‘Harde taal van N-VA over Arco-deal blijkt praat voor de vaak’

‘In tegenstelling tot wat N-VA ons in een niet zo ver verleden wou doen geloven, zal het overgrote deel van Arco bekostigd worden met belastinggeld’, schrijft Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken die de woorden van N-VA-Kamerlid Peter Dedecker in herinnering brengt.

De kogel is door de kerk: de regering, inclusief de N-VA, zal belastinggeld aanwenden om de Arco-gedupeerden te compenseren. Er komt namelijk een fonds van 600 miljoen euro, dat zal worden gespijsd met 400 miljoen die men uit de verkoop van de bank Belfius, het vroegere Dexia, wil halen. Belfius is momenteel volledig eigendom van de Belgische staat en men wendt dus weldegelijk belastinggeld aan om Arco en Beweging.net (het vroegere ACW) uit de nood te helpen.

Deze gang van zaken is op zijn zachtst gezegd opmerkelijk te noemen, aangezien de N-VA zich in het verleden steeds verzet heeft tegen een oplossing van die aard. Vooral Kamerlid Peter Dedecker liet zich in deze kwestie niet onbetuigd. Zo hield hij op donderdag 13 februari 2013 een persconferentie (samen met huidig minister van binnenlandse zaken Jan Jambon) waarin hij de ACW-top (terecht, zo zou later blijken) met de vinger wees. Hij schreef er ook een boek over, getiteld Een Zuil van Zelfbediening – ACW, Arco en Dexia. In zijn boek uitte hij terechte beschuldigingen. Hij stelde dat Arco, en dus het ACW, iedereen zou belazeren, gaande van de Belgische overheid (en dus de belastingbetaler) tot hun eigen leden coöperanten. Hij stelde eveneens dat het ACW zich zou bezondigd hebben aan ‘strafbare feiten’: fiscale fraude, schriftvervalsing in de jaarrekeningen, belangenvermenging en misbruik van vennootschapsgoederen. Het boek verscheen in maart 2014, slechts enkele maanden voor de N-VA op diverse niveaus in de regering stapte met CD&V.

Dedecker en zijn partij bleven echter, voor de ogen van de camera’s althans, voet bij stuk houden. De belastingbetaler zou nooit of te nimmer opdraaien voor het Arco-debacle. Op 6 juni 2017 (!) publiceerde Peter Dedecker (nog steeds kamerlid voor N-VA) een tekst op zijn persoonlijke website gericht aan Peter Wouters, de nieuwbakken voorzitter van Beweging.net (het vroegere ACW). Ik citeer daar graag even uit: ‘U kunt simpelweg uw verantwoordelijkheid nemen en met uw Beweging doen wat u moet doen: opnieuw opkomen voor de kleine man, en die 800.000 coöperanten zoveel mogelijk schadeloos stellen. Ik weet dat dat niet eenvoudig is: niemand tast graag in de buidel. Maar mij is altijd geleerd: potje breken is potje betalen. Dat zou ook moeten gelden voor uw organisatie.’

Op 15 juni 2017 bevestigde hij zijn visie nog eens: ‘Belastinggeld rechtstreeks of onrechtstreeks uitkeren aan de coöperanten is juridisch niet dicht te spijkeren en leidt alleen maar tot meer onzekerheid voor deze aandeelhouders’, aldus Dedecker. Hij keek daarom naar beweging.net om de coöperanten te vergoeden.

Met hetgeen Dedecker hierover in het verleden verklaarde, ben ik het volmondig eens. De Arco-coöperanten verdienen het gecompenseerd te worden, maar niet met belastinggeld. Bovendien kan men van een regering die steeds voor rechtvaardige fiscaliteit pleit toch verwachten dat ze dit zelf toepast? Vandaag wendt men belastinggeld immers aan om een belangengroep, want dat is beweging.net, af te kopen. Dat is mijns inziens het tegenovergestelde van ‘rechtvaardige fiscaliteit’. Misschien kan men eens beginnen met van beweging.net een open en transparante boekhouding te eisen? Het is maar een suggestie.

Ik vraag me ten stelligste af hoe Peter Dedecker over het zomerakkoord denkt. Van het fonds van 600 miljoen euro dat wordt voorzien om de gedupeerden te compenseren, zal zo’n 400 miljoen voorzien worden door de regering, die dit geld tevoorschijn tovert door de privatisering van Belfius. Er wordt met andere woorden wél overheidsgeld (belastinggeld dus) voorzien voor Arco. Slechts de overige 200 miljoen euro komt uit de vereffening van Arco en uit een bijdrage van Beweging.net, het vroegere ACW. Men moet geen rekenwonder zijn om tot de vaststelling te komen dat, in tegenstelling tot wat N-VA ons in een niet zo ver verleden wou doen geloven, het overgrote deel (twee derde om precies te zijn) van Arco zal bekostigd worden met… belastinggeld. Pijnlijk.

Ikzelf heb veel respect voor politici die voet bij stuk houden en wiens standpunten niet veranderen naar gelang van waar de wind komt. Vlaams parlementslid Hermes Sanctorum verliet vorig jaar zijn partij Groen omdat deze volgens hem in gebreke bleef in het dossier Onverdoofd Slachten. Letterlijk stelde hij: ‘Partijhoofdkwartieren moeten constant rekening houden met hun kiezers en hun achterban. Tegelijk wordt er steeds hardere taal gesproken. Zo lijkt het alsof er een permanent politiek conflict is, maar in de praktijk kabbelt alles voort en verandert er niks.’ Zijn woorden zijn zeer toepasbaar op het Arco-debacle. N-VA sprak hierover harde taal om haar kiezers te paaien, maar in de praktijk bleek dit allemaal praat voor de vaak. De belastingbetaler zou er nooit voor opdraaien, maar vandaag moeten we vaststellen dat we dat met z’n allen wél doen.

Het zou Peter Dedecker sieren moest hij na vandaag dezelfde conclusies trekken als Sanctorum. Voet bij stuk houden, is echter weinigen gegeven. Hij zou bovendien niet de eerste N-VA-verkozene zijn die zijn kiezers met een kluitje in het riet stuurt. Vlaanderen verdient beter.