‘Hart boven hard staat voor intercultureel samenwerken’

Wouter Van Bellingen schrijft het overdonderend succes van de Grote Parade van Hart boven Hard toe aan de samenwerking die deze beweging op gang bracht tussen mensen van verschillende strekkingen, leeftijden en culturen.

Zaterdag 9 mei brengt Hart boven Hard in Antwerpen de koppen samen om haar strategie verder uit te tekenen. Dit burgerinitiatief ontstond als reactie op de regeringsmaatregelen en leidde tot de Grote Parade op 29 maart. Het overdonderend succes van die parade ligt in de samenwerking die deze beweging op gang bracht tussen mensen van verschillende strekkingen, leeftijden en culturen.

Boksmatchen en Chinees nieuwjaar

Dat ‘bruggen slaan’ is net wat ook het interculturele middenveld al jaren doet. Federaties van etnisch-culturele minderheden versterken hun verenigingen in hun organisatie en geven hen een duidelijke stem, ze bundelen hun krachten. De krachten van Limburgse vrouwenverenigingen die een sociaal restaurant opzetten, van culturele verenigingen die geld en medicijnen verzamelen voor de slachtoffers van de oorlog in Syrië of voedselpakketten verzamelen voor de aardbeving in Pakistan. Van mensen en verenigingen die het Iraanse of Koerdische lentefeest Nevroz samen vieren, het Chinees nieuwjaar in elkaar steken, of taekwando, voetbal of boksmatchen organiseren voor jonge mannen, genieten van eet-, drink-, en dansfestijnen. Ze zijn van vele markten thuis, de verenigingen van etnisch-culturele minderheden en de federaties zijn hun hart onder de riem, hun versterkende factor. In de beste traditie van een uitgebreid verenigingsleven organiseren verenigingen en federaties zich rond zowat alles en maken zij op die manier deel uit van het brede maatschappelijk middenveld.

Zo’n 2000 verenigingen, verbonden aan de federaties en het Minderhedenforum, zetten zich dag in dag uit, op vrijwillige basis, in. Voor hun achterban, maar evenzeer voor de ruimere samenleving en de sociale cohesie die we vandaag zo hard nodig hebben in onze superdiverse, snel veranderende steden en gemeenten.

Minderheden zijn geen afzonderlijke eilanden

Dat deze organisaties en federaties van etnisch-culturele minderheden geen afzonderlijke eilanden zijn, tonen ze aan door zich aan te sluiten bij het brede middenveld in Vlaanderen. De oproep van Hart boven Hard, viel dan ook niet in dovemansoren. Ook de verenigingen van etnisch-culturele minderheden liepen mee op de Grote Parade op 29 maart, in het koude en regenachtige Brussel, om de eisen kracht bij te zetten. En dat niet alleen achter de banner ‘diversiteit is realiteit’, maar vooral bij het thema ‘stop armoede!’. Uit armoederapporten blijkt overigens dat 54 procent (onderzoek 2007) van mensen met Marokkaanse en 33 procent van de mensen met Turkse roots onder de armoedegrens leeft. Voor wie uit Oost-Europa afkomstig is, ligt het percentage op 36 (cijfers 2012).

Deze mensen zijn meer dan hun culturele identiteit, sluiten zich er niet in op en laten zich er ook niet graag in opsluiten. Ze liepen mee op de parade en ondersteunden op die manier de tien hartenwensen van de beweging: 1) samen rijk, 2) eerlijke belastingen, 3) sterk jong en oud, 4) stop armoede, 5) werkbaar werk, 6) leefbare buurt, 7) diversiteit is realiteit, 8) eco is logisch, 9) wees wereldwijs en, tenslotte, 10) doe de democratie.

Hart boven Hard-woordvoerder Wouter Hillaert riep in zijn slottoespraak op de Kunstberg op om niets alleen te doen, maar altijd samen. Dat doen deze verenigingen, waarvan sommige na 50 jaar migratie al hun gouden jubileum vieren, al jarenlang in de praktijk.

Het spreekt voor zich dat een beweging zoals Hart Boven Hard het moet kunnen opnemen voor iedere burger en vereniging die zich uitspreekt voor een sociaal beleid. Door diversiteit als wezenlijk onderdeel van het eisenpakket op te nemen, erkent de beweging dat Vlaanderen superdivers is en dat een alternatief samen gezocht moet worden, mét de minderheden. Het Minderhedenforum draagt graag haar steentje bij om mee te denken over een gezamenlijke toekomst, van Hart Boven Hard, én van de Vlaamse samenleving.