doen, maar hij wilde niet. Maar ik heb hem niet tegengehouden. Hij kwam dan zelf met het idee van verpleegkunde, maar dat zagen wij ook niet zitten: dat lag hem sociaal niet.”

09.19 uur “Rond zijn vierde of vijfde leerjaar hebben we hem naar een leefschool te sturen, omdat hij al introvert werd. Hij is daar opengebloeid. In het eerste jaar secundair volgde hij moderne, maar dat duurde maar een paar maanden. Hij is overgestapt naar sociaal technische. (…) Tot zijn vierde middelbaar moest hij niets doen voor school, hij was een goede student. Hij had tijd om te doen wat hij graag deed. De laatste twee jaar begonnen er moeilijkheden te komen, toen werd hij verward.”

09.17 uur Kim De Gelder ging vaak bij zijn grootouders. Tot zijn 17-18 jaar ging hij op vrijdag bij hen. “De grootouders vonden het jammer dat hij niet meer ging.”

09.16 uur Kim De Gelder praat over de kindertijd van zijn zoon.

“Kim was als kind een normale jongen. Zoals iedere peuter, een lief manneke. Hij was snel weg met alles. Hij was een lieve kleuter… Tot zijn 15 jaar…”

09.13 uur De eerste getuige is Nic De Gelder, de vader van Kim De Gelder.

08.45 uur Goeiemorgen. Welkom bij onze liveblog over het assisenproces tegen Kim De Gelder. Vandaag is de veertiende procesdag.

Voor het eerst komt de familie van Kim De Gelder aan het woord. Eerst spreken zijn ouders en broer en zus. Daarna volgt verdere familie. De procesdag wordt afgesloten met het verhoor van de slachtofferbejegening van de familie van de beschuldigde.

De ouders van Kim De Gelder werden eerder al uit de assisenzaal geweerd. Wettelijk mochten zij niet aanwezig zijn, aangezien zij zelf nog moesten getuigen. Wie nog moet getuigen, mag immers niet in de assisenzaal komen. De voorzitter, Koen Defoort, kan dat wel toestaan – dat is zijn zogeheten discretionaire bevoegdheid. Maar aangezien er bezwaar was bij (de families van) de slachtoffers, besliste hij de wet te volgen.

Gisteren werden de ouders verhoord wiens kinderen in meer of mindere mate gewond raakten bij Kim De Gelders moordpartij. Ook werd het moraliteitsverslag van de kinderverzorgsters voorgelezen. Constante in de getuigenissen van de ouders was hun enorme dankbaarheid voor wat de tantekes, zoals de kinderverzorsters genoemd werden, gedaan hebben.