Helmut Lotti: ‘Beledigingen glijden van me af als water van een eend’

Helmut Lotti is zanger. Hij heeft net een nieuwe plaat uit, Italian Songbook, en in december start zijn tournee door Vlaanderen. Maar hoe is hij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had hij 33 minuten en 14 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Het PFOS-schandaal. Het is een kerntaak van de overheid om voorrang te geven aan de volksgezondheid, boven economische belangen.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Niemand kan in z’n eentje de wereld verbeteren. Maar we kunnen wel elke dag iets positiefs bijdragen aan onze omgeving. Zelf doe ik mee met Mooimakers: geregeld wandel ik met mijn plastic zak door het bos en verzamel ik al het afval dat ik zie.

Wat is uw grootste prestatie?

Dat ik sinds 1995 met elke nieuwe plaat in de top drie heb gestaan, uitgezonderd tussen 2010 en 2016. Maar dat is vooral een verdienste van mijn publiek, dus ik ben eerder dankbaar dan trots.

Wat is uw grootste mislukking?

Mijn verandering van look, waardoor ik op een bepaald moment iets te hard leek op Vladimir Poetin of Captain Picard uit Star Trek.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Absoluut niet. Maar ik prijs me dan ook gelukkig met het beste van twee werelden: een werkwoning in Antwerpen en een huis in de Ardennen.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Alle herinneringen samen met mijn moeder: de eendjes voeren in het park, onze vakanties in Spanje. En natuurlijk haar platencollectie van Elvis Presley en Engelbert Humperdinck.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Aan mijn huis in de Ardennen heb ik een tiental bomen geplant en delen van de tuin zijn verwilderd: de ideale biotoop voor insecten en vogels.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Als publiek figuur word je geregeld opgehemeld en neergesabeld. Maar de beledigingen glijden van me af als water van een eend.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Onze buren hebben een herdershond, Flam. Voor hem zing ik altijd de titeltrack uit die oude kinderreeks: ‘Capitaine Flam, tu n’es pas de notre galaxie.’ Hij wandelt vaak een eindje mee en drijft me dan bepaalde paden in. Wellicht denkt hij dat ik een schaap ben.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Van het feit dat ik mijn dochter tussen haar zesde en haar twaalfde amper heb zien opgroeien. Al was dat niet het gevolg van een beslissing, maar van de toenmalige omstandigheden.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Nee, maar het baart me wel zorgen dat in bepaalde landen mensen aan de macht komen met ‘sterke karakters’ bij wie een serieuze hoek af is en die bovendien weinig last hebben van diplomatie.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Elvis Presley. Hij zong de ziel uit zijn lijf, recht in ons hart.

Waarover zou u meer willen weten?

Over hoe we groener kunnen leven en ons aanpassen aan het veranderende klimaat.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Ik probeer vooral veel te dóén voor goede doelen, onder meer als peter van Unicef en Stichting tegen Kanker.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Je ego niet in de weg laten lopen.

Vindt u seks overschat?

Zeker niet. Seksuele energie kan heel veel drive geven.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Mijn papa is vorige zomer overleden, mijn mama zag ik vorige week nog.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Het schema van mijn personal trainer ligt voor me: lopen, fietsen, zwemmen, touwtjespringen en krachttraining. En mijn teksten uit het hoofd leren – zeker nu, in het Italiaans – is heel goed voor de mentale fitheid. Net als zingen.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Ik denk dat ik een schuilkelder zou bouwen.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Dat het leven pas voorbij is als het voorbij is. Je kunt altijd opnieuw beginnen.