‘We leven in een zeer onzekere toestand. Net daarom is het essentieel om nu voorzichtig te blijven’

Psychiater Athena Beckers heeft begrip voor de weerstand die de coronamaatregelen ondertussen hier en daar oproepen, maar roept toch op om ze strikt te blijven volgen. ‘In deze fase van de pandemie zijn we misschien beter te voorzichtig, dan niet voorzichtig genoeg.’

We bevinden ons momenteel in de staart van de pandemie. De eerste golf is voorbij, en het gemiddelde aantal nieuwe besmettingen per dag blijft hangen op een plateau (rond de 90 per dag). Het gemiddelde aantal hospitalisaties en overlijdens stijgt voorlopig niet.

Toch maken heel wat artsen zich zorgen. De open brief van meer dan 450 artsen die oproept om de maatregelen serieus te blijven nemen, werd ondertussen onderschreven door meer dan 700 artsen. We merken dat ook andere zorgverleners en burgers vragen om de brief te kunnen ondertekenen. We willen hen deze mogelijkheid bieden via de volgende link.

Het initiatief voor de open brief kwam er omdat we zien dat steeds meer mensen de maatregelen niet meer even consequent opvolgen, terwijl het virus nog steeds circuleert onder onze bevolking. De indruk bestaat onder sommigen dat de pandemie voorbij is, dat het virus niet meer in ons land is, dat het minder ziek maakt, dat het toch maar een griepje was, dat men er moet mee leren leven,… en dat men daarom de maatregelen niet meer moet naleven. Sommigen verklaren zelfs dat ze het niet erg zouden vinden besmet te worden, want ze zijn jong, of menen in elk geval dat hun risico niet groot is. Erger vinden ze het dat hun vrije keuzes aan banden worden gelegd. Alleszins groeit ook de weerstand tegen opgelegde regels, vermanende vingers en de bij wijlen wat paternalistische houding van onze overheid. Ook in andere landen treedt hetzelfde fenomeen op.

Zo krijg je een verzameling van mensen die ofwel uit verzet de maatregelen niet meer volgen, ofwel overtuigd zijn dat het gevaar geweken is, of nog andere redenen hebben om het advies van de overheid niet meer op te volgen.

Hierover zou ik het volgende willen zeggen: Wij moeten als bevolking goed beseffen dat de perceptie die wij allen hebben van het probleem “corona”, erg subjectief gekleurd is. Dat is menselijk. Het idee wordt beïnvloed voor vele factoren, waaronder beslissingen die de overheid neemt, hoe dit in de media gepresenteerd wordt. De beslissing om eerst in het weekend geen cijfers meer mee te delen, dan weer wel, en om de manier van rapporteren te wijzigen naar trends en weekgemiddelden (en waarbij uitschieters/ kleine clusters onder de radar blijven), dat heeft invloed op onze perceptie. Maar ook het gedrag dat we bij andere mensen waarnemen, en of we zelf al dan niet reeds in aanraking kwamen met het virus, speelt een rol. Velen kwamen nog niet persoonlijk in aanraking met corona, dan is het ook weinig tastbaar. Onze persoonlijke perceptie reflecteert niet altijd de reële feiten. We moeten ook beseffen dat al onze individuele beslissingen samen een enorme impact kunnen hebben op het verloop van de epidemie.

Het is een feit dat dit virus nog steeds onder ons is. Het is ook een feit dat dit virus ernstiger te nemen is dan de griep: het maakt meer dodelijke slachtoffers, een groot deel van de bevolking is nog vatbaar voor infectie en er is nog geen vaccin. Het is tijd om onze collectieve verantwoordelijkheid op te nemen. Enige bezorgdheid is daarbij wel op zijn plaats. Niémand wil een tweede golf, en al zeker geen tweede lockdown-scenario. Het zou een tweede ramp betekenen voor onze maatschappij. Of zo’n heropflakkering of tweede golf er komt of niet, dat kan niemand met zekerheid voorspellen. We leven in een zeer onzekere toestand. Net daarom is het essentieel om nu voorzichtig te blijven. Overdreven voorzichtig is niet nodig, maar het mag. In deze fase van de pandemie zijn we misschien beter te voorzichtig, dan niet voorzichtig genoeg. Maar we zouden eigenlijk al heel blij zijn als mensen al gewoon de basismaatregelen consequent zouden blijven volgen. Alleszins is dat laatste hetgene waar meer dan 700 artsen toe oproepen.

We begrijpen dat het woord verplichting veel weerstand en frustratie opwekt. Daarom zouden we het u willen vràgen. Met aandrang, maar ook met begrip voor de weerstand die u hier tegenover voelt.

Alstublieft, het is belangrijk.