Naar de kapper gaan: voor de een is het een vorm van zelfzorg, voor de ander is het ronduit therapeutisch. Hoe komt het dat een kappersbezoek zo belangrijk is voor iemands mentale welzijn?
Er ging het voorbije jaar een zucht van opluchting door het land toen de kappers na een maandenlange sluiting hun deuren weer mochten openen. Het is duidelijk: voor veel mensen is naar de kapper gaan niet alleen een basisbehoefte, maar ook een vorm van zelfzorg. Zoals een streep grijze uitgroei, een verwilderde haardos of een te lange pony je humeur kunnen verpesten, zo maakt een fris gekapt hoofd dat je je beter in je vel voelt.
Hoe dat komt? Je kapsel is een manier om je identiteit mee uit te drukken en je aan de buitenwereld te presenteren. Met een nieuw kapsel onderstreep je bijvoorbeeld grote veranderingen in je leven. Logisch dus dat een kappersbezoek een boost kan geven aan je mentale welzijn én dat je je je hoofd niet toevertrouwt aan de eerste de beste.
Nathalie Selle, zaakvoerder van Coiffure Stan in Antwerpen, is zich bewust van haar verantwoordelijkheid. ‘Ik besef dat ik iemands dag of week goed kan maken of juist naar de bliksem kan helpen. Klanten komen hier ook niet alleen om “hun haar te laten doen”, maar voor een algemeen gevoel van welbevinden. Ik zorg voor een relaxte sfeer in het salon en maak er een verwenmoment van, inclusief een mooi muziekje, een kop koffie en een hoofdmassage. Maar ik wil vooral dat de klanten buitenstappen met een kapsel dat bij hen past en waar ze blij mee zijn.’
Vertrouwenspersoon
Naar de kapper gaan is niet alleen me time, het is ook een sociaal gebeuren. Je maakt een praatje, luistert naar de laatste nieuwtjes, krijgt de kans om zelf je verhaal te doen. Als een kappersbeurt therapeutisch werkt, ligt dat ook aan het feit dat de kapper vaak een soort vertrouwenspersoon is. Nathalie Selle: ‘De drempel is blijkbaar laag om persoonlijke verhalen toe te vertrouwen aan iemand die je haar wast en letterlijk met zijn of haar handen op je huid zit. Dat creëert toch een band.’
Nathalie staat soms ook borstkankerpatiënten bij die aan de start van hun chemokuur hun haar willen afscheren maar dat liever niet zelf doen. ‘Dat is altijd weer een intiem en ingrijpend moment waarop veel emoties komen bovendrijven. Sowieso neem ik er mijn tijd voor; de tondeuse wordt pas bovengehaald als de klant daar helemaal klaar voor is. De reactie achteraf? Sommigen vinden dat hun kale hoofd er best mag zijn, anderen zetten snel de pruik op die ze hebben meegebracht. Na de chemo, als het haar voorzichtig weer begint te groeien, krijg ik vaak blije berichtjes of foto’s doorgestuurd: “Nog even en ik kom eraan!” Als zo’n klant daarna voor het eerst weer in de kappersstoel plaatsneemt, is dat voor allebei meer dan een ontroerend weerzien. Het is een mijlpaal, een nieuwe start.’
