‘Heeft Geert Bourgeois dan niets geleerd?’

‘Je moet het maar durven: minister-president Geert Bourgeois vraagt zijn lokaal pensioen aan bovenop zijn loon van minister-president. Waarom? Simpel: omdat het kan,’ schrijft Jongsocialist Steven Arents.

Je moet het maar durven: minister-president Geert Bourgeois (N-VA) vraagt zijn lokaal pensioen aan bovenop zijn loon van minister-president. Dat een minister-president een hoge wedde heeft, tot daar nog aan toe. Maar dat de belastingbetaler, wij allemaal samen dus, daarbovenop nog een extra pensioen moet ophoesten voor de minister-president die nog in functie is – dus nog niet met pensioen – is te gek om los te lopen. Als één van de best verdienende politici met pakweg 10.000 euro in de maand zorgt Bourgeois dat hij er nog 1.000 euro kan bijdoen. Waarom? Simpel: omdat het kan.

Dat er in de krant geen moord en brand wordt over geschreeuwd wordt, is wat mij betreft onbegrijpelijk. Niet omdat het over Geert Bourgeois of een N-VA’er gaat, maar omdat het symbool staat voor wat er misloopt in de politiek. De machtigste politicus van Vlaanderen stoot op een regeling die juridisch te verklaren is, maar eigenlijk moreel onaanvaardbaar is. En wat doet hij? In plaats van z’n macht te gebruiken om een fout in het systeem recht te zetten, besluit hij zelf te cashen. Politiek omdat het kan in plaats van politiek zoals het hoort. Heeft Geert Bourgeois dan niets geleerd?

Dat dit vandaag in de media verschijnt, samen met de berichten rond de pensioenplannen van de federale regering maakt het extra cynisch. Terwijl wij met z’n allen bijdragen voor het pensioen van een man die niet eens met pensioen is en één van de hoogste lonen in de Belgische politiek int, moeten anderen pensioen inleveren. Wie na z’n 50ste door een tegenslag of een sluiting op straat komt te staan, ziet zich dubbel gestraft. Als jongere een job vinden is misschien niet makkelijk maar als 50-plusser opnieuw aan de slag gaan, is zo goed als onmogelijk. En daar krijg je binnenkort door deze regering nog eens de rekening voor gepresenteerd. Hoe kan het geloof in de politiek hersteld worden wanneer de politicus zichzelf van pensioen bedient en de arbeider pensioen verliest?

Politici die het geloof in de politiek willen herstellen moeten aan politiek doen zoals het hoort en niet zoals het kan. Want ja, de regering heeft – juridisch gezien – het recht te beslissen wat ze beslist en ja, Geert Bourgeois heeft – juridisch gezien – het recht te cashen wat hij casht. Maar geloofwaardige politiek gaat over keuzes maken, over de juiste keuzes maken. Geloofwaardige politiek kiest ervoor zichzelf geen extraatje toe te kennen bovenop een reeds riant loon, geloofwaardige politiek kiest ervoor om niet te besparen op de kap van wie het al lastig heeft. Geloofwaardige politiek toont moreel leiderschap en doet mij geloven in een rechtvaardigere wereld.

Daar moet het debat en de verontwaardiging in de media over gaan. Veel meer dan over borstbeelden voor gevallen burgemeesters of over het zoveelste wankele zomerideetje. En de politiek moet gaan over corrigeren wat misloopt: zet een loonplafond op wat een politicus verdient, maak extraatjes cashen daardoor onmogelijk en geef mensen die hard gewerkt hebben waar ze recht op hebben: de garantie op een volwaardig pensioen.