Maar liefst 58 procent van de kankerpatiënten is een jaar na de diagnose opnieuw aan het werk. ‘Dat zijn indrukwekkende cijfers’, zegt Paul Callewaert van ziekenfonds Solidaris. ‘Het toont aan dat goede ondersteuning, begeleiding en maatregelen zoals progressieve werkhervatting werken.’
In 2014 kreeg An de diagnose borstkanker. Ze was op dat moment 42 jaar, werkte voltijds als opvoedster in de gehandicaptenzorg, had een druk sociaal leven en speelde geregeld tennis. De ziekte, de behandeling en de bijbehorende vermoeidheid zetten haar leven voor onbepaalde tijd op pauze.
Kort na de diagnose volgden twee operaties en een intensieve behandelperiode met chemo- en hormoontherapie, bestraling en injecties. Tijdens de chemobehandeling voelde An de kankergerelateerde vermoeidheid opkomen. Toch wilde ze zo snel mogelijk weer aan het werk. ‘Ik ben ongeveer anderhalf jaar thuis geweest’, vertelt ze. ‘Ik miste mijn werk en mijn collega’s enorm. Mijn sociale kring werd plots veel kleiner.’
Stap voor stap bouwde ze het werken weer op. ‘Mijn artsen raadden me aan om het rustig aan te doen, dus ik begon met 11 uur per week. Zo kon ik langzaam weer in het werkritme komen, zonder mijn lichaam te overbelasten.’
Intussen is An 26 uur per week aan de slag, en daar is ze blij om, al voelt wel dat ze haar energiereserves goed moet bewaken. ‘Ik werk nog altijd in de zorgsector, daar hebben ze veel mensen tekort. Vroeger deed ik veel overuren om collega’s te helpen. Nu kan ik dat niet meer. Anders is de weerslag achteraf te groot.’
Fysieke en mentale vermoeidheid
Kanker heeft langdurige gevolgen. Ook wie het overleeft, wordt vaak niet helemaal weer de oude. De grote vermoeidheid die bij de behandeling van kanker komt kijken, kan nog jaren een impact hebben op het leven van de patiënt. Het is een vermoeidheid die zich zowel fysiek als mentaal kan laten voelen. Volgens cijfers van Kom op tegen kanker heeft 90 procent van de kankerpatiënten er last van.
Toch blijkt uit een analyse van het ziekenfonds Solidaris dat de meerderheid van de kankerpatiënten wel terug aan de slag gaat. Na een jaar is 58 procent van wie een kankerbehandeling onderging opnieuw volledig aan het werk. De overige 42 procent ontvangt nog een uitkering, maar van die groep is ruim 18 procent deels aan het werk via progressieve werkhervatting.
‘Rekening houdend met de ernst en de impact van de ziekte, zijn dat indrukwekkende cijfers’, zegt Paul Callewaert, algemeen secretaris van Solidaris. ‘Het toont aan dat goede ondersteuning, begeleiding en maatregelen zoals progressieve werkhervatting werken.’
Bovendien ziet Solidaris een verband tussen de gedeeltelijke werkhervatting en de leeftijd. Hoe jonger de patiënt, hoe sneller die weer aan het werk gaat. Van de mensen die een ziekte-uitkering ontvangen, gaat 22,6 procent in de jongste leeftijdsgroep (35-39 jaar) gedeeltelijk weer aan het werk. Dat aandeel neemt af met de leeftijd, tot 15,2 procent voor de oudste (50-54 jaar) groep.
Opdat kankerpatiënten zich op hun genezingsproces kunnen richten, moeten we volgens Callewaert blijven inzetten op solidaire en kwalitatieve zorg. ‘Patiënten moeten kunnen rekenen op goede en toegankelijke geneeskunde, maar ook op een uitkering die hen in staat stelt zich te richten op het genezingsproces.’
Daarna is het volgens Callewaert belangrijk om te voorzien in specifieke ondersteuning, zoals voedingsadvies en psychologische ondersteuning, maar ook in aandacht voor de terugkeer van kankerpatiënten naar de werkvloer. ‘Uit onze analyse blijkt dat die aanpak werkt’, besluit hij. ‘Het is wel belangrijk om op maat te werken en rekening te houden met de draagkracht van de patiënt.’
Werkhervatting na borstkanker: ‘Geef patiënten al vanaf diagnose informatie over werkperspectieven’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier